FrapressΚλεφτές ματιές μέσα στο ονειρικό σύμπαν του Tim Burton
Υπάρχουν φορές που ξεκινάς να δεις μια ταινία και καταλαβαίνεις ποιος την έχει σκηνοθετήσει από τη πρώτη σκηνή λόγω του ιδιαίτερου ύφους και της μοναδικότητας. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν αναμφίβολα οι ταινίες του Τιμ Μπάρτον. Όλες ενέχουν το στοιχείο του γοτθικού παραμυθιού με τους αλλόκοτους χαρακτήρες. Παράλληλα, μέσα σ ’αυτά τα ιδιαίτερα παραμύθια μ’ ένα παράδοξο τρόπο υπάρχει ένα ρεαλιστικό μήνυμα και οι χαρακτήρες ταλανίζονται από τα υπαρξιακά προβλήματα. Στις ταινίες του υπάρχει πάντα μια δόση ειρωνείας και το λεγόμενο μαύρο χιούμορ το οποίο δένει άψογα με την σκοτεινή και εκκεντρική ατμόσφαιρα που δημιουργεί.
Ο Τιμ Μπαρτον είναι φανερά επηρεασμένος από το κίνημα του γερμανικού εξπρεσιονισμού. Όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, ο Ψαλιδοχέρης δεν αποτελεί τίποτε παραπάνω από ένα προσωπικό του tribute στο “The Cabinet of Dr. Caligari”. Η επιρροή που έχει δεχτεί από το κίνημα αυτό είναι φανερή και στις ταινίες του “Batman Returns” που μοιάζει να ξεπροβάλει μέσα από τη φαντασία του Fritz Lang αλλά και στις έντονες εξπρεσιονιστικές, γεμάτες κοντράστ, έγχρωμες εικόνες που βλέπουμε στην ταινία, “Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street” (2007).
«Οι ταινίες που αγαπώ είναι κάτι σαν αυτό που σου συμβαίνει όταν είσαι παιδί και διαβάζεις μια περίεργη ιστορία ή ένα λαϊκό παραμύθι. Υπάρχει κάτι πρωτόγονο μέσα τους. Πολλές ταινίες από αυτές που μου αρέσουν, διαθέτουν το χάρισμα τα ελαττώματά τους να είναι και οι αρετές τους. Αυτές είναι οι ταινίες που όταν προβάλλονται τις βλέπω κάθε φορά. Πείτε το μαζοχισμό. Δεν ξέρω. Είναι ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου.»
O Μπαρτον είναι αναμφίβολα ένας από τους μεγαλύτερους παραμυθάδες της 7ης τέχνης. Εμείς, με αφορμή τη κυκλοφορία της νέας του ταινίας «Βig Eyes» κάναμε ένα αφιέρωμα στο έργο του.
Εβίτα Γοργορίνη
Beetlejuice – Σκαθαροζούμης (1988)
Μετά την εισπρακτική επιτυχία του «Pee-wee’s Big Adventure», ο Τιμ Μπάρτον δεν έβρισκε κανένα καλό σενάριο για την επόμενη ταινία του. Μέχρι που έλαβε το σενάριο του Μάικλ ΜακΝτάουελ με τίτλο “Ο Σκαθαροζούμης”.
Η αρχική επιλογή του Μπάρτον για τον ομώνυμο ρόλο ήταν ο Σάμυ Ντέιβις Τζούνιορ, αλλά οι παραγωγοί πρότειναν τον Μάικλ Κίτον. Ακολούθησε η Τζίνα Ντέιβις. Για το υπόλοιπο καστ χρειάστηκε πολύς χρόνος να τους πείσουν να παίξουν, λόγω του παράξενου σεναρίου.
Η ιστορία πάει κάπως έτσι: Η Μπάρμπαρα και ο Άνταμ Μέιτλαντ αποφασίζουν να περάσουν τις διακοπές του διακοσμώντας το καινούριο τους σπίτι. Ενώ το ζευγάρι επιστρέφει από την πόλη, η Μπάρμπαρα για να αποφύγει να χτυπήσει ένα σκύλο, ρίχνει το αυτοκίνητο από μια γέφυρα και σκοτώνονται. Επιστρέφουν σπίτι σαν πνεύματα και συνειδητοποιούν ότι μπορεί και να έχουν πεθάνει. Ένα βιβλίο με τον τίτλο Εγχειρίδιο για τους «Πρόσφατα Πεθαμένους», τους κάνει ακόμα πιο καχύποπτους ότι είναι όντως νεκροί.
Στην πορεία, η ήσυχη νεκρή ζωή των Μέιτλαντ διακόπτεται όταν το σπίτι τους πωλείται και η ενοχλητική οικογένεια από τη Νέα Υόρκη έρχεται να εγκατασταθεί. Οι Ντιτζ μεταμορφώνουν το σπίτι σε εκκεντρικό και πλούσιο σε μοντέρνα τέχνη οίκημα. Οι Μέιτλαντ ζητούν βοήθεια από την μεταθανάτια κοινωνική τους λειτουργό, Τζούνο, που τους πληροφορεί ότι πρέπει να μείνουν στο σπίτι για 125 χρόνια και αν θέλουν οι Ντιτζ να φύγουν είναι στο δικό τους χέρι να τους τρομάξουν. Οι προσπάθειές τους όμως αποδίδονται άκαρπες.
Παρ’ όλο που το ζευγάρι παραμένει αόρατο στους Τσαρλς και Ντέλια, η κόρη τους Λίντια μπορεί να το βλέπει και μάλιστα γίνεται φίλη μαζί τους. Οι Μέιτλαντ, και ενώ η Τζούνο τους προειδοποίησε να μην το κάνουν, επικοινωνούν με τον Σκαθαροζούμη, ένα βιοεξορκιστή, για να διώξει τους Ντιτζ. Ο Σκαθαροζούμης όμως ενδιαφέρεται περισσότερο για τη Λίντια και μάλιστα για το γάμο του μαζί της, με σκοπό να επιστρέψει στη χώρα των ζωντανών. Θα χρειαστεί η συνεργασία των Μέιτλαντ με την Λίντια για να νικήσουν το Σκαθαροζούμη και να τον στείλουν για πάντα στον άλλον κόσμο.
Το Beetlejuice («Ο Σκαθαροζούμης») είναι μια ταινία που βασίστηκε σε μία πρωτότυπη ιδέα του Tim Burton και όσοι είχαν την τύχη να τη δουν, εξακολουθούν να τη θυμούνται μέχρι σήμερα. Με πρωταγωνιστή τον μεγάλο Μάικλ Κίτον, καθώς και με ένα πολύ ισχυρό καστ, η ταινία μεταμορφώθηκε από ό,τι θα μπορούσε να ήταν μια σκέτη αποτυχία σε ένα κλασικό cult που θα θυμόμαστε για πολύ καιρό. Το Beetlejuice δεν είναι απλώς μια πολύ περίεργη ταινία που εξερευνά τη ζωή μετά το θάνατο. Είναι και μια από τις πιο αστείες, μαύρες κωμωδίες που έχετε δει. Για να είμαι ειλικρινής, στην ταινία επικρατεί ένα παράξενο κλίμα και ένα ιδιότυπο χιούμορ, δεδομένου ότι είναι μια μαύρη κωμωδία του Tim Burton. Παρόλα αυτά, είναι μία κλασική ταινία του ’80 που πρέπει να βάλετε στη Watchlist σας.