Στάθης ΑγγελάκοςΤο “I Want You(She’s So Heavy)” από το άλμπουμ Abbey Road των Beatles είναι ίσως το πιο ερωτικό κομμάτι που ηχογράφησαν ποτέ τα Σκαθάρια.
Στις 20 Αυγούστου 1969, λίγο πριν διαλυθούν, δηλαδή, οριστικά, οι Beatles ηχογραφούν το πιο ερωτικό τους κομμάτι. Το ‘I Want You (She’s So Heavy)’.
Χωρίς πολυλογίες, λεκτικές ή ηχητικές, επιμένουν επί σχεδόν 8 λεπτά σε ένα άμεσο ερωτικό κάλεσμα, που ενώ εκλαμβάνεις ευθύς από τον τίτλο, 
χρειάζεται να το δεχτείς σε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο, 2 μερών, που το ένα διαδέχεται το άλλο, ώστε να εμφυσήσει και να μπολιάσει μέσα σου.
Κι αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός του. Να λάβεις το μήνυμα, να το καταλάβει το μυαλό σου και τελικά να γίνει ένα με εσένα. Δεν χρειάζονται περισσότερες από 14 λέξεις για να περιγράψει ο Lennon αυτό που νιώθει. Χρειάζεται, όμως, η πεισματική τους επανάληψη, η οποία όχι μονάχα δεν καταντά κουραστική, αλλά προδίδει την ιδιαίτερη αθωότητα και την βαθιά ευαισθησία του ερμηνευτή της.
To Abbey Road, στο οποίο και περιλαμβάνεται, περιέχει σίγουρα κι άλλα μεγάλα τραγούδια αγάπης των Beatles, όπως τα ‘Something’, ‘Oh! Darling’ και ‘Because’. Όλο το νόημα, όμως, βρίσκεται στην αμεσότητα και την απλότητα αυτού του έπους.
Όταν θέλεις κάποια τόσο πολύ, που αυτό από μόνο του σε φτάνει στα όρια της τρέλας, δεν μπορείς να πεις πολλά, παρά μόνο να το δηλώσεις ξανά και ξανά. Όταν φωνάζει απελπισμένα ‘She’s So Heavy’, αφήνει όλο του τον πόνο και την ένταση να ξεχυθεί.
Όχι λόγω κάποιας πιθανής απώλειάς της, ούτε επειδή μπορεί να μην τον θέλει κι αυτή, απλώς και μόνο επειδή είναι δύσκολο να διαχειρισθεί αυτό που τον έχει κυριεύσει, κι όση ηδονή κι αν του προσφέρει, ενίοτε καταλήγει πολύ βαρύ για να το αντέξει και να συμπεριφερθεί ανάλογα. Αφημένος μέσα σε απλά ακόρντα και ψυχεδελικές παρακρούσεις δεν επιχειρεί τίποτε άλλο, παρά να ελαφρύνει λίγο την ψυχή και το μυαλό του, μέσω αυτού του ξεσπάσματος, και βέβαια να δώσει το ύστατο σημάδι για την σημασία αυτού που του συμβαίνει.
Στο τέλος ψελλίζει ένα ‘She’s so…’ με ένα παράπονο να πλανιέται, και σε αντίθεση με το υπόλοιπο album, που ουσιαστικά είναι non-stop, με δεμένα αρμονικά τα τραγούδια, σταματά απότομα σαν να μην έχει άλλη δύναμη να φωνάξει και μοιάζει σαν αυτές να ήταν απλά κάποιες λέξεις που έπρεπε να μεσολαβήσουν πριν το ‘Here Comes The Sun’, κι ας οδηγούσαν σε ένα άστατο τελείωμα.
Δεν μπορώ να γνωρίζω σε ποια απευθυνόταν το τραγούδι (πιθανώς στην Yoko Ono, ίσως ούτε καν σε κάποια γυναίκα), πιστεύω όμως ότι όχι μόνο εξέλαβε το μήνυμα, αλλά της ξέφυγαν και μερικά δάκρυα, μαζί με ένα μικρό χαμόγελο, από την ένταση των συναισθημάτων του και την δίχως άλλο αφοπλιστική του ειλικρίνεια. Ή, τουλάχιστον, ένιωσε κάπως έτσι.
