Ναταλία ΧατζηγιάννηΥπάρχουν στοιχεία για την προσωπικότητα και τον τρόπο που δούλευε ο Χίτσκοκ που δεν είναι γνωστά στο ευρύ κοινό
Όλοι λίγο πολύ έχουμε ακουστά το πολυπληθές έργο του και έχουμε ανατριχιάσει με τις σκηνές τρόμου που δικαίως του είχαν χαρίσει τον τίτλο του «μετρ του σασπένς». Ο Χίτσκοκ ξεκίνησε να σχεδιάζει τους τίτλους αρχής για διάφορες ταινίες και κατέληξε να θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του 20ου αιώνα.
Υπάρχουν όμως στοιχεία για την προσωπικότητα και τον τρόπο που δούλευε που δεν είναι γνωστά στο ευρύ κοινό…
• Από στοιχεία που αφορούν στην υγεία του : Ο Χίτσκοκ συνεχώς βρισκόταν σε δίαιτα αλλά είχε φτάσει σε σημείο να ζυγίζει και 130 κιλά, ενώ δεν είχε ομφαλό, καθώς του είχε αφαιρεθεί κατά τη διάρκεια μίας επέμβασης , μέχρι τις… αδικίες που είχε υποστεί σε επαγγελματικό επίπεδο αφού ήταν προτεινόμενος για Όσκαρ σκηνοθεσίας 5 φορές -το 1941 (Ρεβέκκα), το 1945 (Στον ίσκιο του θανάτου/Ναυαγοί) το 1946 (Νύχτα Αγωνίας), το 1955 (Σιωπηλός Μάρτυς) και το 1961 (Ψυχώ)- , αλλά δεν το κέρδισε ποτέ!
• Μία ακόμη παράδοξη λεπτομέρεια αποτελεί η παραδοχή του για το φόβο του στο σασπένς, τις ψυχώσεις και κυρίως τους αστυνομικούς. Την φοβία, μάλιστα στους αστυνομικούς την αποδίδει σε ένα περιστατικό των παιδικών του χρόνων. «Θυμήθηκα λοιπόν πως όταν ήμουν πολύ μικρός, ο πατέρας μ’ έστειλε σ’ έναν αστυνομικό μ’ ένα σημείωμα. Αυτός το διάβασε και με έκλεισε σ’ ένα κελί λέγοντάς μου “Για να δεις τι παθαίνουν τα κακά παιδιά”»
• Φρόντιζε να πληροφορείται τις φοβίες των ηθοποιών του προκειμένου να οργανώσει αντίστοιχες φάρσες στα γυρίσματα ή να τους στείλει δώρα που θα τους τρόμαζαν. Συνήθιζε να εμφανίζεται στο στούντιο ντυμένος γυναίκα ή να προσκαλεί όλο το συνεργείο σε δείπνο, το οποίο θα απαρτιζόταν μόνο από… ωμό κρέας.
Παρά την διάθεση που είχε για αστεία και πλάκες, δεν ήταν λίγες οι φορές που είχε δηλώσει ότι σχεδόν… μισεί τους ηθοποιούς όταν δεν υπακούν. Ζήλευε τους δημιουργούς καρτούν : «Όταν ένας ηθοποιός δεν τους αρέσει, απλώς τον σκίζουν», ενώ όταν οι ηθοποιοί τον πλησίαζαν για να τον συμβουλευτούν, η κυνική του απάντηση ήταν πως πρέπει να διαβάσουν ξανά το σενάριο, έχοντας μοναδικό κίνητρο το μισθό τους.
• Πάντως, γενικότερα, ήταν πολύ απαιτητικός, μυστηριώδεις και η συνεργασία μαζί του μάλλον δεν ήταν μία ευχάριστη διαδικασία. Το τελευταίο ήρθε, μάλιστα, να το επιβεβαιώσει η Τίπι Χέντρεν, πρωταγωνίστρια στα «Πουλιά» και το «Μάρνι» που είχε δηλώσει σε συνέντευξή της ότι αν δε συνεργαζόταν ή τον εγκατέλειπε, την είχε απειλήσει ότι θα έκανε τα πάντα για να καταστρέψει την καριέρα της.
Πράγματι, για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν της επιτράπηκε να παίξει σε άλλες ταινίες! Η ίδια είχε πει πως ένιωθε φυλακισμένη σε μια κατάσταση που δεν μπορούσε πια να ελέγξει, ενώ τον είχε χαρακτηρίσει διαβολικό και ανώμαλο.
Τίπι Χέντρεν: «Η αλήθεια είναι ότι όλο αυτό συνηθίζονταν στο Χόλιγουντ εκείνης της εποχής. Ούτε υπήρχαν νόμοι εναντίον του. Αν συνέβαινε τώρα, θα ήμουν πολύ πλούσια από τις αγωγές για σεξουαλική παρενόχληση που θα είχα κερδίσει. (..) Πάντως εκείνη την εποχή ο καναπές του σκηνοθέτη ήταν σε πλήρη χρήση. Ήταν δεδομένο ότι έπρεπε να κάνεις ορισμένα πράγματα για να πάρεις ρόλους. Ο Χίτσκοκ έκανε σαφές τι θέλει από μένα. Και ήμουν εξίσου σαφής ότι δεν ενδιαφέρομαι».
• Στην πραγματικότητα, για την ίδια ταινία («Τα Πουλιά») είχε θελήσει ως πρωταγωνίστρια την Γκρεις Κελι, η οποία όμως μετά το γάμο της με το πρίγκιπα Ρενιέ αποσύρθηκε από τα κινηματογραφικά δρώμενα.
• Το φιλμ του 1948 «Βρόχος» ή αλλιώς «Θηλιά» αποτέλεσε παγκόσμια πρωτοπορία, αφού ο Χίτσκοκ ήταν από τους πρώτους σκηνοθέτες που πειραματίστηκε με την ταινία-μονοπλάνο.
Βέβαια, κάθε φιλμ είχε χωρητικότητα για 10 λεπτά ταινίας, οπότε ανά ένα δεκάλεπτο γινόταν κοντινό πλάνο σε κάποιο μαύρο σακάκι προκειμένου να αλλαχτεί το φιλμ. Η (χωρίς μοντάζ!) ένωση των 10λεπτων σκηνών και η… εφευρετικότητα του σκηνοθέτη δημιούργησε μία ταινία με ουσιαστικά ένα μόνο πλάνο.
• Πολλά από τα έργα του -αν όχι όλα- περιλαμβάνουν μέσα και… τον ίδιο. Ο Χίτσκοκ αρεσκόταν συχνά να εμφανίζεται στην αρχή συνήθως της κάθε ταινίας του σε έναν ρόλο κομπάρσου, κρυφά χωρίς να γίνεται αντιληπτός και χωρίς να διαδραματίζει κανέναν ρόλο στην πλοκή του έργου.
Στο βίντεο που ακολουθεί βρίσκονται όλες οι «cameo εμφανίσεις του» από το 1927 μέχρι το 1976 :
• Στα τέλη της δεκαετίας του ‘20 η εταιρία παραγωγής που συνεργαζόταν ο Χίτσκοκ αποφάσισε να εφαρμόσει μια νέα τεχνολογία ήχου στην ταινία του με τίτλο «Blackmail». Έτσι, η απόπειρα αυτή καθιστά την δέκατη ταινία του μία από τις πρώτες –αν όχι την πρώτη ομιλούσα ταινία της Μεγάλης Βρετανίας.
• Προτιμούσε τις ξανθιές πρωταγωνίστριες γιατί πίστευε ότι «κάνουν τα πιο ωραία θύματα. «Είναι όπως το απάτητο χιόνι που αναδεικνύει τα ματωμένα ίχνη», έλεγε. Ωστόσο, είχε δημιουργηθεί η φήμη ότι επρόκειτο για μία «κατασκευασμένη εμμονή» προκειμένου να προωθηθεί το έργο του.
• Λέγεται ότι σε μία από τις ιστορίες του είχε δημιουργήσει «τη γυναίκα των ονείρων του» η οποία είχε πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την Άλμα -γεννημένη μία μόνο μέρα πριν από το Χίτσκοκ -που γνώρισε και τελικά παντρεύτηκε μετά από λίγο καιρό.
• Η Άλμα ήταν η πιο σκληρή κριτής του, κι έτσι έπαιζε σπουδαίο ρόλο στις αποφάσεις που έπαιρνε ο σκηνοθέτης λαμβάνοντας συχνά υπ’ όψιν του τις παρατηρήσεις της.
Μάλιστα, είχαν γυριστεί εξ αρχής ολόκληρες σκηνές όταν η Άλμα δεν έμενε ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα, όπως χαρακτηριστικά, στην ταινία «Ψυχώ» κανείς άλλος εκτός από την Άλμα δεν είχε παρατηρήσει το πλάνο όπου η Τζάνετ Λι, η οποία υποτίθεται πως ήταν νεκρή, είχε καταπιεί.
• «Μην περιμένεις μέχρι τη μέση. Σκότωσε την στο τριακοστό λεπτό της ταινίας!» τον είχε συμβουλεύσει για την ίδια ταινία, αναφερόμενη και πάλι στην πρωταγωνίστρια. Για την τόσο περίφημη και από τις πιο πολυσυζητημένες σκηνές της καριέρας του την επιλογή της μουσικής την είχε κάνει και πάλι η Άλμα.
Ο Χιτς –όπως τον αποκαλούσε- εμπιστεύτηκε πιστή συνεργάτιδά του κράτησε την έντονη μουσική του Μπέρναρντ Χέρμαν. Αξίζει, μάλιστα, να σημειωθεί ότι για την ίδια σκηνή είχε χρησιμοποιηθεί σαν αίμα, σιρόπι σοκολάτας .
• Έτσι, η Άλμα έβαλε το δικό της λιθαράκι στο έργο του «μετρ του τρόμου» , για να του απονείμει τον τίτλο του ιππότη η βασίλισσα Ελισάβετ το 1980. Την ίδια χρονιά που πέθανε.
• Το 1945 στη «Νύχτα Αγωνίας» ο Γκρέγκορι Πεκ, εμφανίζεται να ονειρεύεται τις αποδείξεις που θα τον αθωώσουν από έναν φόνο: μάτια, κουρτίνες, ψαλίδια, τραπουλόχαρτα και ένας απρόσωπος άνδρας -σύμβολα με ιδιαίτερη σημασία για την ψυχανάλυση- που ο Χίτσκοκ ήθελε να αποτυπωθούν με μεγάλη οπτική οξύτητα και καθαρότητα. Οι εικόνες, λοιπόν, του ονείρου αποτελούν δουλειά του Σαλβαδόρ Νταλί.
