Ζητήσαμε απο τους αρθρογράφους μας να γράψουν τη γνώμη τους και το βίωμά τους σχετικά με την απροκάλυπτη προπαγάνδα που οργιάζει αυτές τις μέρες στα Μέσα Ενημέρωσης.
Είχα την εντύπωση πως η τηλεόραση, στο ειδησεογραφικό της κομμάτι τουλάχιστον, είχε παρέλθει για λογαριασμό του διαδικτύου και της ταχύτατης και ασύγκριτα πολυδιάστατης πληροφορίας που παρέχει. Ας είναι καλά οι ηλικιωμένοι και μη, υποστηρικτές του παραδοσιακού μέσου που φροντίζουν με τις δηλώσεις και τις αντιδράσεις τους να επιβεβαιώνουν την νηφάλια και ισορροπημένη διαχείριση της κατάστασης που έχουν εισπράξει από τους τηλεοπτικούς σταθμούς… Αυτή που συνοψίζεται σε αναμετάδοση πάσης φύσεως εικόνων –όχι απαραίτητα επίκαιρων ή εγχώριων- που σε συνδυασμό με τις μετριοπαθείς, εμπνευσμένες από τον «τρίτο κόσμο» (απεχθής ο ιεραρχικός τίτλος) λεζάντες τους εδραιώνουν τη δύναμη, όχι όμως και τη γνησιότητα της «εικόνας».
Το διαδίκτυο στον αντίποδα, διευρύνει τις πηγές της πληροφορίας, δίνει απλόχερα βήμα και σε ανώνυμους ή ευφάνταστους εμπνευστές προϊόντων που πείθουν για πληροφορίες διαμορφώνοντας με τον τρόπο αυτό ένα σφαιρικό πλην αχανές πεδίο πληροφόρησης όπου συνυπάρχουν συγκεχυμένα πληροφορίες και προϊόντα.
Ας μην αδικηθεί όμως και το «λαϊκότερο» μέσο, αυτό του Τύπου, η αλήθεια του οποίου κρέμεται από ένα μανταλάκι… στην περίπτωσή του, όλως τυχαίως θα θυμηθώ την ατάκα του συμπαθέστατου Γ. Μητσικώστα: «Δεν τα λέτε, δεν τα γράφετε κι όταν τα γράφετε τα περνάτε με κάτι ψιλά γραμματάκια…»
Η καταστροφολογία της εικόνας διασταυρώνεται με τον λαβύρινθο του διαδικτύου και η όποια ψυχραιμία κρύβεται στη σκιά βαρύγδουπων τίτλων με παχιές γραμματοσειρές. Δεν σου απομένει τίποτα άλλο παρά να συνεχίσεις να ψάχνεις, να διυλίζεις και να ξαναψάχνεις… Αν δεν έχεις όρεξη, κλείσε τα μάτια κι άσε την «άπ-οψη» να γίνει «απάτη». Το κρίμα δυστυχώς δε θα είναι μόνο δικό σου…
Σταμάτης Παπαδόπουλος
_____________________________________________________________________________
Δημοκρατία, Δημοσιογραφία, Ελευθερία λόγου. #ου_στου_δια. Προφανώς δεν είναι μόνο αυτοί που μποϊκοτάρουν κατά της κυβέρνησης, είναι και αυτοί που κάνουν το ίδιο υπέρ της. Δεν έχω να πω κάτι άλλο…
ο Πολέμαρχος
_______________________________________________________________________________
Ανοίγοντας την τηλεόραση το μόνο που νιώθω είναι αποστροφή για τα προπαγανδιστικά μυαλά που πιστεύουν ότι μπορούν να εξαπλώσουν την τρομολαγνεία τους. Αγαπητοί Καναλάρχες, απευθύνεστε και σε εξυπνότερους από εσάς ανθρώπους, όχι μόνο σε πρόβατα με κολλημένα μυαλά. Παρ’ όλα αυτά, βλέπω αρκετούς που έχουν πιστέψει στην δήθεν επικείμενη καταστροφή που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ και τρέχουν πανικόβλητοι στους δρόμους αναζητώντας δεκάευρα για να τα κρύψουν κάτω από τα μαξιλάρια τους. Αν το ’40 υπήρχε τηλεόραση στη χώρα μας, ο Χίτλερ θα έκλεινε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και θα άνοιγε κανάλι. Και αν είχε συμβεί αυτό, με βαθιά λύπη, παραδέχομαι ότι σήμερα ίσως να μη λεγόμασταν Έλληνες. Κλείστε, λοιπόν, την τηλεόραση και τις εφημερίδες και σκεφτείτε τι θα ψηφίσετε με καθαρό μυαλό.
Σάββας Χρυσικόπουλος
______________________________________________________________________________
Παρασκευή 26 Ιουλίου. Ώρα 2 μετά τα μεσάνυχτα. Παρακολουθούσα κάποιο από τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια όταν ο πρωθυπουργός σε διάγγελμά του προκύριξε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος σχετικά με την αποδοχή ή μη των προτάσεων των δανειστών. Τυγχάνει, λοιπόν, να μένω απέναντι από ένα υποκατάστημα τραπέζης. Μέχρι τις 2.10 που τέλείωσε το διάγγελμα, ο απέναντι δρόμος ήταν άδειος. Το κανάλι που παρακολουθούσα, όμως, είχε διαφορετική άποψη. Με τρόμο έλεγε πως ήδη έχουν γεμίσει ουρές τα ΑΤΜ για να σηκώσουν οι πολίτες τις περιουσίες τους. Κι έτσι, κατά ένα μαγικό τρόπο, μέχρι να πάει 2.30, όντως, στο ΑΤΜ του απέναντι δρόμου είχαν ήδη μαζευτεί 5-6 άτομα. Πόσο αυθόρμητη ήταν αυτή η αντίδραση άραγε; Αν δεν τρομοκρατούσαν με τέτοιο τρόπο τα ΜΜΕ τους πολίτες πως οι καταθέσεις τους κινδυνεύουν, θεωρείτε πως θα είχε σηκωθεί 1 δις ευρώ σε μια μόλις ημέρα; Και σαν να μην έφτανε αυτό, τις επόμενες μέρες παρακολουθώ μια πρωτοφανή επίθεση προς την κυβέρνηση, κατηγορώντας την πως αυτή έκλεισε τις τράπεζες και ευθύνεται για τα capital controls, παραμερίζοντας το γεγονός πως οι κύριοι υπαίτιοι είναι η ΕΚΤ, που σταμάτησε εκβιαστικά την παροχή ρευστού, και τα ίδια τα ΜΜΕ με την προπαγάνδα και την κινδυνολογία τους. Από τότε, ξεκίνησε μια μεγάλη εκστρατεία υπέρ του Ναι, φιμώνοντας προκλητικά όποια άποψη υπέρ του Όχι. Η υποστήριξη των θέσεων των δανειστών και η υπερ-προβολή των αντιπολιτευτικών κομμάτων και θέσεων τους είναι πλεόν η στρατηγική των ΜΜΕ. Θρηνούν τώρα, για τις ουρές στα ΑΤΜ και για την μοίρα των συνταξιούχων. Όμως, από το 2009 , δεν ανησύχησαν ποτέ για τις ουρές στον ΟΑΕΔ και στα συσσίτια. Πλέον, βγάζουν ηλικιωμένους στην οθόνη για να μιλήσουν σχετικά με το πόσο δυσαρεστημένοι είναι με την υπάρχουσα κατάσταση, όταν μέχρι πρότινος δεν πρόβαλαν εικόνες με αστυνομικούς να χτυπούν συνταξιούχους σε πορείες. Για αυτή την ελευθερία του λόγου μιλάμε; Αυτή την δημοκρατία θέλουμε; Μια δημοκρατία, όπου τα ΜΜΕ ηγεμονεύουν στην κοινή γνώμη και λογική, κάνοντας ασταμάτητα πλύση εγκεγάλου στους τηλεθεατές; Γι αυτό, μία είναι η λύση, ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΒΟΥΛΗΣΗ! (κι όχι του εκάστοτε μεγαλοδημοσιογράφου ή καναλάρχη)
Μαρία Τσιμάρα
_______________________________________________________________________
Μια από τις πολλές χαρακτηριστικές στιγμές τηλεοπτικής προπαγάνδας…
_____________________________________________________________________________
Γνωρίζουμε όλοι τι συμβαίνει αυτές τις μέρες στα ΜΜΕ, τον τρόπο που τρομοκρατούν τους πολίτες για το ΝΑΙ, το ΟΧΙ και την όλη κατάσταση. Αυτό που θέλω να πω στους αναγνώστες μας είναι το εξής: Πρίν ψηφίσετε, διαβάστε από την πιο έγκυρη πηγή, αυτό για το οποίο καλούμαστε όλοι να εκφράσουμε την βούλησή μας. Ας μην πέσουμε στη παγίδα της προπαγάνδας. Πρέπει να γνωρίζουμε ακριβώς τι αφορά το δημοψήφισμα αυτό, την αντικειμενική αλήθεια και όχι όπως την παρουσιάζουν τα ΜΜΕ, χωρίς την όποια προπαγάνδα. Ψηφίζουμε με βάση τη συνείδησή μας. Είμαστε υπεύθυνοι για τις επιλογές μας, για το μέλλον μας. Ας μην αφήνουμε άλλους (όπως είναι τα ΜΜΕ) να αποφασίζουν πέρα από εμάς τους ίδιους για την απόφασή μας. Εδώ θα βρείτε το επίσημο έγγραφο, το Σχέδιο Συμφωνίας επί της οποίας διενεργείται το δημοψήφισμα. [Πηγή: Υπουργείο ΟΙκονομικών]
Εβελίνα Τσέλιου
_______________________________________________________________________________
Παρακολουθώντας τα ΜΜΕ τις τελευταίες μέρες, αισθάνομαι ότι η «αλληγορία του Σπηλαίου» του Πλάτωνα παίρνει σάρκα και οστά σε μία Ελλάδα που βάλλεται, στην Ελλάδα του 2015. Η τρομοκρατία και ο λαϊκισμός που λαμβάνει χώρα καθημερινά στα ΜΜΕ, δυσκολεύουν το να καταλάβει κάνεις ποιοι είναι τελικά οι δεσμώτες, ποια τα δεσμά τους και που βρίσκεται η αλήθεια. Τελικό αποτέλεσμα; Ο φόβος και η απελπισία! Εμείς οι ίδιοι είμαστε οι δεσμώτες, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, σε μία κοινωνία εμποτισμένη στην παραπληροφόρηση και στην κερδοσκοπία. Μα και εμείς οι ίδιοι είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να σπάσουμε τα δεσμά μας, φιλτράροντας τις πληροφορίες, διασταυρώνοντας τα στοιχεία και κυρίως κάνοντας την δική μας αναζήτηση χωρίς να αναμασάμε «έτοιμες» πληροφορίες.
Εύα Μπεσλεμέ
________________________________________________________________________________
Παιδιά μας χρεοκόπησαν είναι γεγονός! Πώς θα ζήσουμε τώρα δίχως τους Ευρωπαίους φίλους μας, που μας αγαπάνε γι’ αυτό που πραγματικά είμαστε αγνοώντας τα όποια οικονομικά τους συμφέροντα; Πως θα επιβιώσουμε δίχως Euro; Πως θα κατεβάζω τώρα τις εφαρμογές του iPhone μου; Γιατί αυτό σημαίνει χρεοκοπία σύμφωνα με τον κ. Βαρβιτσιώτη. Α ρε Αλέξη σε ποια σκοτεινά μονοπάτια οδηγήσεις τον λαό σου;
Κατερίνα Αδαμοπούλου
______________________________________________________________________________
Το χειρότερο που μπορούσε να γίνει, έγινε. Ο Έλληνας αποδεικνύει κάθε ώρα πόσο καλός κριτής είναι, πόσο αντικειμενικός και πάνω απ’ όλα πόσο δεν επηρεάζεται από τη γνώμη των άλλων. Δε φταίει το δημοψήφισμα, ούτε η χρονική στιγμή του. Πλέον δεν ξέρω αν φταίει και η καθοδήγηση της κυβέρνησης. Το χειρότερο που μπορούσε να γίνει, έγινε. Ο εθνικός διχασμός δε φαίνεται μόνο στο news feed, αλλά και στο δρόμο, στο λεωφορείο, στις παραλίες, παντού. Οδηγοί γράφουν στα παρμπρίζ τους μεγάλα ΟΧΙ, οι διαφημίσεις του ΝΑΙ μπήκαν στο 50% των στάσεων λεωφορείων, αφίσες των κομμάτων, φυλλάδια, ίντερνετ. Είναι πολύ κρίμα να παραφερόμαστε απλά και μόνο για να ακουστεί η άποψή μας. Δυστυχώς, ο Έλληνας αυτό ξέρει να το κάνει καλά!