FrapressΠερίπου το 90% των φοιτητών που σπουδάζουν φιλοσοφία έχει πάρει ναρκωτικά, την υψηλότερη δόση απ’ ότι σε κάθε άλλο τομέα, σύμφωνα με μια έρευνα από 21 βρετανικά πανεπιστήμια.
Στη φοιτητική ιστοσελίδα «The Tab» , ένας φιλόσοφος από την Οξφόρδη μίλησε ανοιχτά για την εμπειρία του στα ναρκωτικά: «Είχα δείπνο με τους γονείς μου βλέποντας τον κόσμο μονόχρωμο. Ήμουν υπερβολικά ζαλισμένος. Νομίζω ότι η διάλεξή μου είχε ελάχιστη συνοχή…»
Αυτό δεν ήταν τίποτα σπουδαίο. Υπήρχαν εξομολογήσεις με περισσότερο ενδιαφέρον!
Όπως εκείνου του κλασικιστή από το Nότινγχαμ που έτρεξε 4 χιλιόμετρα μέχρι το σπίτι του φορώντας 3D γυαλιά κάνοντας σαν τρελός, κι έχοντας καταναλώσει παράνομα φάρμακα.
Ή του φοιτητή Μαθηματικών στην Οξφόρδη που πήρε MDMA, ένα ψυχοτρόπο φάρμακο, κεταμίνη και αέριο του γέλιου, γνωστό ως υποξείδιο του αζώτου. Δήλωσε: «Νόμιζα ότι ήμουν ο Godzilla».
Η έρευνα του Tab με παραπάνω από 5000 φοιτητές, αποκάλυψε ότι 87% των φιλοσόφων που συμμετείχαν είχαν καταναλώσει ναρκωτικά, σε σύγκριση με το 57% των φοιτητών Ιατρικής.
Γιατί αυτή η αντίφαση; Μήπως επειδή η φιλοσοφία θεωρείται ευκολότερη από την ιατρική και γι’ αυτό επιτρέπει πιο… δημιουργικό διάλειμμα; Αλήθεια; Μήπως η κατανόηση του Καντιανού νοούμενου είναι λιγότερο απαιτητική από τα διαμελισμένα πτώματα;
Οι αρχισυντάκτες του Tab, λογικά, δηλώνουν πως η έρευνα δε θα έπρεπε να μελετάται απόλυτα, καθώς οι ανταποκριτές δεν είναι τυχαίοι, αλλά συμμετέχουν εκούσια. Αλλά αν είναι έτσι, γιατί οι φοιτητές της φιλοσοφίας να είναι πιο πρόθυμοι να συμμετέχουν εκούσια;
Μήπως οι σχετικές προοπτικές εργασίας οδηγούν τους φιλόσοφους να αναζητήσουν ηρεμία στα ναρκωτικά; Αν ναι, γιατί να κάνουν ναρκωτικά περισσότεροι φοιτητές της Οργάνωσης Επιχειρήσεων από τους δικηγόρους;
Μια άλλη θεωρία θα μπορούσε να είναι ότι η φιλοσοφία, περισσότερο από κάθε άλλο διανοητικό τομέα, απαιτεί από κάποιον να “ανοίξει” την πόρτα που οδηγεί στη συνείδηση του ανθρώπου.
Στην υπέροχη έκθεση του Thomas Nagel «Πώς είναι να είσαι νυχτερίδα», για παράδειγμα, ο φιλόσοφος έγραψε: «Θέλω να ξέρω πώς είναι για μια νυχτερίδα να είναι νυχτερίδα. Αν προσπαθήσω να το φαντάζομαι, περιορίζομαι στις πηγές του δικού μου μυαλού ∙ πηγές ανεπαρκείς για αυτή την εργασία».
Ο Nagel δεν θεώρησε ότι έπρεπε να πάρει ναρκωτικά για να επεκτείνει τις δυνατότητές του, αλλά άλλοι φιλόσοφοι το έκαναν. Ο William James κατανάλωσε νιτρικό οξύ και βρήκε, όπως ανέφερε στο βιβλίο «Ποικιλίες από τη θρησκευτική εμπειρία», ότι εξυπηρετούσε «στην τόνωση της κρυφής συνείδησης σε ένα υπερφυσικό επίπεδο». Τότε μόνο κατάλαβε τη Χεγκελιανή αντίληψη για το θεό: «Σ’εμένα η ζώσα αίσθηση της πραγματικότητάς της έρχεται στις κρυφές τεχνητές γωνιές του μυαλού»
Ίσως ο πειραματισμός του James στα ναρκωτικά να εμπνέει τους σύγχρονους φιλοσόφους: το 45% των φοιτητών ισχυρίστηκαν ότι έχουν καταναλώσει αέριο του γέλιου. Ή μάλλον και όχι. Το 68% έχει κάνει χρήση κάνναβης. Αν δεν κάνουμε μια λεπτομερή μελέτη για τις προτιμήσεις των φοιτητών στα ναρκωτικά, θα είμαστε χαμένοι σ’ ένα κόσμο ποικίλων πιθανοτήτων.
Στην αρχαία Ελλάδα και στην αρχαία Ρώμη, υπήρχε ένα ναρκωτικό, ο τετραφάρμακος, που συνίστατο από κερί, λίπος χοιρινού και ρητίνη. Ο Επίκουρος, ελληνιστής φιλόσοφος, τον χρησιμοποιούσε για να σχεδιάσει τα τέσσερα στοιχεία που οδηγούν στην όσο το δυνατόν ευτυχέστερη ζωή. Σίγουρα, λίγοι σύγχρονοι φιλόσοφοι διαβάζουν Επίκουρο.
«Ξεχάστε την ηδονή των ναρκωτικών. Η θεραπεία για ό,τι σας νοσεί είναι διανοητική, όχι αποκρυφιστική.
Μη φοβάστε το Θεό, μην ανησυχείτε για το θάνατο.
Ό,τι είναι καλό είναι εύκολο να το αποκτήσουμε, ό,τι είναι απαίσιο, είναι εύκολο να το υπομείνουμε».
Με αυτή τη θεραπεία, ο Επίκουρος συνιστά, ότι κάποιος μπορεί να φτάσει στην αταραξία, δηλαδή στην αποδέσμευση από τις έγνοιες και την απελπισία.
Πηγή: The guardian