Πολλές φορές αναρωτιόμαστε πως μπορεί να είναι ένα “τέλειο” εκπαιδευτικό σύστημα. Προφανώς το τέλειο δεν υπάρχει…

Μερικοί πιστεύουν πως η εκπαίδευση πρέπει να είναι όπως ήταν εκατοντάδες χρόνια πριν, κάποιοι άλλοι λένε ότι χρειαζόμαστε καλύτερες εγκαταστάσεις, άλλοι θα θέλανε καλύτερα συγγράμματα, μερικοί πηγαίνουν ένα επίπεδο παραπάνω και δίνουν έμφαση σε καλύτερες μεθόδους διδασκαλίας ενώ ελάχιστοι λένε αυτό που πρέπει να γίνει για τη βελτίωση ενός συστήματος στο οποίο υποτίθεται ότι βασίζεται ολόκληρη η κοινωνία. Ενσωμάτωση της τεχνολογίας στην εκπαίδευση.

Γιατί όμως είναι ελάχιστοι αυτοί που υποστηρίζουν αυτή την άποψη; Η απάντηση δεν βρίσκεται στη χρηματοοικονομική επιβάρυνση που θα υποστεί η οικονομία μίας χώρας, ούτε στους πόρους που χρειάζεται αλλά σε ένα πιο κοινωνικό φαινόμενο που συνδέεται με το υποσυνείδητο. Η αντίσταση στην αλλαγή.

Λέμε πως οι αλλαγές χρειάζονται αλλά όταν πρόκειται να μας επηρεάσουν και εμάς τους ίδιους, μια αυθόρμητη μορφή αντίστασης δημιουργείται και όταν αυτή η αλλαγή πρέπει να υιοθετηθεί σε ένα τέτοιο τεράστιο σύστημα, όπως το εκπαιδευτικό, τότε είναι σίγουρο πως  οι περισσότεροι θα αντιδράσουν. Ε λοιπόν, αυτό το τέλος δεν είναι και μακριά.

Στην καινούργια αυτή πραγματικότητα ο ρόλος του εκπαιδευτικού γίνεται ολοένα και περισσότερο πιο ενεργό και βγαίνει από το πλαίσιο που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Η τεχνολογία λοιπόν θα είναι αυτή που θα φέρει την αλλαγή γιατί η εποχή του “One size fits all” έχει φτάσει στο τέλος της.

Ο μεγάλος σκοπός της εκπαίδευσης δεν είναι ούτε να βγάλει άτομα με άριστα πτυχία, ούτε να δώσει πτυχία σε όλους αλλά να δημιουργήσει μεγάλα μυαλά που πάντα θα έχουν να προσφέρουν κάτι παραπάνω σ’αυτήν την κοινωνία, όπως υποστηρίζει και ο Nikhil Goyal σε ομιλία του.

 

Πηγή: stepup.gr

Σχόλια