Θανάσης ΞάνθοςΗ Πλάκα είναι μια συνοικία στο κέντρο της Αθήνας, κάτω από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Στα νότια, συνορεύει με την συνοικία Μακρυγιάννη, ανατολικά με τις Στύλες του Ολυμπίου Διός και το Ζάππειο, βόρεια με το εμπορικό κέντρο της Αθήνας και δυτικά με το Μοναστηράκι. Η μεγαλοπρέπεια της ιστορίας της είναι ένδοξη και βαθιά χαραγμένη μέσα μας. Αποτυπώνεται άρτια μέσα από τους βυζαντινούς ναούς, τα αρχαία κατάλοιπα και τα επιβλητικά νεοκλασικά που στεγάζονται στην περιοχή. Με ιστορία που ξεπερνάει τα 3.000 χρόνια, η Πλάκα μας καλωσορίζει στα στενά και γραφικά της σοκάκια και μας αποκαλύπτει μυστικά που μας προθυμοποιεί να την εξερευνήσουμε.
Ήταν μια συννεφιασμένη μέρα του Νοέμβρη, όταν κατέβηκα μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας. Πρώτη στάση ο σταθμός του Μετρό Ακρόπολη. Μια γεύση από την ιστορία της Αρχαίας Αθήνας. Βγαίνοντας από τον σταθμό, διέσχισα την οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου, σήκωσα το κεφάλι μου ψηλά κι αντίκρισα την Ακρόπολη της Αθήνας. Τα λόγια περιττά για να περιγράψουν την θεσπέσια θέα. Μπήκα στην συνοικία της Πλάκας, από την οδό Βύρωνος. Ένας δρόμος γεμάτος με καταστήματα, τα οποία την καλοκαιρινή κι όχι μόνο περίοδο, κατακλύζονται από πλήθος τουριστών. Λίγο πιο κάτω, συνάντησα μπροστά μου το ιστορικό μνημείο του Λυσικράτη που χτίστηκε το 335 π.Χ.
Στη συνέχεια, περπάτησα ευθεία στην οδό Τριπόδων και στρίβοντας δεξιά, φθάνω στην οδό Θέσπιδος. Εκεί, απολαμβάνει κανείς εδέσματα με άρωμα Ελλάδας από τα τοπικά ταβερνάκια. Στην οδό Κυδαθηναίων, ο ρυθμός της συνοικίας της Πλάκας αλλάζει. Πολλά ανοιχτά καταστήματα και πλήθος κόσμου που κάνει τις τσάρκες του. Εδώ ουσιαστικά βρίσκεται και το κέντρο της Πλάκας, που σφύζει από ζωή. Εκεί συναντά κανείς μαγαζιά και ταβέρνες που λειτουργούν από το 1865 έως και σήμερα. Μιλώντας με ανθρώπους καταλαβαίνεις αμέσως την αστείρευτη αγάπη τους για την περιοχή και την ηρεμία με την οποία σου μιλούν. Μια ηρεμία που ταιριάζει απόλυτα στην σπάνια ομορφιά της περιοχής. Ακριβώς από πάνω, επισκέφτηκα το παλαιότερο αποστακτήριο της περιοχής και το δεύτερο παλιότερο ποτοπωλείο της Ευρώπης. Αυτό που το κάνει ιδιαίτερο, είναι τα πολύχρωμα μπουκάλια, που κοσμούν τον τοίχο του.
Προχωρώντας 20 μέτρα παρακάτω κι έχοντας στο μυαλό μου τις πιο όμορφες εικόνες, φτάνω στην πλατεία Φιλομούσου Εταιρείας εκεί όπου υπάρχουν γραφικά μεζεδοπωλεία γεμάτα ελληνικές λιχουδιές. Στρίβοντας δεξία επί της οδού Μονής Αστερίου, συνάντησα το Μουσείο Φρυσίρα, μέσα στο οποίο στεγάζονται έργα σύγχρονων ευρωπαίων ζωγράφων. Το συγκεκριμένο μουσείο αποτελεί ιδανικό προορισμό για τους λάτρεις της ζωγραφικής και της θεσπέσιας ομορφιάς. Η βόλτα μου στην Πλάκα, συνεχίζεται γεμάτη εκπλήξεις κι ενδιαφέρον. Μερικά μέτρα πιο κάτω, δεσπόζει η Εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, που χρονολογείται τον 11ο αιώνα. Ακριβώς απέναντι, στεγάζεται το μουσείο ελληνικής Λαϊκής τέχνης, με επιφανή εκθέματα τόσο από την καθημερινή ζωή των προηγούμενων αιώνων ,όσο κι αντικειμένων της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως υφαντά, οικειακά σκεύη, παραδοσιακές ενδυμασίες και κεντήματα. 
Έπειτα, φτάνω στην οδό Αγίας Φιλοθέης και κατηφορίζω προς τον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών, το κέντρο Ορθοδοξίας της πρωτεύουσας. Βρίσκεται στην Πλατεία Μητροπόλεως, κτίστηκε μεταξύ του 1842 και του 1862 και είναι σημαντικός τόπος τέλεσης μεγάλων θρησκευτικών γεγονότων και γιορτών για τους πιστούς της πόλης αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας. Ακολουθώντας την οδό Πανδρόσου πέρασα από τα όμορφα καταστήματα της περιοχής που αποτελούν δέλεαρ για κάθε περαστικό. Όσο προχωράω το άρωμα της Αρχαίας Αθήνας γίνεται ολοένα και εντονότερο. Στρίβοντας αριστερά στην οδό Αιόλου αντίκρισα το Ωρολόγιο του Κυρρήστου, το γνωστό Μνημείο των Αέρηδων. Ένα μνημείο που χρονολογείται από τον 1ο αιώνα π.Χ.. Πρόκειται για ένα οκταγωνικό κτίσμα, το οποίο λειτουργούσε ως ηλιακό ρολόι αλλά και μετεωρολογικός σταθμός, απεικονίζοντας τους οχτώ αέρηδες προς τους οποίους έδειχνε ο ανεμοδείκτης της κορυφής, ανάλογα με τη φορά του ανέμου. Εκεί εξερευνά κανείς το κομμάτι της Ρωμαϊκής Αγοράς που εκτίνεται στη δεξιά πλευρά του μνημείου και το Φετιχιέ Τζαμί, το μουσουλμανικό μνημείο του 1456 που είναι δίπλα στους Αέρηδες, στην Οδό Πανός.
Συνεχίζοντας την εξαίσια βόλτα μου, ανηφορίζω στην οδό Μνησικλέους όπου λίγο πιο κάτω βρίσκεται η ιστορική εκκλησία του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά. Αυτή η εκκλησία χρονολογείται από τον 11ο αιώνα και αποτελεί σημείο αναφοράς για τη συνοικία της Πλάκας, καθώς τη νύχτα της Αναστάσεως το Πάσχα συγκεντρώνονται εδώ μόνιμοι κάτοικοι αλλά και επισκέπτες και δημιουργείται μια ζεστή ατμόσφαιρα πλημμυρισμένη από το συναίσθημα της κατάνυξης. Πίσω από την εκκλησία ανακαλύπτει κανείς μια από τις ομορφότερες γειτονιές, τα γνωστά σε όλους Αναφιώτικα. Ένα εκκεντρικό αξιοθέατο που θα σας γοητεύσει. Γιατί η αρχιτεκτονική και η δόμηση της γειτονιάς είναι ολόιδιες με κυκλαδίτικου νησιού. Δεν είναι τυχαίο όμως, καθώς μετά την Απελευθέρωση, οι πρώτοι κάτοικοι σε αυτή την περιοχή ήταν εργάτες από την Ανάφη που ήρθαν να δουλέψουν για την ανασυγκρότηση της Αθήνας. Την κυκλαδίτικη αισθητική, την εξευμενιστική ηρεμία και τον επιβλητικό βράχο της Ακρόπολης ακριβώς από πάνω, έρχεται να συμπληρώσει η καταπληκτική θέα προς την Αθήνα και τον Λυκαβηττό. Κλείνω τα μάτια και γεύομαι την πιο όμορφη μυρωδιά της πόλης. Χρώματα στον ουρανό και ο ήλιος που παίζει κρυφτό πίσω από τα σύννεφα. Η Αθήνα μιας άλλης εποχής, βρίσκεται μπροστά στα μάτια μου.
Είναι μια από τις ελάχιστες συνοικίες του κέντρου, που δεν έχουν πρόσβαση με αυτοκίνητο. Γι’αυτό άλλωστε η περιοχή , μέχρι και σήμερα διατηρεί την γραφικότητα και την γειτονική της ατμόσφαιρα. Μια περιοχή γεμάτη από πλακόστρωτα δρομάκια, στενά σοκάκια και σκαλάκια που ευωδιάζουν από ασβέστι και λουλούδια κάθε είδους. Περπατώντας στην Πλάκα, αισθάνεσαι πως ζεις σε μια άλλη εποχή. Μαγική θα την χαρακτήριζε κανείς. Εποχή αθώα, παραμυθένια κι ανέμελη…