Έρρικα ΓερακίτηΚαι ποιος δεν αγαπάει αυτά τα παπούτσια; Μπορεί να μην είναι τίποτα άλλο παρά πανί και καουτσούκ, μπορεί να σκίζονται και να λερώνονται, αλλά όλοι τα αγαπάμε. Φοριούνται παντού και με τα πάντα. Μέχρι και στο κόκκινο χαλί έχουν φορεθεί (από την Christen Stewart – κι ας την αντιπαθώ!). Πόσοι γνωρίζουν όμως την ιστορία τους; Πώς γίνεται από ένα παπούτσι που αρχικά φοριόταν από τους μπασκετμπολίστες του NBA, να έγινε must της grunge σκηνής με τον Kurt Cobain και από εκεί που συμβόλιζε το underground και το αντισυμβατικό, τώρα να είναι κάτι τόσο mainstream;
Λίγη ιστορία…
Αρχικά, η εταιρεία Converse ιδρύ
θηκε το 1908 στη Μασαχουσέτη των Η.Π.Α. από τον Marquis Mills Converse και πουλούσε μόνο γαλότσες και εποχιακά παπούτσια. Τα All Star τα εμπνεύστηκε όταν γλίστρησε από μια σκάλα και σκέφτηκε ότι θα ήταν πολύ λειτουργικό ένα παπούτσι με σόλα από καουτσούκ. Μέχρι το 1918, η εταιρία έφτασε να κατασκευάζει γύρω στα 20.000 ζευγάρια ημερησίως. Το 1918, ο μπασκετμπολίστας του NBA Chuck Taylor ξεκίνησε να τα φορά και το 1921 προσλήφθηκε από την εταιρία.
O Chuck μέσα σε ένα χρόνο βελτίωσε το παπούτσι και το έφερε πιο κοντά στις ανάγκες ενός μπασκετμπολίστα. Πρόσθεσε και το στρογγυλό patch στον αστράγαλο και σιγά σιγά ήρθε και η καθιέρωση. Από το 1918 έως και το 1990, η εταιρία προμήθευε με παπούτσια τους παίκτες του NBA. Δέκα χρόνια μετά την πρόσληψη του Chuck στην Converse, μπήκε το όνομά του πάνω στο παπούτσι (όσοι έχετε μποτάκια all star και τσεκάρετε λίγο τι λέει στο πλάι!). Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, o Chuck ήταν προπονητής φυσικής κατάστασης του αμερικάνικου στρατού και όλοι οι στρατιώτες φορούσαν all star για την εκπαίδευσή τους. Μέχρι και το 1968, o Chuck εργαζόταν στην Converse οπότε και συνταξιοδοτήθηκε και το 1969 απεβίωσε στη Φλόριντα.
Κατά τις δεκαετίες του 1970 και 1980, η Converse έπεσε αισθητά στις πωλήσεις γιατί έχασε το μονοπώλιο από εταιρίες όπως η Adidas, Puma, Reebok και Nike, από την οποία και εξαγοράστηκε το 2003 έναντι 305.000.000 δολαρίων.
Πώς τα “σταράκια” έγιναν mainstream;
Από τη δεκαετία του 1950 και μετά, όλοι οι σταρς φορούσαν all star. Το αποκορύφωμα ήταν με τον Kurt Cobain και τους Nirvana, που τα έκαναν σήμα κατατεθέν και δικό τους αλλά και όλης της υποκουλτούρας αυτής. Τότε ανέβηκαν και πάλι οι πωλήσεις, καθώς όλοι οι φανς του συγκροτήματος έτρε
χαν να πάρουν από ένα ζευγάρι. Κι έτσι, στη δεκαετία του ’90, που οι παίκτες του NBA ξεκίνησαν να φορούν Nike, όλη η νεολαία άρχισε να φορά σταράκια με σκισμένα τζιν και φαρδιά πουκάμισα ή t-shirts.
Μπαίνοντας στις δεκαετίες του 2000 και 2010, είδαμε να φοριούνται πλέον από όλους: από τη Michelle Obama μέχρι και τον Harry Potter στις ταινίες του. Είναι αλήθεια ότι είναι πολύ όμορφο και άνετο παπούτσι, ταιριάζει με όλα, είτε παραλία θες να πας, είτε για ποτό, είτε οπουδήποτε. Το θέμα όμως είναι, πώς έγιναν τόσο mainstream; Η αλήθεια είναι ότι η βιομηχανία της μόδας ουσιαστικά ανακυκλώνει, δεν δημιουργεί κάτι εκ νέου. Παίρνει κάτι παλιό και απλώς το φέρνει στα μέτρα της εποχής. Και, ουσιαστικά, είτε το θέλουμε είτε όχι, αυτή η βιομηχανία καθορίζει τι θα φορέσουμε, ακόμη και οι πιο εναλλακτικοί και κουλτουριάρηδες. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες, διάφοροι σταρς ξεκίνησαν να τα φορούν όλο και συχνότερα, ακόμη και στις επίσημες εμφανίσεις τους (βλέπε Christen Stewart, Snoop Dog κ.ά. ). Όλοι οι διάσημοι είναι και οι μεγαλύτεροι διαφημιστές όλων των εταιριών, μηδεμίας εξαιρουμένης. Δεν ήθελε και πολύ λοιπόν να αρχίσουν τα σταράκια να φοριούνται μαζικώς.
Ωστόσο, δεν παύουν να είναι από τα πι
ο κλασικά παπούτσια, με εκατομμύρια φανς στον κόσμο (δηλώνω μία από αυτούς!), που τα αγαπούν και δεν τα αποχωρίζονται. Δεν ξέρω αν ευθύνεται ή μεγάλη ποικιλία χρωμάτων και σχεδίων ή το ότι είναι τόσο άνετα ή το ότι ταιριάζουν σχεδόν με τα πάντα και φοριούνται από όλες τις ηλικίες για το ότι είναι τόσο δημοφιλή. Ξέρω όμως ότι είναι αξιολάτρευτα.