Ευαγγελία ΔημηνάκηΌταν πρωτοάκουσα την φωνή της ήμουν μόνο 14 ετών. Πολύ μικρή για να κρίνω αν ήταν καλή η για να εμβαθύνω σε αυτά τα διαφορετικά χαρακτηριστικά της χροιάς της. Το μόνο που θύμαμαι είναι ότι ψάχνοντας το “Stronger than me” περίμενα να δω μια Αφροαμερικανίδα με σγουρά μαλλιά και έντονα χαρακτηριστικά, Tελικά προς έκπληξη μου αντίκρισα την Amy μια κοπέλα με κάποια παραπανίσια κιλά, έντονα χαρακτηριστικά όχι τόσο όμορφη για τα πρότυπα της μουσικής σκηνής αλλά με μια παρουσία που σίγουρα σε μαγνήτιζε.
Τέσσερα χρόνια λοιπόν μετά το θάνατο της, μόλις κυκλοφόρησε το πολυαναμενόμενο ντοκιμαντέρ με τίτλο “Amy: To κορίτσι πίσω από το όνομα” για την ζωή της σε σκηνοθεσία του βραβευμένου με βραβείο BAFTA Αsif Kapadia (Senna 2010). Αρχικά ενώ υπήρχε η συγκατάθεση αλλά και η παροχή υλικού από την πλευρά των γονέων της στην πορεία στράφηκαν εναντίον αυτής της δουλειάς ίσως γιατί ο Asif Kapadia δεν διστάζει να παρουσιάσει όλες τις σκοτεινές της πλευρές.
Μεγαλωμένη στο Southgate του Βόρειου Λονδίνου, η Amy μεγάλωσε σε οικογένεια Εβραίων. Στην παιδική ηλικία άκουγε Frank Sinatra, μιας που ο πατέρας της Mitchel συνήθιζε να τις τραγουδάει κομμάτια του θρυλικού καλλιτέχνη. Από την άλλη μεριά, η ρωσσική καταγωγή της μητέρας της την ώθησε ακόμη περισσότερο προς τη τζαζ μουσική, ένα είδος το οποίο λάτρεψε και ακολούθησε σε όλη της την καριέρα. Σε ηλικία μόλις 9 χρονών οι γονείς της αποφασίζουν να χωρίσουν γεγονός το οποίο φάνηκε να ξεπερνάει εύκολα όπως αναφέρει ο πατέρας της γεγονός που δεν ήταν αλήθεια. Η Amy στην εφηβεία της παθαίνει κατάθλιψη λόγω του χωρσμού των γονιών της και γρήγορα οδηγείται στην λύση των αντικαταθλιπτικών. Όμως αυτό δεν σταματάει εδώ αφού λόγω του ευάλωτου χαρακτήρα της αντιμετωπίζει τον εφιάλτη της βουλιμίας, αρχικά σαν “δίαιτα” όπως λέει εκείνη αλλά μετά σαν αρρώστια η οποία την συνόδευε μέχρι το τέλος.
Το 2003 και σε ηλικία 20 ετών κάνει το ντεμπούτο της στο μουσικό στερέωμα της Μεγάλης Βρετανίας με το δίσκο “Frank” το οποίο κυκλοφορεί από την Island/Universal Records. Το κομμάτι “Stronger than me”, το οποίο κυκλοφόρησε στις 6 Οκτωβρίου του 2003, της χάρισε την πρώτη εμφάνισή της στα αγγλικά charts στη θέση Νο71 καθώς επίσης και το Βραβείο Ivor Novello για το καλύτερο εναλλακτικό τραγούδι σε μουσική και σύνθεση. Το συγκεκριμμένο κομμάτι είναι γραμμένο για την τότε σχέση της με έναν μεγαλύτερο άντρα τον Chris Taylor οποίος όμως αποδείχτηκε ότι δεν ήταν ‘Stronger Τhan Her’ και έτσι σε σύντομο χρονικό διάστημα χώρισαν. Όλα τα κομμάτια του άλμπουμ ήταν γραμμένα από την ίδια, πάντα αυτοβιογραφικά, σε παραγωγή κυρίως του Salaam Remi και του Mark Ronson.
Όμως για λίγο εξαφανίζεται από το δημιουργικό κομμάτι. Συνεχίζει να κάνει συναυλίες μπροστά σε μεγάλο κοινό αν και λατρεύει τις μικρές Pub. Οι πρώτες πιέσεις από την δισκογραφική της εταιρεία κάνουν την εμφάνιση τους αφού το υλικό αρχίζει και “παλιώνει” και εκείνη κινδυνεύει να εξαφανιστεί από τα φώτα της δημοσιότητας όσο γρήγορα εμφανίστηκε. Όμως εκείνη όπως λέει δεν έχει έμπνευση αφού τίποτα συναρπαστικό δεν συμβαίνει την ζωή της. Το 2005 γνωρίζει σε μια pub τον Βlake Fielder ο οποίος ήταν και εκείνος που την μύησε στον κόσμο των ναρκωτικών αλλά συνέβαλε και στην τεράστια επιτυχία της. Με ποιο τρόπο; Το album που ηχογράφησε εκείνη την περίοδο και κυκλοφόρησε ολοκληρωμένο το 2007 ήταν σχεδόν εξ’όλοκλήρου γραμμένο για εκείνον. Μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της το Back to Black εξιστορεί τον πρώτο χωρισμό της με τον Βlake το 2005 όταν εκείνος αποφασίζει να γυρίσει στην τότε σχέση του. Τελικά το 2007 επισημοποιούν την σχέση τους στο Μαϊάμι σε εχθρικό κλίμα από την πλευρά των γονιών της Amy αφού ήδη βλέπουν τρομερές αλλαγές στην συμπεριφορά της.
Ο κίτρινος Τύπος εκείνη την περίοδο αρχίζει να κυνηγάει την Amy όχι μόνο για το αδιαμφισβήτητο ταλέντο της αλλά προσπαθώντας να αποκαλύψει τι συμβαίνει στον γάμο της αφού οι φήμες ότι ο σύζυγος της την έχει μυήσει στον κόσμο των εξαρτήσεων οργιάζουν. Τελικά το 2007 εκείνη εισάγεται στο νοσοκομείο από υπερβολική δόση ηρωίνης όπου για να σωθεί υποβάλλεται σε πλύση στομάχου και ένεση αδρεναλίνης. Τότε η δισκογραφική της εταιρεία συντάσσοντας ένα συμβόλαιο μαζί της την αναγκάζει να μπεί σε κέντρο απεξάρτησης ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν την συνεργασία τους. Ένα ακόμα αυτοβιογραφικό κομμάτι είναι το Rehab (2008) το οποίο καταγράφει την άρνηση της να μπεί σε κέντρο απεξάρτησης, την απόφαση της αυτή αρχικά στήριζε και ο πατέρας της αφού δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με τα γεγονότα.
Το 2008 προτάθηκε σε έξι κατηγορίες των Grammy Awards κερδίζοντας τις πέντε από αυτές μέσα σε ένα μόνο βράδυ! Το γεγονός αυτό την κάνει την γυναίκα με τις περισσότερες νίκες σε ένα μόνο βράδυ. (Best New Artist, Best Pop Vocal Album, Record of the Year, Song of the Year και Best Female Pop Vocal Performance).
Τα επόμενα χρόνια μέχρι τον θάνατο της στις 23 Ιουλίου 2011 πάλευε με τους δαίμονες της. Ήθελε πολύ να ηχογραφήσει ένα καινούργιο album αλλά μετά την φυλάκιση του συζύγου της καταρέει ολοκληρωτικά έτσι το 2009 απομακρύνεται στην Santa Lucia όπου παίρνει και την απόφαση να χωρίσει και επίσημα. Μετά τον χωρισμό της οι πρώτες ελπίδες για επιστροφή στην ενεργό δράση κάνουν την εμφάνιση τους. Ξεκινάει κάποιες συναυλίες, συνεργάζεται με το ειδωλό της Tony Benett στο ντουέτο Body and Soul και παραμένει καθαρή από τα ναρκωτικά μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής της.
Το καλοκαίρι του 2011 αποφασίζεται από την οικογένεια της αλλά και από την δισκογραφική της εταιρεία να κάνει μια περιοδεία στην Ευρώπη με σταθμό και την Ελλάδα στα πλαίσια του Eject Festival. Εκείνη όμως έχει σιχαθεί το album ‘Back to Black’ και θέλει να αφιερωθεί στην ηχογράφηση ενός καινουργίου. Ο εφιάλτης του αλκοόλ σταδιακά την καταπίνει. Ετσι εμφανίζεται στην τελευταία της συναυλία στο Βελιγράδι σε κακή κατάσταση αναγκάζοντας του ιθύοντες να ακυρώσουν όλες τις προγραμματισμένες συναυλίες. Στις 23 Ιουλίου αφήνει την τελευταία της πνοή στο σπίτι της στο Camdem του Λονδίνου από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ. Όπως ανέφερε η ιατροδικαστής η ποσότητα αλκοόλ που βρέθηκε στο αίμα ήταν η πενταπλάσια από την επιτρεπτή οδηγώντας την έτσι στην δηλητηρίαση.
Στις 5 Δεκεμβρίου του 2011 κυκλοφορεί το πρώτο μετά θάνατον άλμπουμ της Amy με τίτλο Lioness: Hidden Treasures από την Island Records. To άλμπουμ αυτό αποτελούνταν από ανέκδοτα τραγούδια και demo, που επιλέχθηκαν από τον Mark Ronson, τον Salaam Remi και την οικογένειά της.
Αυτά αλλά και πολλά ακόμα άγνωστα γεγονότα εξιστορεί ο Asif Kapadia στο ντοκιμαντέρ για την ζωή της το οποίο προβάλλεται στις αίθουσες αυτή την περίοδο. Ένα αφιέρωμα εξαιρετικά δουλεμένο χωρίς να θίγει την προσωπικότητα της ή την προσωπική της ζωή. Σίγουρα μια δουλειά όπου αξίζει να αφιερώσεις δυο ώρες για να παρακολουθήσεις ακόμα και αν δεν ήσουν θαυμαστής της Amy Winehouse.