Ευαγγελία ΔημηνάκηΒασισμένη στο εφηβικό βιβλίο της Lois Lowry ‘The Giver’ το οποίο γράφτηκε το 1993 η ταινία αναμφισβήτητα έχει μια πολύ καλή βάση γεμίζοντας προσδοκίες το κοινό για την πλοκή και το σενάριο. Θα σταθεί αντάξια των προσδοκιών ή θα είναι μια ακόμα γλυκανάλατη μεταφορά ενός πετυχημένου βιβλίου επί της οθόνης;
Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα φαινομενικά ουτοπικό κόσμο κάπου στο μέλλον, χωρίς πολέμους, διακρίσεις, χωρίς καθόλου συναισθήματα όπως αγάπη, χαρά, λύπη όλα έχουν εξαλειφθεί. Όλα είναι φαινομενικά τέλεια μέχρι την στιγμή της ανάθεσης στον κάθε έφηβο του μελλοντικού του επαγγέλματος. Τότε ο βασικός ήρωας ο Jonas (Brenton Thwaites), θα επωμιστεί το βάρος της μνήμης του παρελθόντος. Aυτό θα γίνει μέσω μια μακροσκελούς και επώδυνης ψυχολογικά διαδικασίας την οποία την έχει αναλάβει ο Δότης-Giver (Jeff Bridges).Σταδιακά ο Δότης θα αρχίσει να μεταφέρει διάφορες μνήμες τους παρελθόντος στον πρωταγωνιστή γεμάτες συναισθήματα και τελείως ξένα ακούσματα σε σχέση με την ουτοπική κοινωνία στην οποία ζουν.
H επιλογή του κάστ ήταν αρκετά επιτυχημένη αν και βλέποντας την ταινία δεν σας κρύβω ότι παραξενεύτηκα λίγο. Όμως ας τα πάρουμε από την αρχή.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Δότη η αλλιώς Giver εμφανίζεται ο βραβευμένος με Όσκαρ (Crazy Heart 2009) Jeff Bridges. Όπως πάντα δίνει μια εκφραστική ερμηνεία όπου βοηθάει όχι μόνο τον μικρό Jonas αλλά και τον θεατή να γνωρίσει όλα εκείνα τα συναισθήματα που υπάρχουν τριγύρω μας αλλά μερικές φορές ξεχνάμε τον αναπόσπαστο ρόλο τους στην ζωή μας.
Tον σκληρό ρόλο της Chief Elder ενσαρκώνει η επίσης βραβευμένη με Όσκαρ και μάλιστα 3 φορές ( Κramer Vs Kramer, Sophie’s Choice, The Iron Lady) Meryl Streep. H Meryl Streep θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάνει μια στροφή στις ερμηνευτικές τις επιλογές και διαλέγει έναν αρκετά αυστηρό ρόλο για τα δικά της δεδομένα. Στην ταινία ουσιαστικά είναι εκείνη η οποία βάζει σε τάξη όποιον πάει να παραστρατήσει από τον ουτοπικά πλασμένο κόσμο. Οι κάτοικοι κάνουν κάθε μέρα μια ένεση ώστε να τους επαλειφθεί οποιοδήποτε συναίσθημα τους γεννηθεί, δεν μπορούν να έρχονται σε επαφή με άλλα μέλη της κοινωνίας καθώς και πρέπει να μιλάνε με την ‘Ακριβή’ γλώσσα της κοινωνίας. Η Elder λοιπόν είναι πάντα εκεί να επιβλέπει και να τιμωρεί όποιον δεν τηρεί την διαδικασία.
Στο ρόλο του 12 χρόνου Jonas βλέπουμε τον Βrenton Thwaites ένα 25χρονο(!) πρωτοεμφανιζόμενο Αυστραλό ηθοποιό. Με αρκετή επιτυχία καταφέρνει να ενσαρκώσει τον ρόλο του έφηβου (φαίνεται για αρκετά μικρότερος) αν και κάποιες φορές θα έπρεπε να έχει ακόμα περισσότερη ένταση στο πως παίζει (π.χ στην σκηνή όπου σταματάει να κάνει την καθημερινή ένεση). Όπως και να έχει πάντως το αστέρι του φαίνεται να ανατέλλει αφού ήδη έχει υπογράψει συμβόλαιο για να πρωταγωνιστήσει με τον Gerard Butler στο Gods Of Egypt.
Τους ρόλους των δευτεραγωνιστών ερμηνεύουν οι Alexander Skarsgard ( Melancholia), Katie Holmes (καιρό είχε να κάνει εμφάνιση) και Taylor Swift (αγνώριστη μελαχρινή) χωρίς κάποιο ιδιαίτερο υποκριτικά ταλέντο.
Το θέμα μιας γενετικά-πολιτισμικά-οικονομικά ελεγχόμενης κοινωνίας από την μυστηριώδη ηγεσία φυσικά δεν είναι καινούργιο. Το 2005 είχαμε δει «Το Νησί» την Scarlet Johanson και τον Ian Mc Gregor σε ένα ατελείωτο ανθρωποκυνηγητό να προσπαθούν να ξεφύγουν χωρίς να υποψιάζονται τι τους περιμένει.
Η μετάβαση από μια κοινωνία άχρωμη (ασπρόμαυρη φωτογραφικά), χωρίς πόνο και δυσάρεστα γεγονότα, σε μια έγχρωμη, χαρούμενη, αισιόδοξη, αλλά και με δυσοίωνες προοπτικές κοινωνία έχει ξανά χρησιμοποιηθεί σαν concept to 1998 στην ταινία Pleasantville με τον Tobey Maguire όπου εκείνος μαζί με έναν φίλο του πηδά στην ασπρόμαυρη τηλεοπτική σειρά και της δίνει την ενέργεια και την ζωντάνια που της έλειπε.
Καταλήγοντας θα έλεγα ότι είναι μια πολύ καλή προσπάθεια να μεταφερθεί το βιβλίο στην μεγάλη οθόνη αλλά κάτι λείπει. Ίσως η μικρή διάρκεια της ταινίας, ίσως ότι επικεντρώνεται στην φιλοσοφία του πράγματος και όχι τόσο στην δράση. Σίγουρα πάντως είναι μια καλή επιλογή για να περάσεις 90 λεπτά ευχάριστα.