Χρήστος ΦαληρέαςΊσως σε αρκετούς διαφεύγει, στην πραγματικότητα όμως η Δανία είναι το σπίτι μιας πλούσιας και ενεργής μουσικής σκηνής για δεκαετίες!
Η Δανία είναι μια μικρή Σκανδιναβική χώρα στη βόρεια Ευρώπη με αρκετά μικρό πληθυσμό, κοντά στα πέντε εκατομμύρια, όσο περίπου και ο πλυθησμός της Αθήνας. Αυτό ωστόσο, δεν την έχει εμποδίσει να προοδεύει και να πρωταγωνιστεί ήσυχα και χωρίς πολλές φανφάρες σε πάρα πολλούς τομείς των επιστημών, της τεχνολογίας, των κοινωνικών καινοτομιών κ.ά.
Ένάς από αυτούς είναι και ο πολιτισμός και ειδικότερα η μουσική, η οποία σε πολλά είδη και στυλ έχει να επιδείξει αξιόλογους γνωστούς ή λιγότερο γνωστούς καλλιτέχνες, μερικοί εκ των οποίων έχουν περάσει επιτυχημένα και τα σύνορα της μικρής αυτής χώρας, αλλά και της ευρύτερης Σκανδιναβικής γης.
Πολύ γενικευμένα φυσικά, δύο βασικοί από τους λόγους που συμβαίνει αυτό, είναι η γενικότερη ευημερία αυτού του τόπου που αφήνει τα περιθώρια σε πολλούς πιτσιρικάδες να ασχοληθούν με τη μουσική. Επομένως, υπάρχει μια γενικότερη μουσική κουλτούρα από μικρή ηλικία (χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως θα βγεις έξω και θα παίζει παντού καλή μουσική).
Αυτό αφορά σε μεγάλο βαθμό και τη jazz μουσική με μαγαζιά και χώρους στους οποίους γίνονται jam και live συνέχεια (υπάρχει και το Copenhagen Jazz Festival κάθε χρόνο).
Επιπλέον, οι Σκανδιναβοί μιλάνε στην πλειοψηφία τους υψηλού επιπέδου Αγγλικά και εκφράζονται σε αυτά σχεδόν σα να είναι δεύτερη μητρική τους, επομένως η γραφή στίχων στην “παγκόσμια Αγγλική” τους βγαίνει με θρασεία φυσικότητα και ανοίγει το δρόμο για μεγαλύτερο κοινό.
Παρακάτω θα γίνει αναφορά σε ορισμένους Δανούς μουσικούς που είναι από αρκετά έως πολύ γνωστοί, αλλά και σε μερικούς ακόμα που θεωρώ πως αξίζει κάποιος να ψάξει ανεξαρτήτως αναγνωρισιμότητας.
Αρχικά, έχει ενδιαφέρον να τονιστεί πως η Δανία είναι η μόνη χώρα της Σκανδιναβίας που δεν υπάρχει αυτή η τρομερή εμμονή με το heavy metal και τα παρακλάδια του. Δηλαδή καμία σχέση με τη Νορβηγία και το Γκέτεμπορκ της Σουηδίας. Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει πως δεν ακούει αρκετός κόσμος και αυτό το είδος, απλά δεν ασχολείται εκτενώς με αυτό ή μόνο με αυτό.
Εξ’ άλλου κάθε χρόνο γίνεται το Copenhell στην Κοπεγχάγη που είναι το μεγαλύτερο φεστιβάλ για το σκληρό ήχο στη χώρα. Επίσης, δύο από τους διασημότερους μουσικούς της χώρας κινούνται σε αυτό το χώρο. Ο ένας είναι ο Lars Ulrich, drummer των Metallica (και αντιπαθής εκτός Δανίας λόγω της γνωστής υπόθεσης κλεισίματος του Napster αρκετά χρόνια πριν, ωστόσο για τους ντόπιους είναι λόγος περηφάνιας) και ο άλλος είναι ο King Diamond των Mercyful Fate.
Εξαιρετικά επιτυχημένοι επίσης, και πολύ δυνατή μπάντα που συμμετέχει κάθε χρόνο σε πολλά μεγάλα φεστιβάλ είναι και οι νεότεροι Volbeat, με το ιδιαίτερο στυλ τους στο οποίο παίζουν rock n roll με αρκετη δόση παραμόρφωσης και τέρμα τα γκάζια.
Μια underground μπάντα από το χώρο που έχω ξεχωρίσει, με τον ήχο να κινείται στο ευρύτερο stoner/heavy rock είναι οι Doublestone, που έχουν ανοίξει και τους δικούς μας Planet of Zeus στην Κοπεγχάγη.
Όσο αφορά τη rock μουσική (με τον πολύ γενικό χρονολογικό και ηχητικό όρο της λέξης), υπάρχει πολύ υλικό πραγματικά. Κλασσικοί θεωρούνται οι Beefeaters, μπάντα σταθμός στα 60s που έχει ανοίξει και συναυλιες των Pink Floyd και Jimi Hendrix και οι Skousen & Ingemann στα 70s. Το ίδιο (σε πολύ μικρότερο βαθμό απήχησης) και οι Røde Mør οι οποίοι έχουν γράψει και τον ύμνο της αυτόνομης κοινότητας της Κριστιάνια στην Κοπεγχάγη.
Πηγαίνοντας στο σήμερα, η πιο επιτυχημένη εμπορικά διεθνής μπάντα εκ Δανίας σε αυτό τον ευρύ χώρο είναι οι Raveonettes με τον ιδιαίτερο ήχο τους και επτά άλμπουμ τα δώδεκα περίπου χρόνια που υφίστανται.
Εξαιρετική περίπτωση με πολύ όμορφα τραγούδια και μελωδίες αποτελούν οι Choir of Young Believers ένα ποπ/ροκ γκρουπ, των οποίων ο τραγουδιστής είναι Ελληνικής καταγωγής από τη Σάμο και είναι αρκετά πολυπληθές αφού μαζί με τους session μουσικούς στο studio ορισμένες φορές φτάνουν σε διψήφιο αριθμό!
Οι λάτρεις της πειραματικής μουσικής, των ηλεκτρονικών εφέ, του post και της ambient πρέπει να τσεκάρουν οπωσδήποτε και την περίπτωση μιας νέας μπάντας (2010), των Sleep Party People που προσωπικα θεωρώ πολλά υποσχόμενους.
Η Δανοί γενικά αγαπούν σε μεγάλο βαθμό και τη μαύρη μουσική σε όλες της τις εκφάνσεις (εννοώντας πέραν της τζαζ), έτσι και το hip hop δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με τη σκηνή της χώρας, αλλά θα ξεχωρίσω ορισμένα άτομα που έχουν κάνει πράγματα και εκτός Δανίας.
Η πρώτη περίπτωση είναι ο DJ Noize, διεθνούς κλάσης με δεύτερη θέση στο παγκόσμιο DMC το 1994,1995 και πρώτη το 1996 (σηαντικότερος διαγωνισμός DJ). Έχει κυκλοφορήσει δουλειές τόσο στη Δανία όσο και στην Αμερική και έχει συνεργασίες και σε άλλες χώρες. O Δανός παραγωγός και ράπερ Sicknature είναι το μόνο μέλος της ομάδας παραγωγών Snowgoons (από τους πιο γνωστούς Ευρωπαίους στο χώρο της ραπ παραγωγής) που δεν είναι Γερμανός και έχει πολλές συνεργασίες με Αμερικάνους συναδέλφους του όπως οι Vinnie Paz (Jedi Mind Tricks), Ill Bill και Sabac (ex Non Phixion), M.O.P και Madchild (Swollen Members), Rakaa (Dilated Peoples) και άλλοι.
Ωραίοι και οι Boulevard Connection, ομάδα παραγωγών που έχει δουλέψει από τον Promoe(Σουηδία) μέχρι τους Dilated Peoples, Common Sense, Masta Ace (Αμερική), αλλά με πολύ σύντομη/περιορισμένη αλλά ποιοτική δισκογραφική δουλειά.
Το όνομα του Trentemøller σίγουρα λέει πολλά στον περισσότερο κόσμο, αφού αποτελεί εδώ και κάποια χρόνια το σημαντικότερο όνομα στην κατηγορία της ηλεκτρονικής μουσικής και είναι και ιδιαίτερα αγαπητός και στη χώρα μας. Δύσκολο να μπει μια ταμπέλα στο είδος που παίζει αφού το στυλ του είναι μοναδικό και οι επιρροές του αρκετές από πολλά είδη του ηλεκτρονικού ήχου, κλασσικού και πιο σύγχρονου.
Εξίσου επιτυχημένοι και οι Blue Foundation εδώ και πάνω από μια δεκαετία, οι οποίοι ωστόσο χρησιμοποιούν περισσότερο σαν βάση τους τη Νέα Υόρκη παρά την Κοπεγχάγη πια.
Και για το τέλος απλά να αναφέρω δύο ξεχωριστές περιπτώσεις που μου αρέσουν. Η μία είναι μια πολύ όμορφη φωνή γυναικεία φωνή που συνοδεύει trip hop και jazzy κομμάτια, η οποία ανήκει σε μια performer με το όνομα Astrid Engberg , δυστυχώς σχεδόν άγνωστη ακόμα και στην εγχώρια σκηνή, και η δεύτερη είναι ένα pop γκρουπ των 60s, οι Lollipops οι οποίοι είχαν κυκλοφορήσει πολλά σινγκλ εκ των οποίων ορισμένα έχουν πολύ ωραία κομμάτια.
ΥΓ: Στο youtube με 150 εκατομμύρια views αλλά και γενικότερα το πιο επιτυχημένο εμπορικά κομμάτι από τη χώρα, είναι το “Barbie Girl” των Aqua. (Θα κατηγορούμουν ως κακεντρεχής ελιτιστής αν δεν το ανέφερα!)