Μάκης ΣερεπίσοςΌπως κάθε τι στην ζωή έτσι και κάθε άθλημα έχει τους πρωταγωνιστές του. Αυτούς που με την παρουσία τους, τα προσόντα τους, την προσωπικότητα τους και την επιρροή τους στο παιχνίδι κατόρθωσαν να μείνουν αξέχαστοι και να γίνουν πρότυπα και σύμβολα. Παίκτες όπως ο Diego Armando Maradona και ο Pele στο ποδόσφαιρο, ο Michael Phelps στην κολύμβηση, ο Kenenisa Bekele στις μεγάλες αποστάσεις, ο Usain Bolt στον στίβο. ΚΑΝΕΝΑΣ όμως δεν είχε την επιρροή και δεν μπορεί να συγκριθεί στο ελάχιστο με τον τεράστιο Michael Jordan και την πρόσφορα του στο παγκόσμιο Μπάσκετ.
Ο Michael Jeffrey Jordan όπως είναι το πλήρες όνομα του γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου του 1963 στο Μπρούκλιν, και γρήγορα φάνηκε πως ο αθλητισμός κυλούσε στο αίμα του. Ασχολήθηκε από μικρός με το Baseball, το αμερικανικό football αλλά και το Μπάσκετ, που στην πορεία τον κέρδισε. Βέβαια, δεν κύλησαν όλα αρμονικά στην αρχή, καθώς ο πρώτος του προπονητής στο Γυμνάσιο τον έκοψε από την βασική ομάδα λόγω ύψους! Ο MJ ήταν τότε 1.80, αλλά μέσα στον επόμενο χρόνο και αφού πείσμωσε τόσο πολύ βάζοντας 30άρες και 40άρες στους αγώνες των αναπληρωματικών αλλά και αφού ψήλωσε αρκετά, έγινε μέλος της πρώτης ομάδας του γυμνάσιου Έμσλει Α.Λέινι. Είχε πλέον ξεκινήσει το ταξίδι του νεαρού τότε Michael προς την καταξίωση και τις διακρίσεις. Έγινε κατευθείαν ο ακρογωνιαίος λίθος της ομάδας, μέχρι που αποφοίτησε το 1981 και επέλεξε να συνεχίσει στο κολέγιο του North Carolina. Εκεί, όπου συστήθηκε στο πρώτο ματς με 33 πόντους και 14 ριμπάουντ, έγινε αμέσως ο σταρ της ομάδας και η φήμη του εξαπλώθηκε, ενώ, παράλληλα, ψηφίστηκε MVP και έκανε την ομάδα να βρίσκεται πάντα ανάμεσα στα φαβορί για το κολεγιακό πρωτάθλημα του NCAA. Ήταν πλέον δεδομένο πως ο Jordan θα δήλωνε συμμέτοχη στο Draft του 1984. Ένας νέος κόσμος τον περίμενε για να κυριαρχήσει και να γράψει ιστορία.
Η τυχερή ομάδα που διάλεξε τον Jordan ήταν οι Chicago Bulls και σίγουρα αυτό το γεγονός άλλαξε την ιστορία τους και την ιστορία του NBA. Παραδόξως , ο Jordan δεν επιλέχτηκε στο νούμερο 1 όπως θα πίστευε κάποιος, αλλά στο νούμερο 3. Βέβαια, ποιος νοιάστηκε? Η ουσία είναι πως ο νεαρός τότε shooting guard από το Μπρούκλιν θα άφηνε αμέσως το στίγμα του. Την πρώτη του χρονιά ψηφίστηκε Ρούκι της χρονιάς, έγινε εξώφυλλο στο Sports Illustrated με τίτλο «A star is born”, πήρε μέρος στο All star Game, οπού μάλιστα οι υπόλοιποι τότε σταρ του Nba δεν του έδιναν σχεδόν καθόλου την μπάλα, ενοχλημένοι από την δημοσιότητα που είχε! Στην δεύτερη χρονιά του, η οποία σημαδεύτηκε από τον σοβαρό τραυματισμό του στο πόδι που τον κράτησε για το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν εκτός παιχνιδιών, ο Jordan σε ένα από τα λιγοστά παιχνίδια του έδειξε γιατί θα γινόταν ο καλύτερος. Απέναντι στους σπουδαίους Boston Celtics στα Playoffs σημείωσε 63 πόντους, κάτι που ήταν και ένα μήνυμα για τις επόμενες σεζόν των Bulls. Από το 1986 μέχρι το 1990, ο Jordan είχε μέσο όρο 37.1, 35, 32.5 και 33.6 πόντους αντίστοιχα, έχοντας καταφέρει να κατακτήσει παράλληλα και το πρώτο του βραβείο MVP το 1988. Όμως, οι Chicago Bulls δεν κατάφεραν να κατακτήσουν κάποιο πρωτάθλημα παρότι έφταναν σχετικά εύκολα στους τελικούς της ανατολικής περιφέρειας η του NBA. Αίτια ήταν η απειρία του ιδίου του Jordan και των συμπαικτών του, αλλά και οι Detroit Pistons που τους νίκησαν με την σκληρή άμυνα τους για τρία διαδοχικά έτη. Αυτό θα άλλαζε βέβαια πολύ γρήγορα.
Η επομένη δεκαετία, αυτή του 1990, ήταν αυτή που καθιέρωσε τον Jordan ως τον κορυφαίο όλων. Ήταν μια μαγική εποχή για τους Bulls και τον ίδιο τον MJ, που χαρακτηρίστηκε σαφώς από τις τριετίες 1990-1993 και 1995-1998, τότε που η ομάδα από το Σικάγο έκανε το 3-peat και στις δυο περιπτώσεις (σήκωσε δηλαδή και τα τρία πρωταθλήματα συνεχόμενα). Ο Jordan, έχοντας διπλά του παίκτες όπως ο Scottie Pippen , Horace Grant, Dennis Rodman, Toni Kukoc και Steve Kerr άφησε τον κόσμο του ΝBA και όχι μονό άφωνο με αυτά που έκανε εντός παρκέ. Ψηφίστηκε 4 φόρες MVP της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος, ήταν πάντα πρώτος σκόρερ ή ανάμεσα σε αυτούς, ενώ και τις 6 φόρες που βρέθηκε σε τελικούς, ο MJ όχι μονό σήκωσε το πρωτάθλημα, αλλά κατάφερε να γίνει και MVP των τελικών με τις εκπληκτικές εμφανίσεις του, με μια από αυτές στο περίφημο «Flu Game” να ξεχωρίζει. Τι έγινε τότε? Στην σειρά με τους φανταστικούς Utah Jazz της εποχής (με Karl Malone και John Stockton) και στο κρίσιμο πέμπτο παιχνίδι που θα έδινε το προβάδισμα για τον τίτλο, ο Jordan έπαιξε με έντονες στομαχικές διαταραχές , πυρετό και ρίγη ,εξαιτίας μιας πίτσας που έφαγε το προηγούμενο βραδύ στο ξενοδοχείο! Όμως, αυτό δεν τον εμπόδισε να σκοράρει 38 πόντους και το τελευταίο καλάθι του παιχνιδιού, φεύγοντας στην συνεχεία για τα αποδυτήρια σχεδόν λιπόθυμος, στα χέρια του φίλου του Pippen. Αυτό το ματς ήταν ίσως το πιο χαρακτηριστικό για τον MJ, καθώς έδειξε ποσό μεγάλος παίκτης ήταν, αλλά και ότι ήταν γεννημένος νικητής, έτοιμος να υπερπηδήσει κάθε εμπόδιο που έβρισκε στο διάβα του.
Βέβαια, η ζωή του MJ δεν ήταν πάντα εύκολη. O Jordan, ο όποιος ειρήσθω εν παρόδω είχε κερδίσει και δυο μετάλλια με την εθνική ομάδα των ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 και του 1992 (με την αξέχαστη Dream Team), αποφάσισε να αποσυρθεί από το μπάσκετ μετά το πρώτο 3-peat με τους Bulls to 1993. Αίτια αποτέλεσε φυσικά η εν ψυχρώ δολοφονία του πατέρα του, αλλά και η έλλειψη επιθυμίας και δίψας του για να συνεχίσει στο πιο υψηλό επίπεδο. Βέβαια, αυτή η απόσυρση ήταν στην πραγματικότητα ένα μικρό διάλειμμα, το οποίο τάραξε τα λιμνάζοντα νερά του NBA και που οδήγησε τον “Air“ στο αμερικανικό πρωτάθλημα του μπέιζμπολ. Το 1995, ο Jordan αποφάσισε να επιστρέψει για να κυριαρχήσει για ακόμα μια φορά, με το περίφημο “I’m Bacκ” να εκτοξεύει πάλι την παγκόσμια δημοτικότητα του NBA στα ύψη. O Jordan, εκτός από τεράστιος παίκτης, αποτέλεσε για πολλά χρονιά τον μεγαλύτερο πόλο έλξης και το σημείο αναφοράς του NBA, και όχι μόνο. Πασίγνωστα είναι άλλωστε τα παπούτσια “Air Jordan” της Nike , η ταινία “ Space Jam” αλλά και οι διαφημίσεις ή και συμφωνίες με εταιρείες-κολοσσούς όπως η Gatorade και η Coca-Cola, που μέσω του Jordan και του πολύ ισχυρού Brand Name του έκαναν χρυσές δουλείες.
Προσωπικά, και λόγω ηλικίας βέβαια, δεν πρόλαβα να απολαύσω τον Jordan. Υπήρξε όμως ένα αγώνας που με σημάδεψε και με έκανε να τον αγαπήσω πραγματικά. Σε ηλικία 7-8 ετών είδα τον τελευταίο του αγώνα , με την φανέλα πλέον των Washington Wizards, οπού γύρισε για να παίξει μπάσκετ πάλι από το 2001 μέχρι το 2003, στα 39-40 του. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το απίστευτο Standing Ovation από όλους τους θεατές, συμπαίκτες, αντίπαλους, διαιτητές, σχολιαστές. Όλοι υποκλίθηκαν και ζητωκραύγασαν για 4 λεπτά για αυτόν τον τεράστιο παίκτη. Ο Michael Jordan, που ακόμα και στα 39 του χρονιά είχε μέσο όρο 20-25 πόντους και στα 40 του έβαλε σε έναν αγώνα 43 πόντους, κατάφερε να γίνει ταυτόσημη έννοια με την πορτοκαλί μπάλα. Για το μπάσκετ, ο MJ είναι ότι οι Beatles η οι Stones για την μουσική, ότι ο Αϊνστάιν για την φυσική, ότι ο Σωκράτης για την φιλοσοφία. Δεν θα υπάρξει ποτέ καλύτερος ,και το NBA ίσως και ολόκληρο το μπάσκετ ως άθλημα χρωστάει πολλά ,αν όχι τα πάντα σε αυτόν που περπατούσε στον αέρα και έβγαζε γλωσσά μετά από κάθε κάρφωμα. Υπόδειγμα αθλητή, το πιο ωραίο παράδειγμα ενός γεννημένου νικητή, τόσο παθιασμένου για το μπάσκετ που ακόμα και σήμερα στα 51 του είναι πρόεδρος στους Bobcats, ομάδα φυσικά του αμερικανικού πρωταθλήματος.
Θα κλείσω με την επική ατάκα του επίσης σπουδαίου και ταλαντούχου Magic Johnson. “ Ο Michael σε κάνει να εύχεσαι πως μια μέρα μπορείς να πετάξεις »
