Κατερίνα ΑδαμοπούλουΔεν υπάρχει καλό western στο οποίο να μην έχει πρωταγωνιστήσει και ταινία που να έχει σκηνοθετήσει και να μην είναι αριστούργημα ή τουλάχιστον καλή, ακόμα και για τους πιο απαιτητικούς φίλους του κινηματογράφου. Ο λόγος φυσικά για τον τεράστιο μύθο του σινεμά Clinton Eastwood [Κλιντ Ίστγουντ], που γεννήθηκε σαν σήμερα, στις 31 Μαΐου του 1930, πριν από 85 χρόνια στο Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ.
Το μαγικό ταξίδι του Ίστγουντ στο χώρο του σινεμά ξεκίνησε την δεκαετία του ’50 με την συμμετοχή του στην τηλεοπτική σειρά Rawhide. Εντούτοις η καριέρα του απογειώθηκε το 1964, όταν πρωταγωνίστησε για πρώτη φορά στα spaghetti western του Ιταλού σκηνοθέτη Sergio Leone (ως spaghetti χαρακτηρίζονται τα western που γυρίστηκαν κατά τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 από ιταλικές και ευρωπαϊκές παραγωγές. Στην αρχή ο όρος είχε υποτιμητική χροιά, καθώς οι κριτικοί τα θεωρούσαν κατώτερα από τα αμερικανικά, διότι διέθεταν χαμηλότερο μπάτζετ από τις αντίστοιχες παραγωγές του Χόλυγουντ). Το ″A Fistful Of Dollars″ (″Μια χούφτα δολάρια″, 1964), ″For a Few Dollars More″ του 1965 (η ακριβής ελληνική μετάφραση του αγγλικού τίτλου είναι το ″Μονομαχία στο Ελ Πάσο″ ) και τέλος το θρυλικό και ίσως το καλύτερο του είδους, κατά την ταπεινή μου άποψη, το ″The Good, the Bad and the Ugly″ ( ″Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος″, 1966).
”Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος”,1966.
Μετά την τεράστια επιτυχία που γνώρισαν οι 3 ταινίες, ο Ίστγουντ επιστρέφει στις ΗΠΑ για να ενσαρκώσει τον ρόλο που ταυτίστηκε με το όνομα του και στιγμάτισε την καριέρα του, αυτόν του Επιθεωρητή Κάλαχαν. Παράλληλα, την ίδια εποχή κάνει σταδιακά την εμφάνιση του και στον χώρο της σκηνοθεσίας. Η πρώτη μεγάλη επιτυχία στο νέο του ρόλο πίσω από τις κάμερες, έρχεται τελικά το 1992 με την ταινία ″Unforgiven″, η οποία κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, ενώ και ο ίδιος κέρδισε το Όσκαρ Σκηνοθεσίας και προτάθηκε και γι’ αυτό του Α΄ Ανδρικού Ρόλου.
Dirty Harry/ Επιθεωρητής Κάλαχαν.
Καθώς τα πάντα έδειχναν πως θα έχει ένα ένδοξο μέλλον πίσω από τις κάμερες, ο Ίστγουντ αποφάσισε να εγκαταλείψει μερικώς την υποκριτική και να αφοσιωθεί στην άλλη του αγάπη, την σκηνοθεσία. Το 2003 σκηνοθετεί το βασισμένο σε μυθιστόρημα του Ντένις Λιχέιν, δράμα ″Mystic River″ (″Σκοτεινό Ποτάμι″), με το οποίο έλαβε την δεύτερη υποψηφιότητα του για Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας, το όποιο εν τέλει έχασε από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, σε σκηνοθεσία του Peter Jackson.
Ένα χρόνο αργότερα έρχεται και η τρίτη υποψηφιότητα για Όσκαρ και τελικώς και το δεύτερο πολυπόθητο αγαλματίδιο, για το ″Million Dollar Baby″(2004). Μια ταινία που αφηγείται την ιστορία ενός παρηκμασμένου προπονητή πυγμαχίας, ο οποίος ξεπερνώντας τις προκαταλήψεις του αποφασίζει να προπονήσει μια σερβιτόρα με σκοπό να την μετατρέψει σε επαγγελματία του μποξ. Το έργο έλαβε διθυραμβικές κριτικές και απέσπασε αρκετά βραβεία, μεταξύ των οποίων 4 βραβεία από την Ακαδημία Κινηματογράφου (Όσκαρ Σκηνοθεσίας, Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Όσκαρ Ά Γυναικείου Ρόλου για την Hilary Swank και Β΄ Ανδρικού για τον Μorgan Freeman) καθώς και 2 Χρυσές Σφαίρες για την ερμηνεία της Swank και για την Σκηνοθεσία.
Έπειτα από 2 Όσκαρ στο ενεργητικό του ως σκηνοθέτης, ο Ίστγουντ δεν αποσύρθηκε από τα κινηματογραφικά δρώμενα, τουναντίον συνέχισε ακάθεκτος την δουλειά πίσω από τις κάμερες. Το 2006 έλαβε την απόφαση να μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη, με την αρωγή του Steven Spielberg, την πιο αιματηρή μάχη των αμερικανικών δυνάμεων έναντι των ιαπωνικών κατά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο στο νησί Iwo Jima με 2 ταινίες, το ″Flags of Our Fathers″ (″Οι σημαίες των προγόνων μας″) και το ″Letters From Iwo Jima″. Η πρώτη εκ των δύο αφηγείται την ιστορία των 6 στρατιωτών που ύψωσαν το 1945 την αμερικανική σημαία στην Iwo Jima και πώς αυτή τους η ενέργεια έγινε σύμβολο ηρωισμού για τον αμερικανικό λαό, καθώς χρησιμοποιήθηκε από τα έντυπα της εποχής και από την αμερικανική κυβέρνηση για να ενισχύσει την πολεμική πολιτική της χώρας, αλλά και πως αυτό το γεγονός επηρέασε την μετέπειτα ζωή των στρατιωτών.
”Flags of our fathers”. Η αυθεντική φωτογραφία βγήκε στις 23 Φεβρουαρίου του 1945.
Από την άλλη πλευρά, το ″Letters From Iwo Jima″ αποτυπώνει την ιστορία της αντίπαλης πλευράς, που μάχεται με σθένος για να διατηρήσει στην κατοχή της το στρατηγικό, για τον ιαπωνικό στρατό, νησί. Η ταινία επικεντρώνεται στις τακτικές που χρησιμοποιούσε ο Ιάπωνας στρατηγός Κουριμπαγιάσι, για να υπερασπιστεί το νησί και στις θυσίες που υπέμειναν οι στρατιώτες του, πολλοί εκ των οποίων δεν επέστρεψαν ποτέ στα σπίτια τους. Και τα δύο έργα απέσπασαν πάρα πολύ καλές κριτικές, ενώ επίσης αναγνωρίστηκε η επιτυχημένη προσπάθεια του σκηνοθέτη να εξιστορήσει αντικειμενικά τα γεγονότα, αποφεύγοντας τις πατριωτικές εξάρσεις και προβάλλοντας τις αντιξοότητες ενός πολέμου, τα συναισθήματα και τις σκέψεις των πρωταγωνιστών.
Σκηνή απο την ταινία ”Flags of our fathers”.
Το 2008 ακολουθεί το ″Gran Torino″, στο οποίο σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί. Το ″Gran Torino″ είναι η ιστορία ενός ηλικιωμένου και μοναχικού Αμερικανού που είχε πολεμήσει στον πόλεμο της Κορέας και τώρα καλείται να συμβιώσει ειρηνικά με τους ασιάτες γείτονές του, ξεπερνώντας τις παλιές αντιλήψεις του και τα προβλήματα που προκύπτουν στις αναμεταξύ τους σχέσεις. Είναι περιττό να πω, πως και αυτή η ταινία έλαβε άπειρα βραβεία σε Ευρώπη και Αμερική.
Τρία χρόνια μετά προβάλλεται στους κινηματογράφους μια από τις πλέον αμφιλεγόμενες ταινίες τουΊστγουντ, το ″J. Edgar″ (2011) με πρωταγωνιστή τον Leonardo DiCaprio. Το έργο επικεντρώνεται κυρίως στην επαγγελματική σταδιοδρομία του J.Edgar Hoover, του διευθυντή του FBI, που στιγμάτισε με τις πολιτικές του επιλογές την ζωή των Αμερικανών κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα. Ο Ίστγουντ όμως ″ξεπερνά τα όρια″ και θίγει το ευαίσθητο θέμα της φερόμενης ομοφυλοφιλίας του πρωταγωνιστή. Η επιλογή αυτή ήταν αρκετή για να προκαλέσει θύελλες αντιδράσεων και αρνητικές κριτικές για την ταινία, μονάχα ο DiCaprio βγήκε αλώβητος κερδίζοντας μια υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα. Παρόλα ταύτα το έργο είναι πάρα πολύ καλό και το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Gran Torino, 2008
Και αφού έγινε λόγος για αμφιλεγόμενες ταινίες, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην πιο πρόσφατη και κατεξοχήν αμφιλεγόμενη σκηνοθετική δουλειά του Κλίντ μας, το ″Αmerican Sniper″. H ταινία είναι βασισμένη στην ομώνυμη αυτοβιογραφία του μεγαλύτερου ελεύθερου σκοπευτή της αμερικανικής ιστορίας, Κρις Κάιλ, του ανθρώπου που κατάφερε να σκοτώσει στο πεδίο της μάχης πάνω 150 άτομα και να διχάσει τις ΗΠΑ με το έργο του, καθώς άλλοι τον χαρακτήριζαν ήρωα του έθνους και άλλοι τον αποκαλούσαν εγκληματία πολέμου. ΟΊστγουντ πάντως υιοθετεί ξεκάθαρα την πρώτη θέση διχάζοντας και αυτός με τη σειρά του κοινό και κριτικούς, που οι τελευταίοι πάντως τον τίμησαν ιδιαιτέρως προσφέροντας του 6 υποψηφιότητες για τα Όσκαρ (Καλύτερη Ταινία, Α΄ Ανδρικός ρόλος για τον Bradley Cooper, Καλύτερο Μοντάζ, Καλύτερη Μίξη Ήχου, Καλύτερο Διασκευασμένο Σενάριο, Καλύτερη Επεξεργασία Ήχου).
Παράλληλα με την κινηματογραφική του πορεία, κατά την οποία έχει τιμηθεί με 131 βραβεία και έχει προταθεί 10 φορές για Όσκαρ έχοντας κερδίσει 4 εξ’ αυτών (τον λες και loser, αν είσαι πικρόχολος!), ο Ίστγουντ ασχολήθηκε ενεργά και με την πολιτική. Με την καλύτερη στιγμή του στον πολιτικό στίβο, να είναι αναμφισβήτητα η παρουσία του στο συνέδριο των Ρεπουμπλικάνων (κανείς δεν είναι τέλειος after all) τον Αύγουστο του 2012.
Enjoy!
Εμείς ευχόμαστε στον αγαπημένο μας ξανθούλη να τα εκατοστήσει (μεταξύ μας δεν απέχει και πολύ από τα 100) και ευελπιστούμε να συνεχίσει να σκηνοθετεί και ενίοτε να παίζει με το ίδιο πάθος!