Ευαγγελία ΔημηνάκηTι γίνεται όταν ο τρεις φορές προτεινόμενος για Όσκαρ, Σουηδός σκηνοθέτης Lasse Hallstrom (The Cider House Rules 2000, Mit Liv Som Hund 1988) που το 2000 μας χάρισε το «Chocolat» με την Juliette Binoche και τον Johnny Depp, βασίζεται στο ομώνυμο διήγημα του Richard C. Morais το οποίο εν μέρει διασκευάζει ο Steven Knight (Eastern Promises 2007, Dirty Pretty Things 2002);
Προσφέρεται στο κοινό απλόχερα ένα γαστριμαργικό μείγμα κωμωδίας-δράματος το οποίο στέκεται ικανό να το διασκεδάσει για ένα γεμάτο δίωρο! Στην καρέκλα των παραγωγών κάθονται οι εξίσου σημαντικοί και αναγνωρίσιμοι με τους σεναριογράφους: Steven Spielberg, Oprah Winfrey και Juliette Blake.
H οικογένεια Kadam με επικεφαλής τον Papa, εγκαθίσταται σε ένα πανέμορφο χωριό του Γαλλικού επαρχιακού Νότου, στο Saint-Antonin-Noble-Val. Εκεί αποφασίζουν, μην έχοντας τίποτα άλλο στην Ινδία αφου το σπίτι τους κάηκε, να ανοίξουν ένα ινδικό εστιατόριο, το “Maison Mumbai”, γνωρίζοντας βέβαια ότι στα 30,5 μέτρα βρίσκεται το βραβευμένο με αστέρι Μισελέν εστιατορίο “Le Saule Pleureur” που διευθύνει η ψυχρή και απότομη σεφ Madame Mallory (Helen Mirren). Αμέσως τα πράγματα περιπλέκονται, αφού η δύστροπη ιδιοκτήτρια αντιδρά ενάντια στο Ινδικό εστιατόριο που τόλμησε να εγκατασταθεί μόλις λίγα μέτρα από την πόρτα της. Σύντομα έρχεται στην επιφάνεια το πάθος του γιου της οικογένειας Kadam (Manish Dayal) για τη Γαλλική κουζίνα αλλά φυσικά και για τη βοηθό σεφ της Madame Mallory, Marguerite (Charlotte Le Bon).
Τα πλάνα του Lasse Hallström σου ανοίγουν κυριολεκτικά την όρεξη! Η εκπληκτική ευκρίνεια σε βάζει στον πειρασμό να βάλεις στα επόμενα σχέδια σου να επισκεφτείς ένα ινδικό εστιατόριο. Η ταινία ξετυλίγει πολύ έξυπνα και με πολλούς τρόπους τις πολιτισμικές διαφορές Ινδίας και Γαλλίας, δύο χωρών που παρότι και οι δύο φημίζονται για τις γεύσεις και την κουζίνα τους, διαφέρουν σε πολλά επίπεδα. Για παράδειγμα βλέπουμε ότι η οικογένεια Kadam δημιουργεί ένα οικογενειακό κλίμα στο εστιατόριο της ενώ η γαλλίδα Mallory κρατά τους τύπους και τις αποστάσεις της από τους πελάτες. Η μουσική της ταινίας εξίσου σημαντικός παράγοντας αφού κινείται ανάμεσα στο κλασικό γαλλικό ρεπερτόριο και το κλασικό ινδικό Bollywood!
Οι ερμηνείες ήταν πάρα πολύ καλές από τους πιο πρωταγωνιστικούς μέχρι τους δεύτερευοντες ρόλους. Η ερμηνεία της Helen Mirren ήταν αναμενόμενα καλή. Ο ρόλος βέβαια που πιστεύω ότι ερμηνεύθηκε καλύτερα αυτος του γιού της οικογένειας Kadam. O Manish Daval, o oποίος έχει παίξει στην σειρά “Beverly Hills 90210”, ινδικής καταγωγής αλλά γεννημένος στη Βόρεια Καρολίνα της Αμερικής, νομίζω πως με το πάθος και την εκφραστικότητα του επάξια κλέβει τα ηνία από την Helen Mirren.
Στα πλην βέβαια της όλης παραγωγής, το αναπόφευκτα προβλέψιμο φινάλε και οι αρκετοί κοινοί τόποι σε σεναριακό αλλά και σκηνοθετικό επίπεδο με το πολύ επιτυχημένο “Chocolat”. Επιτέλους πότε θα βγεί μια ταινίας χωρίς γλυκανάλατο Happy-Ending; Επίσης, ίσως το 2ωρο θα μπορούσε να μειωθεί λιγάκι γιατί από τη μέση και μετά, η ταινία κάνει μια «κοιλιά». Όλα αυτά τα μαγειρικής φύσεως πλάνα διόλου απαραίτητα για την πλοκή ήταν…
Αν είστε σε δίαιτα προτείνω να κλειδώσετε το ψυγείο και να κατεβάσετε το τηλέφωνο!
