μμμ”Τι θα έλεγε άραγε ένας αδικοχαμένος-πνιγμένος μετανάστης εαν μπορούσε να μιλήσει,και αν βρισκόταν κάποιος να τον ακούσει;”
(Ένα ειρωνικό κείμενο)
<<Κοιμηθείτε ήσυχοι.
Δεν θα δείτε την μελαμψή μας φιγούρα να ζαρώνει τα ζυγωματικά σας.
Θα ευχαριστηθείτε τον καφέ σας ατάραχοι, σαν μια ήσυχη μέρα, που δεν θα αντικρίσετε κάτι διαφορετικό και θα αρκεστείτε στα επιδοκιμαστικά φευγαλέα βλέμματα ξένοι μεταξύ ομοίων.
Φαίνεται πως σας χαλούσαμε τη μέρα.
”Γέμισε το κέντρο απο Σύριους και Αθίγγανους” έλεγαν παντού,
ελπίζουμε τώρα να σωπάσετε που σας αδειάζουμε τη γωνιά.
Εμείς σας μεταφέραμε βλέπετε όποια ασθένεια δεν άντεχε το ανοσοποιητικό σας.
Εμείς ήμασταν το πρόβλημα στην κατα τ’άλλα χαρούμενη καθημερινότητα σας.
Εμείς ήμασταν αυτοί που επιβαρύναμε την οικονομική σας δυσχέρεια.
Μα όλα έχουν την λογική τους εξήγηση….
”Υπερπληθυσμός”,έπρεπε κάπως να ελαχιστοποιηθεί το φαινόμενο.
Χαλάλι.
Οι δικές μας ψυχές μετρούσαν λιγότερο, γι’αυτό αλή στην οικογένεια μας ή ότι απέμεινε απ ‘αυτή, που δεν μας αντιμετώπισε ως ένα νούμερο που χάθηκε στα media.
Που δεν είχε το θάρρος να πει ”Έπνιξαν κι άλλους 70 σήμερα”. Γιατί ακόμη και ο αριθμός 1 φάνηκε πολύ βαρύς για να τον αντέξει.
Σας ευχαριστούμε ωστόσο που νοιαστήκατε για μας έστω απρόσωπα και μας θυμηθήκατε μέσα από εκδηλώσεις, πορείες και διαμαρτυρικά πανό μέσα στον όχλο,παρόλο που λίγες μέρες πριν, ένας από μας σας έφερνε πιο κοντά στη ρυτίδα και σας χαλούσε τη διάθεση επειδή δεν βοηθούσε την πόλη σας να φανεί τόσο καθαρή.
Το καλό είναι οτι όταν φύγαμε, φύγαμε όλοι μαζί, όπως μας είχατε ταμπελώσει.
Οπότε δεν θα ευχαριστήσουμε μόνο την κάθε κύβερνηση και ηγεσία, αλλά τον κόσμο που όπως μας γέννησε, έτσι μας αγανάκτησε, έτσι και μας πήρε.
Και ξέρουμε πως θα φτιάχνετε βιβλία, θα διδάσκετε, θα μιλάτε για την έννοια του ρατσισμού και της ξενοφοβίας και πως επιβάλλεται ηθικά να εξαλειφθεί το φαινόμενο, αλλά θα μείνετε στην θεωρία οι περισσότεροι.
Γιατί ο μοντέρνος ρατσισμός, εκείνος δηλαδή που σας κάνει να δείχνετε, εσείς οι ανώτατοι ,φιλειρηνιστές και ευσπλαχνικοί… αλλά να είστε το ακριβώς αντίθετο όταν περάσουμε το κατώφλι σας…σας πότισε.
Και προς θεού δεν σας βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι… Αλλά η πλειοψηφία, μαθηματικά κερδίζει….
Και αν δεν ήσασταν στην πλειοψηφία σας κάπως έτσι, ίσως να τρώγαμε μαζί κάποια μέρα ή να δουλεύαμε στο ίδιο γραφείο ή να σταματούσατε να μας πυροβολείτε και να συνυπήρχαμε από τη γενέτειρα μας.
Γιατί δεν ήρθαμε στον τόπο σας επειδή μας άρεσε ή θέλαμε ένα ταξίδι αναψυχής.
Αλλά η ανάγκη μας έκανε να προσανατολιστούμε στην οποιαδήποτε ανοιχτή κατεύθυνση.
Κάποια στιγμή θα καταλάβετε όμως γιατί η ζωή διδάσκει πολλά και ο χαμός μας δεν είναι άδικος… Κανείς χαμός δεν είναι άδικος.
Κάποια στιγμή θα έρθει και η δική σας ανάγκη…όταν τα γραφεία σας γκρεμιστούν και αμφισβητήσουν το όνομα σας στις τράπεζες…
Δεν πειράζει που δεν μας θυμούνται ως μεγάλους τραγουδοποιούς ή εθισμένους αδικοχαμένους καλλιτέχνες. Φτάνει που μας θυμούνται ως ανθρώπους…
Φτάνει που δεν λυπούνται για μας πραγματικά…αλλά που κάποια στιγμή θα μας θυμηθούν για να ξυπνήσουν.
Προσέξτε που θα σας ταμπελώσουν… Προσέξτε πως θα ταμπελώσετε.
Όλα είναι κύκλος.>>
Εις μνήμην.
*I’m the scavenger between the sheets of union,
Lately I can’t tell for sure if the machine turns anyone