Νάνσυ ΤζαλαβράΗ Ίλια Σπυροπούλου μας μιλάει για το Θέατρο και το Θεατρό Εργαστήρι “Εξ Αρχής”.
Η Ίλια είναι φοιτήτρια της Φιλοσοφικής Αθηνών και ασχολείται με το θέατρο από τα 15 της χρόνια, όχι τυχαία, μιας και η μητέρα της είναι ηθοποιός και ιδιοκτήτρια του Θεάτρου και Θεατρικού Εργαστηριού “Εξ Αρχής”, το οποίο βρίσκεται -πού αλλού;- στην καρδιά των Εξαρχείων.
Όπως εκμυστηρεύτηκε, το θέατρο για εκείνη δεν ήταν ακριβώς μια επιλογή, αφού η οικογένειά της σχετίζεται άμεσα με τον χώρο, στάθηκε όμως τυχερή γιατί αυτή η επιρροή δεν την βρήκε αδιάφορη, αλλά γρήγορα παθιάστηκε με το θέατρο, το οποίο ταίριαξε με την προσωπικότητά της και την βοηθάει στην προσωπική της εξέλιξη.
Προτείνει μάλιστα την ενασχόληση με αυτό ανεπιφύλακτα σε οποιονδήποτε και, αν κάποιος ενδιαφέρεται να ενταχθεί σε μια θεατρική ομάδα, η Ίλια μας έδωσε τις απαραίτητες πληροφορίες για το Θεατρικό Εργαστήρι του “Εξ Αρχής”, στο οποίο φοίτησε και η ίδια και θα την βρείτε εκεί, είτε στα μαθήματα είτε πάνω στο σανίδι, να δίνει παράσταση.
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟ “ΕΞ ΑΡΧΗΣ”: Το “Εξ Αρχής” έχει διπλή ταυτότητα:
είναι, αφενός θέατρο, που ανεβάζει παραστάσεις με επαγγελματίες ηθοποιούς. Φέτος στο “Εξ Αρχής” θα ανέβουν τρεις θεατρικές παραστάσεις:
-Η Κοκκινοσκουφίτσα (παιδικό θέατρο)
-Οι Καρέκλες ( παράλογο θέατρο)
-Τα αυγά της Στρουθοκαμήλου ( μαύρη κωμωδία)
αφετέρου, είναι θεατρικό εργαστήρι, που λειτουργεί από το 2004 στο οποίο γίνονται μαθήματα για όποιον επιθυμεί να ασχοληθεί με το θέατρο, είτε το βλέπει επαγγελματικά, είτε ερασιτεχνικά.
Οι μαθητές του εργαστηρίου ανεβάζουν δύο παραστάσεις το χρόνο:
Η πρώτη παράσταση περιλαμβάνει συνήθως μονολόγους, ή γενικά μικρά αποσπάσματα από έργα, που έχουν προετοιμάσει οι – άβγαλτοι ακόμη- μαθητές, και ανεβαίνει περίπου τον Φεβρουάριο.
Η δεύτερη παράσταση, που γίνεται προς το τέλος του χρόνου όταν πια τα παιδιά έχουν εξοικεωθεί με τη σκηνή, είναι μια κανονική, ολοκληρωμένη παράσταση στην οποία έχει πλεόν αφιερωθεί όλος ο απαραίτητος χρόνος προετοιμασίας των ερασιτεχνών -ακόμη- ηθοποιών.
ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ: Στο θεατρικό εργαστήρι του “Εξ Αρχής” διδάσκονται τα εξής μαθήματα:
Υποκριτική: η βάση του θεάτρου, η ερμηνεία του θεατρικού κειμένου.
Φωνητική: σε μαθαίνει να χρησιμοποιείς σωστά τη φωνή σου. Δεν έχει σημασία αν πιστεύεις ότι είναι ωραία. Σημασία έχει να τοποθετείται σωστά.
Αυτοσχεδιασμός: κατά την Ίλια, το πιο διασκεδαστικό μάθημα, αφότου περάσεις την πρώτη κρυάδα και καταφέρεις να αφεθείς. Με βάση μια λέξη ή μια ιδέα, οφείλεις να εκφραστείς με το πρώτο πράγμα που θα σου έρθει στο μυαλό. Διασκεδαστικό μα και δύσκολο θα έλεγα εγώ, η Ίλια όμως διαφωνεί μαζί μου!
Δραματολογία/ Ιστορία θεάτρου/ Ιστορία της ποίησης και της λογοτεχνίας: πρόκειται για μαθήματα θεωρητικά, αμιγώς.
Χορός και κίνηση: μαθαίνεις τρόπους που σε βοηθούν να εκφραστείς και να αποδώσεις αυτό που θέλεις, μέσα από την κίνησή σου και το σώμα σου.
Ορθοφωνία: σε διδάσκει πώς να μιλάς σωστά, δηλαδή με τρόπο που η φωνή σου να είναι καθαρή και να καθηλώνει τον ακροατή, υποχρεώνοντάς τον να σε παρακολουθεί. Πρόκειται για ένα μάθημα στο οποίο, εκτός από ανθρώπους που τους ενδιαφέρει το θέατρο, έρχονται και εκείνοι που η δουλειά τους απαιτεί μια επιβλητική ομιλία, πχ. δημοσιογράφοι, δικηγόροι κλπ.
Για να ασχοληθείς με την υποκριτική, ασφαλώς δεν είναι αναγκαίο να παρακολουθήσεις όλα αυτά τα μαθήματα. Μπορεί κανείς να παρακολουθεί από 2 ώρες μέχρι 12 που είναι το φουλ πρόγραμμα. Τα μαθήματα γίνονται απογεύματα και είναι τετράωρα, 16:00-20:00. (π.χ. 2 ώρες υποκριτική και 2 φωνητική), αλλά γίνεται να παρακολουθήσεις μόνο το πρώτο ή το δεύτερο δίωρο, ανάλογα τι θες. Για εκείνους που δεν είναι βολικό το απογευματινό ωράριο ή ίσως ντρέπονται αρχικά, υπάρχουν και ιδιαίτερα μαθήματα.
Τα τμήματα είναι μεικτά, δηλαδή αρχάριοι και προχωρημένοι μαζί, κάτι το οποίο η Ίλια μας λέει ότι θεωρεί πολύ εποικοδομητικό, διότι βλέποντας τους πιο προχωρημένους και αλληλεπιδρώντας μαζί τους μαθαίνεις πιο γρήγορα.
ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΕΓΓΡΑΦΗ: το μηνιαίο κόστος των μαθημάτων ξεκινά από το 70 ευρώ και φτάνει maximun τα 150, όταν έχεις διαλέξει να συμμετέχεις σε όλα, όλα τα μαθήματα που γίνονται.
Η σχολή είναι ανοικτή μέχρι μέσα Ιουλίου και ανοίγει τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου κυρίως για εντατικά μαθήματα, για εκείνους που προετοιμαζονται να δώσουν εξετάσεις στο Εθνικό ή στο Υπουργείο Πολιτισμού.
Εγγραφές γίνονται όλον τον χρόνο.
Η ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ: δίνεται βεβαίωση στα τρία χρόνια. Όταν κάποιος έχει παρακολουθήσει όλον τον κύκλο κάνει μια δική του παρουσίαση, ένα έργο μονόπρακτο συνήθως που έχει δουλέψει πολύ καιρό με σκοπό να δείξει τι έχει αποκομίσει και πώς έχει ενσωματώσει αυτά που αποκόμισε και παίρνει πτυχίο. Το πτυχίο αυτό δεν είναι ισοδύναμο δραματικής σχολής αλλά έτσι πρόκειται για ένα χαρτί που ποτέ κανείς δεν θα ζητήσει από έναν ηθοποιό.
BONUS ΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΟ “ΕΞ ΑΡΧΗΣ”: από φέτος ξεκινούν στο “Εξ Αρχής” μαθήματα σκηνοθεσίας και γυρισμάτων ταινιών μικρού μήκους.
Στον χώρο του Εξ Αρχής γίνονται επιπλέον εκδηλώσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, σεμινάρια από διάφορους ηθοποιούς, ψυχολόγους, σε ημερίδες ή διημερίδες και γενικώς είμαστε ανοικτοί σε προτάσεις αν κάποιος θελήσει να χρησιμοποιήσει τον χώρο.
ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ: όταν κάποιος εγγράφεται στο θεατρικό εργαστήρι, του χορηγείται μια ταυτότητα, με την επίδειξη της οποίας εξασφαλίζει δωρεάν είσοδο σε πάρα πολλά αθηναϊκά θέατρα!
Και….μερικές ακόμη ερωτήσεις στην Ίλια:
Σε ποιες ηλικίες έχεις παρατηρήσει το μεγαλύτερο αριθμό θεατρόφιλων ή έστω ενδιαφερόμενων να ασχοληθούν με την υποκριτική;
Το θέατρο απευθύνεται σε όλους, σε όλες τις ηλικίες. Στο εργαστήριο έχει τύχει να έχουμε μαθητές από 15 ετών μέχρι 55-56.
Πόσο χρόνο χρειάζεται η ηθοποιΪα;
Ο χρόνος που απαιτεί το θέατρο δεν είναι υπερβολικός. Οι ώρες που περνάς όμως στο μάθημα είναι σημαντικές. Όταν είσαι εκεί, πρέπει να είσαι εκεί, αφοσιωμένος, με πάθος και να δίνεις αυτό που έχεις να δώσεις. Ιδιαίτερα το πάθος είναι αυτό που μετράει, το να θέλεις να βγάλεις από μέσα σου ό,τι καλύτερο έχεις να δώσεις.
Υπάρχει και λίγο διάβασμα στο σπίτι, ιδιαίτερα όταν πρόκειται να ανέβει παράσταση, αλλά όχι τίποτα τραγικό.
Τι πιστεύεις ότι κερδίζει όποιος ασχολείται με την υποκριτική;
Το βασικό είναι ότι περνάς ωραία, και ψυχαγωγείσαι και διασκεδάζεις. Δεν είναι μια ενασχόληση που θα σου προκαλέσει ψυχολογική κόπωση ή φόρτιση. Ξεχνιέσαι, ότι και να έχεις, δεν σε κουράζει ψυχολογικά, αντίθετα αλαφρώνεις, ξεσπάς, εκτονώνεσαι. Σε αυτό συμβάλλει και το γεγονός ότι απλά σκέφτεσαι πως όλοι που βρίσκονται εδώ κουβαλούν την ίδια τρέλα με σένα και έτσι μπορείς να εκφραστείς πολύ πιο εύκολα με τον τρόπο ακριβώς που θες.
Έπειτα για να γίνεις καλός ηθοποιός πρεπει να αποκτάς εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, να μελετήσεις, να παρατηρήσεις, για να μπορέσεις να μπεις στο πετσί του ρόλου. Σκέψου για παράδειγμα, ότι ο ρόλος σου είναι ένας γιατρός. Σίγουρα θα μπεις στον κόπο (ίσως θα αναγκαστείς, σκέφτομαι εγώ) να παρατηρήσεις τις κινήσεις ενός γιατρού, τον τρόπο που μιλά και που κινείται, ακόμη και να διαβάσεις σχετικά με την ασθένεια την οποία ενδεχομένως θα αντιμετωπίζει ο φανταστικός ασθενής σου.
Μια δυσκολία που έχει η υποκριτική, η οποία όμως και πάλι θα σε αφήσει πιο δυνατό είναι πως, ασφαλώς δεν είναι απίθανο να μην σου αρέσει ο ρόλος που σου ανατέθηκε. Οφείλεις όμως, όπως ακριβώς και στη ζωή, όπου, πολύ συχνά θα συμβούν δυσάρεστα πράγματα, να το παλέψεις και να δώσεις ότι καλύτερο έχεις. Το αποτέλεσμα στο τέλος, μπορεί να είναι μάλιστα καταπληκτικό.
Θα έλεγα σε κάποιον να ασχοληθεί με το θέατρο, είναι ένας πολύ καλός τρόπος έκφρασης και σε βοηθαει άμεσα γιατί από τον κάθε ρόλο παίρνεις και κάτι που σου λείπει.
Μπορεί, παραδείγματος χάρη να θεωρείς τον εαυτό σου δειλό και να τύχει μια μέρα να ενσαρκώσεις έναν πολύ θαρραλέο χαρακτήρα. Ε, λοιπόν, μετέπειτα στη ζωή σου, θα προσπαθήσεις, σίγουρα, να μιμηθείς τον τρόπο αυτού του χαρακτήρα που θαύμασες για το θάρρος του, προκειμένου να ξεπεράσεις το πρόβλημα δειλίας που εσύ θεωρείς ότι έχεις.
Νιώθεις πιο άνετα να παίζεις με ανθρώπους που γνωρίζεις πολύ καλά, ή με ανθρώπους που γνωρίζεις λιγότερο καλά; Πολύ περισσότερο, όταν χρειαστεί να παίξεις με την μητέρα σου, πόσο εύκολα ή δύσκολα είναι τα πράγματα;
Για να νιώθεις καλά παίζοντας με κάποιον σε κάθε περίπτωση, δηλαδή είτε τον συμπαθείς είτε τον αντιπαθείς θα πρέπει οπωσδήποτε να τον έχεις γνωρίσει ως έναν βαθμό, να υπάρχει μια εξοικείωση. να ξέρεις σε ποιο μήκος κύματος κινείται.
Εμένα με βοηθάει περισσότερο να παίζω με άτομα που γνωρίζω καλύτερα, με τους φίλους μου. Σε μερικούς ρόλους πάλι, είναι πολύ δυσκολότερο να παίζεις με φίλους σου, λόγου χάρη αν χρειαστεί να υποκριθείς πως είσαι ερωτευμένη με ένα πρόσωπο που το ενσαρκώνει η κολλητή σου, χρειάζεται διπλή προσπάθεια για να μην σου φαίνεται γελοίο και αλλόκοτο. Από όλους λοιπόν κάτι παίρνεις. Εξάλλου, θέατρο παίζουμε όχι για να ενσαρκώνουμε τον εαυτό μας. Πρέπει να μπορούμε να ξεχνάμε και ποιοι είμαστε εμείς, και ποιος είναι αυτός που στέκεται απέναντί μας, εάν τον συμπαθούμε ή εάν τον αντιπαθούμε.
Όσον αφορά την μητέρα μου, όταν μου κάνει μάθημα, δεν το σκέφτομαι τόσο. Έχω καταφέρει να το διαχωρίσω λίγο. Σκέψου ότι πολλά παιδιά που γνώριζαν εμένα, αλλά όχι ότι η ιδιοκτήτρια του εργαστηρίου ήταν η μητέρα μου, έκαναν πολύ καιρό να το καταλάβουν.
Στην παράσταση λίγο με ενοχλεί. Γιατί καμιά φορά αυτή η σκέψη με αποτρέπει από το να συμπεριφερθώ 100% επαγγελματικά. Για παράδειγμα, μπορεί μια μέρα να μην είμαι καλά, να έχω τα νεύρα μου, και η μητέρα μου να το ξέρει και να με δικαιολογεί κατά κάποιο τρόπο αν δεν καταφέρω να βγάλω τον καλύτερό μου εαυτό, ή αν γκρινιάζω. Έτσι, αντί να φερθώ 100% επαγγελματικά, χωρίς να καταλάβει κανείς τι έχω, όπως θα φερόμουν αν θα ήταν οποιοσδήποτε άλλος στη θέση της μητέρας μου, φέρομαι 60% επαγγελματικά, κι αυτό δεν είναι καλό για μένα.
Ευχαριστούμε πολύ την Ίλια Σπυροπούλου για τον χρόνο της.