Ελένη ΒαλσαμάκηΜερικοί άνθρωποι αγαπούν να δημιουργούν χωρίς να ονομάζουν τους εαυτούς τους καλλιτέχνες και δίχως απαραίτητα να συγκαταλέγονται σε χαρισματικούς τεχνίτες. Πρόκειται για ερασιτέχνες που απολαμβάνουν να χρησιμοποιούν το μυαλό και τα χέρια τους για να επέμβουν άμεσα, προσωπικά, οι ίδιοι στο περιβάλλον τους. Άλλες φορές δίνουν ζωή σε παλιά αντικείμενα και άλλες μελετούν, σχεδιάζουν και κατασκευάζουν μόνοι τους κάτι από το μηδέν (ή σχεδόν από το μηδέν) χωρίς απαραίτητα όλα αυτά να είναι επιτυχημένα πρότυπα καλαισθησίας. Τι κρύβεται αλήθεια πίσω από την ανάγκη μερικών να αφιερώνουν μέρος ή ολόκληρο τον ελεύθερό τους χρόνο σε χειροτεχνίες και κατασκευές;
Κάποιες φορές παρουσιάζεται ως πρακτική λύση κάλυψης μιας ανάγκης και συνάμα ευκαιρία: “‘Μου λείπει ένα τραπεζάκι για το σαλόνι. Έχω φανταστεί ένα πολύ ωραίο, αλλά δεν το βρίσκω πουθενά.” Και εκεί που κάποιος άλλος θα επέλεγε να απευθυνθεί στον επαγγελματία μαραγκό, σκάει η μεγάλη ιδέα: “Θα το φτιάξω μόνος μου!”. Και μαζί σκάει και το πρόβλημα: “Λοιπόν, τι θα χρειαστώ: ξύλα, βίδες, πρόκες, μεντεσέδες, ροδάκια, αρμόστοκο, σιλικόνη, πλαστικό δίχτυ, βότσαλα, πλακάκια, κατσαβίδια, κλειδιά, κοκ”. Και αφού τεθούν όλα τα ζητούμενα ξεκινάει η αναζήτηση της λύσης του προβλήματος: “Από πού θα τα προμηθευτώ όλα αυτά;” Οι επιλογές πολλές, από το χρωματοπωλείο της γειτονιάς μέχρι τα μεγάλα καταστήματα του Μπομπομάστορα.
Με τη λίστα ανά χείρας ο στρουμφοπροκόπης νιώθει σίγουρος ότι τα έχει σκεφτεί όλα, ξεχνώντας -ίσως από τον υπέρμετρο ενθουσιασμό του- το βασικότερο: τον προϋπολογισμό! Και ξεκινώντας να κάνει τα μαθηματικά, συνειδητοποιεί ότι η ανάγκη του να κατασκευάσει ένα τραπεζάκι καθιστικού κοστίζει όσο τρία συμπαθητικά του γνωστού ακατανόμαστου Σουηδού. Αξίζει τόσος κόπος και τόσα έξοδα; Η πλειοψηφία των ορθολογικών βρίσκει σαφώς λογικότερο να αγοράσει τρεις σουηδούς τετράποδους: “Έναν για τη σαραντάρα τηλεόραση στο σαλόνι, έναν για το μπαλκόνι και έναν για το εξοχικό στη Σαρωνίδα (αν γίνεται με ροδάκια για να την αράζουμε και στο μπαλκόνι το καλοκαίρι. Κοστίζουν το ίδιο, ανανεώνουν ταυτόχρονα τρεις χώρους, είναι όπως και να το κάνουμε η εξυπνότερη επιλογή!”
Ακριβώς σε αυτό το σημείο εντοπίζεται η γονιδιακή διαφορά του τρελού και σκληροπυρηνικού DIYer χειρονάκτη από τον ορθολογικό και ρεαλιστή του ανθρώπινου είδους. Είναι το σύνδρομο του καλλιτεχνικού εγωκεντρισμού που σταδιακά τυφλώνει την ανθρώπινη λογική και τη μετουσιώνει στην άυλη και δυσνόητη για πολλούς ανάγκη του δημιουργού. Καμιά φορά η εσωτερική ανάγκη να πεις το “Εύρηκα”, είναι ακριβό χόμπι. Παράλληλα όμως πρόκειται για ιδανική μέθοδο ψυχοθεραπείας και εκτόνωσης.
Όπως και να έχει, το ολοκληρωμένο έργο είναι ικανό να προσφέρει τέτοιο αίσθημα ικανοποίησης ώστε με την επανάληψη και τη συνήθεια να γίνεται σχεδόν εθιστικό. Αποτέλεσμα; Αντιστρέφονται τα δεδομένα με τα ζητούμενα. Πλέον κάθε αντικείμενο που περνάει από το οπτικό πεδίο του μανιακού χειροτέχνη -ειδικά όταν διατίθεται δωρεάν- αποτελεί εν δυνάμει πρώτη ύλη για τα ακριβά κατορθώματά του και φυσικά σαβούρα στην αποθήκη του.
Απανταχού DIYers, η Ελενίτσα θα πάει διακοπές, αποφασισμένη να συλλέξει άφθονα υλικά για κατασκευές για το φθινόπωρο και τον χειμώνα που έρχεται. Σας προτείνει να κάνετε το ίδιο! Ό,τι σας φαίνεται χρήσιμο, μαζέψτε το, κουβαλήστε το. Ζητήστε βοήθεια από τους φίλους ακόμα κι αν γκρινιάζουν – στο τέλος οι περισσότεροι θα σας ευχαριστούν! Μην επαναπάυεστε στις διακοπές! Πάρτε τα παιχνίδια σας στην παραλία. Δεν αφήνουμε καμία ιδέα να περάσει χωρίς καταγραφή! Μολύβι και χαρτί απαραίτητα παντού και πάντα!
Τα λέμε τον Σεπτέμβρη!