Κατερίνα Αδαμοπούλου• Προς αποφυγή τυχών παρεξηγήσεων, δηλώνω εξ’ αρχής πως: «Είμαι η Κατερίνα και είμαι καλά.»
Βρισκόμαστε μια αναπνοή πριν απο τα λατρεμένα σας Χριστούγεννα. Πώς αισθάνεστε γι’αυτό αναγνώστες μου; Μην απαντήσετε, η ερώτηση είναι καθαρά ρητορική, δεν με απασχολούν καθόλου τα συναισθηματά σας!
Έπειτα απο έναν κατακλυσμό μηνυμάτων που δέχτηκα απο τους χιλιάδες θαυμαστές μου, αποφάσισα ν’ ανοίξω την καρδιά μου (κάποιοι υποστηρίζουν πως δεν έχω, ψέμα!) και να σας αποκαλύψω τους λόγους που “μισώ” τα Χριστούγεννα .
Δεν μου αρέσουν, όχι γιατί δεν αντέχω να βλέπω το γελοίο στολισμό του γείτονά μου, που με κάνει να αναρωτιέμαι πόσες γιρλάντες μπορεί να έχει κάποιος και για ποιόν ακριβώς λόγο τις χρειάζεται όλες αυτές; Ενώ παρακολουθώντας με κομμένη την ανάσα το υπερθέαμα που έχει δημιουργήσει, διερωτάμαι: τί προσπαθεί να πει ο καλλιτέχνης μ’ αυτόν τον στολισμό; Θέλει να περάσει κάποιο μήνυμα ή απλώς πάσχει απο έλλειψη γούστου 🙄 ;
Το ιδανικό χριστουγεννιάτικο δέντρο made by Σωσώ.Παραδειγματιστείτε!!!
Μήπως γι’ αυτήν την αντιπάθεια ευθύνονται οι παιδικές συναυλίες; Η απάντηση είναι φυσικά αρνητική όπως καταλαβαίνετε, διότι είμαι fan του πρωινού μαρτυρίου. Μου αρέσει δηλαδή να με ξυπνάνε μέσα στ’ άγρια χαράματα μικρά “χαριτωμένα” παιδάκια, για να μου τραγουδήσουν με τις “γλυκές” φωνούλες τους τα κάλαντα. Επειδή ως γνωστόν δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσεις την ημέρα σου απο το να σου χτυπούν βιαίως την εξωπορτά σου φάλτσα παιδάκια που έχουν και την απαίτηση να τα πληρώσεις αδρά.
Το “μίσος” μου δεν προέρχεται ούτε και απο την χιλιοειπωμένη ερώτηση των φίλων, γνωστών και κάθε άσχετων: «τι δώρο θα μου κάνεις, φέτος;». Δεν είμαι τσιγκούνα˙ αλλά για ποιο λόγο να σου πάρω δώρο βρε αχάριστο πλάσμα, δεν σου φτάνει η αγάπη μου και το γεγονός οτι σε ανέχομαι όλο τον χρόνο 👿 ; (Οκ το ομολογώ είμαι η ενσάρκωση του Scrooge και δεν νιώθω καμία ντροπή γι’ αυτό!).
Η “απέχθειά” μου δεν γεννήθηκε ούτε απο τις ετήσιες αντίστροφες μετρήσεις του Jumbo, που κάθε χρόνο δοκιμάζουν τα όρια της υπομονής μου. Αλλά ούτε και επειδή δεν αντεχώ να ηχούν συνεχώς στα αυτιά μου, χριστουγεννιάτικες μελωδίες όπως “Χριστούγεννα”της Βανδή, “Last Christmas” των Wham, το επικό πλέον τραγούδι της Mariah Carey “All I Want For Christmas Is You” και φυσικά το “Let it snow” του Sinatra (παρατήρηση: πόσα χριστουγεννιάτικα τραγούδια έχει κυκλοφορήσει!).
Η δήλωση-φωτιά που στέρησε απο τον Ned Stark το κεφάλι του.
Τα αίτια της αντιπάθεια μου προς τα Χριστούγεννα είναι βαθύτερα και πιο ουσιώδη απο τα προαναφερθέντα και θα σας τα απαριθμήσω ένα- ένα (απ’ αυτό το σημείο το κείμενο εισέρχεται συνειδητά σε διαφορετική διάσταση).
Η αρχή του τέλους ξεκίνησε ένα κρύο Χριστουγεννιάτικο βράδυ, σ’ ένα σπίτι όπου επικρατούσε απόλυτη σιγή˙ μοναδική συντροφιά μου ήταν το αναμμένο τζάκι και γύρω μου βασίλευε πλήρες σκοτάδι (όχι δεν είχε κόψει το ρεύμα η ΔΕΗ, απλώς προσπαθώ να δημιουργήσω ατμόσφαιρα!). Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον ανακάλυψα την ματαιότητα και την υποκρισία των Χριστουγέννων.
Ματαιότητα και υποκρισία που στολίζεται και φωταγωγείται κάθε χρόνο ολοένα και περισσότερο. Πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς την ανθρώπινη συμπεριφορά τις γιορτινές αυτές μέρες; Η αλήθεια είναι πως δεν είμαστε τίποτα περισσότερο απο υλιστές, υπόδουλοι στους νόμους του marketing, που μας προστάζουν να ξεχυθούμε στις αγορές και να αγοράσουμε και άλλα άχρηστα αντικείμενα. Που μαντέψτε είναι ικανά να μας προσφέρουν μονάχα μια εφήμερη χαρά˙ που γρήγορα θα λησμονήσουμε. Είμαστε τα θύματα του καπιταλιστικού κόσμου που μας παρουσιάζει, πως όταν νοιαζόμαστε για κάποιον οφείλουμε να του το δείξουμε έμπρακτα με ένα δώρο. Επειδή τα συναισθήματα δεν έχουν αγοραστική αξία και συνεπώς δεν αποτελούν ανταλλάξιμα προϊόντα. Τα δώρα αποδεικνύουν την αγάπη, μας λένε και εμείς αγαπάμε μέσω αυτών, ενώ αρκετές φορές καταλήγουμε να αγαπάμε το αντικείμενο που μας δόθηκε και όχι τον δότη.
Μαθήματα υποκρισίας απο τον Santa!
Τα Χριστούγεννα ισχυρίζονται κάποιοι, είναι γιορτή χαράς και ευημερίας. Πόσο ψέμα μπορεί να χωρέσει σε μια τόσο μεγάλη αλήθεια;! Έχεις αναρωτηθεί ποτέ, πως την στιγμή που εσύ περνάς ευχάριστες οικογενειακές στιγμές˙ κάποιοι σε κάποια γωνιά του πλανήτη έχουν χάσει τα σπίτια τους λόγω οικονομικών προβλημάτων ή και την οικογενειά τους επειδή η χώρα τους βρίσκεται στη δύνη ενός πολέμου; Και για να μην σε ταξιδεύω σε τόσο μακρινούς τόπους -ξένους προς εσένα, έχεις σκεφτεί ποτέ πως περνάει τις γιορτές ο άνθρωπος που βρίσκεται δίπλα σου; Η απάντηση είναι οτι δεν έχεις μπει καν στο κόπο, όχι να αναρωτηθείς, αλλά και να ρωτήσεις τον διπλανό σου, διότι εύλογα σκέφτεσαι οτι δεν υπάρχει λόγος να χαλάς την διαθεσή σου με τα προβλήματα των άλλων, αφού εσύ είσαι καλά.
Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που επηρασμένοι απο το πνεύμα των γιορτών, θα προσφέρουν μια χείρα βοηθείας στον έχοντα ανάγκη συνανθρωπό τους. Δυστυχώς όμως η βοήθεια τούτη έχει κάποιο προκαθορισμένο χρονικό όριο λήξης. Και τα ανθρωπιστικά αισθήματά μας παύουν να υφίστανται ακριβώς την στιγμή που τα λαμπιόνια σβήνουν και τα τρίγωνα σιγούν ˙επειδή οι καλικάντζαροι χάθηκαν, το ίδιο και η μαγεία των Χριστουγέννων.
Η υποκρισία μας υποθάλπεται επίσης και στις ανούσιες ευχές μας για το νέο έτος. Δεν υποστηρίζω οτι δεν πρέπει να ευχόμαστε «χρόνια πολλά», απλώς ίσως να ήταν καλύτερα για τον κόσμο μας, εάν προσπαθούσαμε έστω και ελάχιστα να δώσουμε πνοή στις ευχές μας. Να μην μένουμε μονάχα στις εξαγγελίες «περί ευτυχισμένου έτους και παγκόσμιας ειρήνης», αλλά αντιθέτως να επιδιώξουμε με μικρές καθημερινές πράξεις να βελτιώσουμε τον μικρόκοσμό μας και ενδεχομένως κάποια μέρα να χτίσουμε έναν ιδανικό κόσμο κατάλληλο για τον “άνθρωπο”.
Δεν είμαι απαισιόδοξη ως άτομο, απλώς τα Χριστούγεννα μελαγχολώ λιγάκι, επειδή βλέπω ποιοί πραγματικά είμαστε: “ρομποτάκια κινεζικής τεχνολογίας που έχουν χρεωκοπήσει απο αξίες και συναισθήματα”. Ίσως πάλι η πραγματικότητα να είναι τελείως διαφορετική και το μένος μου για τα Χριστούγεννα να πηγάζει αποκλειστικά απο το έργου του Hans Christian Andersen «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα» (ακόμα και σήμερα αδυνατώ να θυμηθώ ποιός/α μου διάβασε το συγκεκιμένο παραμύθι και με κατέστρεψε!).
Θα κλείσω το παρόν άρθρο με την λατρεμένη μου Σωσώ και την αξεπέραστη χριστουγεννιάτικη εκτελεσή της!
Θα ακολουθήσω την μάζα (όχι την ποσοτητά της ύλης που περιέχεται σε ένα σώμα, αλλά εσάς – το πλήθος 😉 ) και θα πω: Χρόνια Πολλά!