Γιάννης ΜπελεσιώτηςΜπήκαμε αισίως στα μέσα Ιουλίου και όλοι έχουμε αρχίσει να νιώθουμε στο πετσί μας το καλοκαίρι. Το επιβεβαιώνουν πια και οι μεταμεσονύκτιες έξοδοι μας, όταν και νιώθουμε αυτό το αθηναϊκό ζεστό αεράκι στο δέρμα μας. Τα ξώμπουτα και τα μίνι φορεματάκια, έχουν μπει για τα καλά στις ζωές μας. Όλα φαίνονται και δείχνουν πολύ αισιόδοξα. Ομολογώ πως αυτή ακριβώς την περίοδο, με πιάνουν οι μελαγχολίες μου. Φέτος το αίσθημα αυτό, το ενδυνάμωσε και η λήξη του Μουντιάλ, για το οποίο κρατηθείτε, θα παραθέσω αναλύσεις αργότερα.
Που είχα μείνει; Α, στα ξώμπουτα και στα μίνι φορεματάκια. Δεν ξέρω, σας αρέσουν και εσάς οι γυναίκες με all star παπούτσια; Ο συνδυασμός τζιν κολλητό που αναδεικνύει τον πεταχτό κώλο και το all star παπούτσι προς τα κάτω, χρώματος κατά προτίμηση μπορντώ, μπορεί να με στείλει εν μέσω θερμού κλίματος. Όμως νιώθω πως ξέφυγα πάλι. Η λύση στην κρίση είναι τζιν και all star κορίτσια, να το θυμάστε.
Γκούχου, γκούχου στο θέμα μας όμως. Έχω μία διάθέση να γίνω σκανδαλιάρης σήμερα για το κοινό μου, όπως παρατηρείτε. Παρ’ όλα αυτά, δέχομαι πιέσεις από την αυστηρή αλλά πανέμορφη αρχισυντάκτρια μου, να παραδώσω κείμενο, το οποίο τυγχάνει να είναι και το τελευταίο της σεζόν. Επειδή κοιτάω σε τέτοιες περιπτώσεις να κάνω δυνατό finish, επέλεξα να γράψω σε νέα και βελτιωμένη έκδοση, το περσινό μου τελευταίο κείμενο, το οποίο δημοσιεύτηκε στο παλιό μου blog. Αν δεν σας λένε Ζαφειρία και δεν τυχαίνει να είστε η μαμά μου, δεν θα ξέρετε και το παλιό μου blog. Έλα φτάνει όμως. Είμαι ο Αυστραλοπίθηκος και σήμερα θα δούμε μαζί τα είδη γυναικών στις ελληνικές παραλίες.
Η τούμπανο: Προσπάθεις να χαλαρώσεις στην ξαπλώστρα σου και να πάρεις ένα σαγηνευτικό σοκολατί χρώμα, κάτω απο τον καυτό ελληνικό ήλιο. Εντελώς ξαφνικά, νιώθεις ενα δροσερό αεράκι να γαργαλάει τις πίσω μικρές τρίχες του σβέρκου σου. Βγάζεις τα κατάμαυρα γυαλιά σου, αυτά ντε, τα ειδικά για να μπανίζεις τα κωλαράκια στην παραλία. Την αντικρύζεις, ψηλή, προτιμώ μελαχρινή, πανέμορφη και περπατάει κορδωτή- κορδωτή, γεμάτη στυλ, ώστε να την μπανίσουν και οι υπόλοιποι. Έννοιες, όπως ο χρόνος, εκείνη την ώρα χάνουν το νόημα τους και οι κινήσεις που μπορεί να κάνεις, χαρακτηρίζονται σπασμωδικές. Έχει αυτό το κλασσικό γυναικείο σπαστικό βλέμμα, του <<είμαι ωραία και το ξέρω>>, μπορείτε βέβαια να καταλάβετε από τις περιγραφές, ότι είναι δικαιολογημένο.
Η κωλάρα: Συνηθέστατη παρουσία της ελληνικής παραλίας. Χρόνο με τον χρόνο και την επικράτηση σιγά-σιγά της μόδας των γυμναστηρίων, γυναίκες με πληθωρικούς κώλους κυριεύουν κάθε λογοίς παραλία και beach bar. Η διαφορά της με την τούμπανο από πάνω, είναι πως να διακρίνεις αυτό το ύφος των χιλίων καρδιναλίων στον κώλο της. Καλοσχηματισμένο και σφριγιλό πωπουδάκι, ιδανικό για τα λεγόμενα RnB μπατσάκια. Με την πάροδο των χρόνων, βλέπω πολλούς επίδοξους γόηδες να πέφτουν θύμα της γοητείας της κωλάρας. Ελληνίδες βάλτε μπραζίλιαν.
Η ολόσωμο μαγιό: Από μικρό παιδάκι, που θυμάμαι τον εαυτό μου να βολτάρει στην παραλία, πάντα με εντυπωσίαζαν τα όμορφα μπικινάκια. Παρδαλά χρώματα, ωραία σχέδιακια και τα σχετικά. Μέχρι που το μάτι μου έπεσε πάνω στο ολόσωμο μαγιό. Κορίτσια μου, γιατί να το κάνετε αυτό στον εαυτό σας; Τόσα ωραία μαγιουδάκια υπάρχουν. Πίστευα πως κυρίως μετά το 2010, αυτά πραγματάκια θα είχαν εξαλειφτεί. Όχι όμως φίλε αναγνώστη. Είναι εδώ πιο δυνατά από ποτέ.
Η γαρίδα: Σηκώνεσαι να ρίξεις την βουτίτσα σου, γιατί έχεις ανάψει από την υπερβολική ζέστη. Ξαφνικά , βλέπεις μία αέρινη μορφή να πλησιάζει. Αχνοφαίνεται και φαντάζει αγγελική η μορφή της, αψεγάδιαστη. Ποια στο καλό είναι αυτή αναρωτιέσαι. Μήπως ονειρεύομαι; Μήπως αυτή είναι η Φεγγαροντυμένη; Αφού πλησιάσει αρκετά, μπορείς να δεις το πρόσωπο της. Το βλέμμα σου παγώνει. Χωρίς να το καταλάβεις έχεις κάνει τα 0-100 σε 3 δευτερόλεπτα. Λίγο ακόμα και θα σε περνούσαν για το δελφίνι που κάνει το Πειραιάς-Αίγινα. Αυτή είναι η γυναίκα γαρίδα φίλες και φίλοι, η γυναίκα δηλαδή που κατέχει το κορμί αλλά πετάς το κεφάλι. Με την πάροδο των καλοκαιριών, πολλοί πέφτουν θύμα της γοητείας μιας γαριδογυναίκας, καθώς ο μέσος Έλληνας άντρας, ο άλλος όχι ο Κατσουράνης, κατάλαβε πως δεν χρειάζεται ένα μοντέλο για να περάσει καλά.
Η τ’αλλουνού: Όπως όλοι γνωρίζετε, οι πραγματικά ενδιαφέρουσες προσωπικότητες είναι ελεύθερες κατά την διάρκεια του καλοκαιριού. Όλοι εκτός από εμένα βέβαια, που είμαι κατά βάση ελεύθερος όλη την χρονιά. Νομίζω δεν έπρεπε να το πω αυτό γαμώ. Δεν πειράζει, θα το παίξω κουλ και θα κάνω πως δεν έγινε και τίποτα. Καλοκαιράκι λοιπόν και κανονίζετε μπάνιο με την παρέα σου. Αυτοί κλασσικά θα φέρουν και τις κοπέλες τους. Πέραν από το γεγονός, ότι θα κρατάς ένα πρώτης τάξεως φανάρι για πολλές ώρες, θα υπάρχει και εκείνη η μία κοπέλα φίλου σου που θα σου κάνει τα γλυκά μάτια και τη ζωή δύσκολη. Θα υπάρξουν προτάσεις να της βάλεις λάδι στην πλάτη με πονηρό υφός, την ώρα που ο κολλητός σου δεν είναι στο πεδίο βολής της. Σε θέλω βράχο όμως δικέ μου. Ακόμα και ένα ζευγάρι από καλοσχηματισμένα στηθάκια δεν μπαίνει πάνω από την αντρική φιλία.
Η αδερφή του κολλητού: Ας παραδεχτούμε επιτέλους , πως όλοι έχουμε έναν κολλητό, που έχει μουνάρα αδερφή γαμώ το μου. Προσπαθούμε όλοι να την αποφύγουμε, ως ένδειξη σεβασμού στον φίλο μας αλλά αυτή εκεί δεν πτοείται. Άσε δε, που όταν σε πλησιάσει σε απόσταση των 3 μέτρων, ενεργοποιείται το πιο φονικό βλέμμα του κολλητού σου, το οποίο μπορεί να συνοδεύεται και από ενα μακρόσυρτο <<εεεεεεε>>. Keep out, DANGER!!
Η δεν ξέρω ρακέτες αλλα παίζω για να σας σπάσω τα νεύρα: Αρχικά σκάει μύτη παραλία με γκόμενο κλαρινογαμπρό. Πρώτο φάουλ δηλαδή. Δεύτερον, τις περισσότερες φορές ανήκει και στην κατηγορία <<τούμπανο>>, απότελεσμα να έχει το σνομπαρίστικο ύφος, το ύφος Κηφισιά 12 το βράδυ, όπως μου αρέσει να το λέω. Μάνι-Μάνι 2 φάουλ. Βάλε ότι δεν έχει ξαναπαίξει ρακέτες ποτέ και είναι τέρμα άστοχη. Παίζει με μοναδικό σκοπό να μοστράρει την κορμάρα και το τατουάζ της στο δεξιό μέρος του κώλου της. Τα σερβίς της κίνδυνος θάνατος μαλάκα. Παίξε μαρή, δεν στο απαγορεύει κανένας, αλλά μάθε τα γαμημένα τα βασικά πρώτα. Αφήστε δε, που και το τατουάζ της είναι μία πίπα. Μόνο ο κώλος της αξίζει. Μισές δουλειές.
Η κολυμβήτρια: Η πιο νορμάλ κατηγορία. Πραγματικά είχα ανάγκη, να γράψω και για μία νορμάλ. Θα φτάσει στην παραλία με την πετσετούλα της χαλαρά, χωρίς να ενοχλήσει κανένα. Έχει χαρακτηριστικό κορμί λαμπάδα, με σφιχτούς τετρακέφαλους. Το σήμα κατατεθέν της κολυμβήτριας, είναι το καθιερωμένο τίναγμα του μαλλιού της, όταν βγαίνει στην επιφάνεια, μετά από ενα κοπιαστικό μακροβούτι.
Η beach volley: Ακόμα μια κατηγορία που ανθίζει με την πάροδο των καλοκαιριών. Οι παραλίες που διαθέτουν γηπεδάκια beach volley, γεμίζουν σε δευτερόλεπτα, από νεαρές κορασίδες. Αυτές έχουν σαν σκοπό να κάνουν χαλαρές πασούλες πάνω από το φιλέ, μέχρι να τους πάρουν πρέφα οι κλαρινογαμπροί της παραλίας. Θέλουν να σας πείσουν ότι το κάνουν για την χαρά του αθλήματος, όχι όμως φίλοι μου. Το κάνουν για την χαρά του μπανίσματος. Την beach volley, πέρα από τον τουμπανιασμένο τετρακέφαλο και την κωλάρα, μπορείς να την αναγνωρίσεις από το πιασμένο μαλλί κότσο αλλά και από το πολύχρωμο κοκκάλινο γυαλί Oakley, με πολύχρωμο φακό.
Η βάλε λάδι και έλα βράδυ: Η αγαπημένη μου κατηγορία μακράν. Κλασσική παρουσία της εκάστοτε ελληνικής πλαζ, η οποία πολλές φορές καταντάει και κουραστική. Πρόκειται για την τύπισσα, που πασαλείβεται με τόνους λάδι αλλά δεν μας κάνει τον κόπο να βουτήξει μέσα στην θάλασσα, έστω να την μπανίσουμε λίγο. Θα περιοριστεί στην ξαπλώστρα της, για να κάνει το μαύρισμα της, που με την πρώτη ευκαιρία θα το μοστράρει στα κλαμπ της περιοχής, ώστε να την κεράσουν σφηνάκια.
Η διαβαστερή: Άκρως ενδιαφέρουσα κατηγορία, καθώς οι περισσότερες φίλες μου ανήκουν σε αυτή. Τις περισσότερες φορές είναι νορμάλ γκόμενα, δηλαδή θα κάνει το μπάνιο της, θα παίξει της κοκκορομαχίες της, θα μαλακίζεται με τον γκόμενο της αλλά η ώρα της ηλιοθεραπείας της θα είναι ιερή, καθώς εκεί θα μπορεί να διαβάσει το βιβλίο της. Οι αντοχές της είναι και το δυνατό της σημείο, καθώς μπορεί να τελειώσει δυσκολοχώνευτα βιβλία σε ένα απόγευμα. Το σπαστικό με την συγκεκριμένη, είναι ότι θέλει να το παίξει ψαγμενιά και εναλλαγή, με βιβλία τύπου Χόρχε Μπουκάι. Στην πρώτη ευκαιρία, θα προσπαθήσει να σου αραδιάσει τις γνώσεις της και να σου σπάσει τα αρχίδια.
Η milfara: Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, θαρρώ για αυτή την κατηγορία. Δεν χρειάζονται και πολλές εξηγήσεις δηλαδή. Ηλικία 38-45, σώμα τούμπανο και μαυρισμένο, βλέμμα αιμοβόρικο και πολλά υποσχόμενο. Πολλές φορές καταλαβαίνει την προσοχή που λαμβάνει από το αντρικό κοινό και δείχνει να το απολαμβάνει. Πολλές φορές την συνοδεύει το παιδάκι της, το οποίο είναι έτοιμο για τις πρώτες του βουτιές.
Η ξεβιδωμένη: Η χάρα του κάθε μπάρμαν, σε κάθε λογής beach bar. Η ξεβιδωμένη μας έχει ως μοναδικό σκοπό να χορέψει τα αγαπήμενα της κομμάτια, μέχρι τελικής πτώσεως. Δεν είναι πολύ ωραία αλλά ούτε και άσχημη ή μπάζο. Θα την χαρακτήριζα ως ομορφάσχημη. Πολλά αρσενικά, κατά την διάρκεια του ξεβιδώματος, θα την κεράσουν σφηνάκια. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να γελάει σαν χαζοχαρούμενη. Μέχρι και τα ανέκδοτα του Αυστραλοπιθήκου της φαίνονται αστεία.
Η δεκατετράχρονη: Είσαι στην παραλία και αράζεις, παίζοντας τις ρακέτες σου. Ξαφνικά αντιλαμβάνεσαι, πως ένα δυνατό μωράκι σε μπανίζει επίμονα. Μπαίνεις στην κρύα θάλασσα και κάνεις ένα μακροβούτι, ίσα-ίσα να μαζέψεις το απαιτούμενο θάρρος για να της μιλήσεις. Πιάνετε την κουβέντα εν τέλει. Από μέσα σου επαναλαμβάνεις με σιγουριά <<είναι πάνω από 17>>, αν και φαίνεται μικρή. Τελικά ρωτάς την ηλικία της σου απαντάει με ναζιάρικο τρόπο <<14, εσύ;>>. Καταστροφή. Το χαμόγελο στα χείλη σου παγώνει. Βάζεις το καπελάκι σου, κατεβάζεις το μαύρο γυαλί σου, πίνεις μια σίγουρη ρουφηξιά από τον φραπέ σου και την κάνεις με ελαφρά. Σε τρία χρόνια που θα επιδιώξεις να κάνεις κάτι μαζί της, γιατί θα έχει μεγαλώσει, θα έχει γίνει τόφαλος.
Η topless: Το ευχάριστο στην Ελλάδα, είναι ότι παρά την κρίση, οι Ελληνίδες επιδιώκουν το ομοιόμορφο μαύρισμα και αφαιρούν ακόμα το πάνω μέρος του μαγιώ τους. Το ωραίο της υπόθεσης είναι πως τα αντρικά βλέμματα ενεργοποιούνται αυτόματα, με το ξεκούμπωμα του μαγιώ. Τον τελευταίο καιρό έχω παρατηρήσει πολλές topless να παίζουν ρακέτες γυμνόστηθες. Αυτό από μόνο του φαντάζει εντυπωσιακό.
Η ινσταγκραματζού: Κατηγορία που παίζει πολύ δυνατά τα τελευταία χρόνα, με την άνοδο και του προγράμματος instagram. Με αυτό, μπορείς να βελτιώσεις αισθητά τις φωτό που βγάζεις. Πολλές γοητεύονται από το vintage στοιχείο που μπορείς να δώσεις στην φωτογραφία και μπορούν άνετα να φύγουν με 300 τέτοιες από την παραλία. Σέλφι, φωτογραφία την αμμουδιά, την θάλασσα, το κωλαράκι του ναυαγοσώστη που είναι μανάρι και άλλες πολλές. Το ανέβασμα τους στο instagram θα συνοδεύεται από ενα hashtag του πούτσου όπως #instalove0 #instasummer #summer_in_greece #ti_sto_peo_grafw
Η ωτοστόπ: Θα κλείσω το κείμενο κολοσσό με μια κατηγορία που ανακάλυψα προσφάτως ότι υπάρχει. Η γυναίκα ωτοστόπ, είναι αυτη που περιμένει υπομονετικά στην άκρη του δρόμου κάποιο διερχόμενο αυτοκίνητο να την μεταβιβάσει στην παραλία. Για να το κάνει κάποια αυτό, πέρα από θράσος και κάρκαλα, χρειάζεται και μία καλή εξωτερική εμφάνιση. Τις περισσότερες φορές δηλαδή, η ωτοστόπ είναι και τουμπανάκι.
Αυτές ήταν κάποιες κλασσικές κατηγορίες της ελληνικής παραλίας. Περιμένω τις απόψεις αλλά και τις δικές σας προτάσεις στα σχολιάκια.
Αυστραλοπίθηκος
Δεν έχω σχολιάσει ποτέ από εδώ τα αθλητικά δρώμενα αλλά μου ζητήθηκε να το πράξω για χάρη του Μουντιάλ. Για λόγους και νοσταλγίας αποφάσισα να το κάνω επιτέλους, για το κοινό μου που το ζητάει επίμονα. Πολλοί από αυτούς ανήκουν και στους Λόγιους Κάφρους.
Θα ξεκινήσω με τους νικητές. Απεχθάνομαι τους Γερμανούς και ποδοσφαιρικά και αισθητικά. Δεν μπλέκω την πολιτική μέσα σε αυτό. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που δεν πάω τον Ιμπραΐμοβιτς, δεν πάω και αυτούς. Δεν μπορώ όμως να μην αναγνωρίσω, πως κατά την διάρκεια του Μουντιάλ ήταν η πιο σταθερή ομάδα. Τρομερή επικοινωνία μεταξύ των παικτών και ακόμα μεγαλύτερη ομοιογένεια. Ομάδα που διεκδικούσε εντός των γραμμών του γηπέδου και δεν έπαιξε ούτε στιγμή ποδόσφαιρο σκοπιμότητας. Παικτικά, η πολύ σκληρή και δυνατή τριάδα της στα χαφ, με Σβαϊστάιγκερ, Κεντίρα και Οζίλ, κατάφερνε να πιέζει ασφυκτικά τον αντίπαλο στο κέντρο και να του κλέβει μπάλες συνέχεια. Στην επίθεση, η τριάδα αυτή, έδινε την ασφάλεια στα Πάντσερ, να πατάνε περιοχή με 4 και 5 παίκτες. Καμία ομάδα, πλην της Αργεντινής και της Αλγερίας, δεν μπόρεσε να αντεπεξέλθει σε αυτό και είδε την άμυνα της να διαλύεται σαν τραπουλόχαρτα. Πάντως σιγά μην ήθελα να πάρει το τρόπαιο, ο λαός που λανσάρει το πέδιλο με κάλτσα.
Η Αργεντινή δεν ήταν καλή κατά την διάρκεια της διοργάνωσης. Ήταν όμως τυχερή, γιατί είχε έναν Μέσσι, ο οποίος αν και κακός,την πήρε από το χέρι σε όλο το τουρνουά. Πέρα από τα σημαντικά παστέλια που πέταξε, ο Λέο έδειξε επιτέλους σημάδια ηγέτη που αναζητούσαν καιρό στο Μπουένος Άιρες. Στον τελικό οι Αργεντίνοι στήθηκαν πολύ έξυπνα. Η καμικάζι τετράδα της στην άμυνα, με παίκτη σημαία τον Παμπλίτο Ζαμπαλέτα, δύσκολα έχανε φάση στο ένας με έναν. Οι Μαστσεράνο και Μπίλια, λόγω και της απουσίας του Κεντίρα, μοίρασαν ξυλίκι και σε μεγάλα διαστήματα αναχαίτησαν το δυνατό σημείο των Γερμανών. Ο Λαβέτσι πίεζε εκπληκτικά την πρώτη πάσα και έτσι οι Γερμανοί δεν κυκλοφορούσαν μπάλα με τίποτα. Στην επίθεση χτύπησαν όλες τις αδυναμίες του Χούμελς και του Μπόατενγκ, όμως τους έλειψε πολύ ένα καλό τελείωμα. Είμαι ανάμεσα σε αυτούς που πιστεύουν, ότι οι Αργεντίνοι, αστοχούν επειδή αντικρύζουν μπροστά τους τον θεόρατο Νόιερ.
Οι Βραζιλιάνοι δεν ήταν τόσο κακοί όσο φαίνονταν. Είχαν ένα καλό υλικό αλλά έγιναν τεράστια λάθη στην διαχείρισή του. Αρχικά, ο Σκολάρι προσπάθησε να κάνει μια βίαιη μετάβαση από το παρελθόν στο παρόν, αφήνοντας έξω Ροναλτίνιο και Κακά. Κινήσεις με προοπτική, όμως ένα τέτοιο εγχείρημα γίνεται σταδιακά. Ο Νεϋμάρ δείχνει ο ηγέτης του μέλλοντος, σκοράροντας συνεχώς σημαντικά γκολ. Η απουσία του στον ημιτελικό με τους Γερμανούς μας το επιβεβαιώνει. Βέβαια, για να χάσει με 7 γκολ η Βραζιλία, χρειάστηκε να γίνουν τραγικά λάθη από τον προπονητή. Οι απουσίες Τιάγκο Σίλβα και Ντάνι Άλβες, σε συνδυασμό με την τοποθέτηση 2 κεντρικών χαφ και μπροστά τους τον αέρινο Όσκαρ, έκανε αυτόματα την εντεκάδα πολύ σοφτ. Ήταν φανερό, πως δεν μπορούσαν να τα βάλουν με τα Πάντσερ.
Στις υπόλοιπες ομάδες:
Οι Ολλανδοί έδειξαν καλή ομάδα, χωρίς όμως να διαθέτουν πολλούς παίκτες με προσωπικότητα, κάτι που εν τέλει το πλήρωσαν. Νεαρά παιδιά χωρίς όμως αρκετές παραστάσεις. Είμαι βέβαιος όμως , πως στο Euro της Γαλλίας και το Παγκόσμιο του Κατάρ, θα πρωταγωνιστήσουν. Ειδική μνεία στον Φαν Χαλ, ο οποίος κατάφερε να δέσει το σύνολο των νεαρών παιδιών, με τους μπαρουτοκαπνισμένους Ρόμπεν, Φαν Πέρσι και Σνάιντερ. Σίγουρα δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τις πρωτοποριακές τακτικές του.
Οι Γάλλοι έδειξαν ομάδα χωρίς προσωπικότητα. Πολύς κόσμος περίμενε πολλά στην φάση των νοκ άουτ αλλά έφτυσαν αίμα με Νιγηριανούς και Γερμανούς.
Οι Βέλγοι έπιασαν το ταβάνι τους. Καλό και ελπιδοφόρο ρόστερ αλλά δεν προέκυπτε πουθενά ότι θα κατακτήσουν το κύπελλο.
Οι Πορτογάλοι δεν γινόταν να φτάσουν μακριά με τόσο φτωχό ρόστερ και τον Ρονάλντο τραυματία. Το ίδιο και οι Ισπανοί, οι οποίοι εξακολουθούν να πιστεύουν, πως ο Τσάβι και ο Ινιέστα, θα δίνουν τα ίδια με αυτά που έδιναν στα 27 τους.
Αγγλία και Ιταλία δεν ήταν κακές αλλά πραγματικά με τον τρόπο που έπαιξαν, πέρασαν και δεν ακούμπησαν
Άφησα για το τέλος την Εθνική Ελλάδος. Η ομάδα που κατεβάσαμε στη διοργάνωση, είναι από τις καλύτερες που έχουμε στείλει ποτέ. Δεν πρόκειται ποτέ όμως να προχωρήσουμε μακριά και να πιάσουμε το πραγματικό ταβάνι μας, αν εμείς οι ίδιοι δεν σταματήσουμε να υποτιμούμε το ρόστερ που έχουμε. Ο Κατσουράνης στο ματς με την Κολομβία, είναι από τους διακριθέντες, κι όμως λοιδορήθηκε πιο πολύ από όλους. Πράγματα απαράδεκτα.
Αυτά και για το Μουντιάλ. Μωρά ελπίζω να σας κάλυψα.
Υγ1: Κάνουν πάρτυ η περίμετρος του κύκλου, του τριγώνου και του τετραγώνου. Ποιο θα μαζέψει πιο πολύ κοσμο;
Του κύκλου, γιατι εχει 2πr.
Υγ2: Παιδάκια μου, μία ακόμη κοπιαστική σεζόν φτάνει στο τέλος της. Μια πραγματικά γεμάτη χρονιά, με προξενιά, γυμναστήρια, παραλίες, τσόντες, ερωτευμένα ζευγαράκια και άλλα πολλά. Τα λέμε πάλι από Σεπτέβρη, με ακόμη περισσότερη όρεξη και σκέρτσο.
Υγ3: Πηγαίνετε στην εξώπορτα αυτών που σας στεναχωρούν και κατουρήστε στο χαλάκι τους.
Υγ4: Από τα λάθη μας μπουχτίσαμε.
https://www.youtube.com/watch?v=JlhGE8KC4B0