FrapressΟ Γάλλος Friedrich de la Motte Fouque έγραψε ένα παραμύθι με την Οντίν, μια νύμφη, θεότητα των υδάτων.
Η ιστορία της έχει μεταφερθεί σε ταινίες, σε θέατρα, αλλά και σε μπαλέτο.
Το παραμύθι
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρξε μια απίστευτα όμορφη νύμφη, η Οντίν.
Η Οντίν διακατεχόταν από ένα είδος ανεξαρτησίας. Ήταν αυτό που αποκαλούμε «ελεύθερο πνεύμα». Όπως όλες οι γοργόνες και οι νύμφες, ήταν καχύποπτες με τους άνδρες. Αυτό συνέβαινε, διότι, αν μια νύμφη ερωτευόταν ποτέ με έναν άνδρα και έφερνε στον κόσμο το παιδί του, θα ξεκινούσε την ηλικία της σαν θνητή γυναίκα, χάνοντας την αιώνια νεότητα της και φυσικά την αιώνια ζωή.
Παρ ‘όλα αυτά, όταν είδε η Οντίν τον όμορφο νέο, Πάλεμον, τον ερωτεύτηκε και άρχισε να τον παρακολουθεί στις καθημερινές του βόλτες.
Όταν ο Πάλεμον την παρατήρησε, και είδε την απίστευτη ομορφιά της , επέστρεφε συχνά σ’ εκείνη για να προσπαθήσει να πάρει ξανά μια γεύση από τη λάμψη της.
Τελικά της μίλησε και την ερωτεύτηκε. Διέλυσε τον αρραβώνα του με την ευγενή Μπέρτα και, εν καιρώ, έπεισε την Οντίν να τον παντρευτεί.
Όταν αντάλλαξαν τους όρκους του γάμου τους, ο Πάλεμον ορκίστηκε ότι
« κάθε πρωί που θα ξυπνώ, η κάθε ανάσα μου θα είναι η υπόσχεση μου, της αγάπης και της πίστης μου σε εσένα».
Αλλά δεν ήταν να είναι. Τον επόμενο χρόνο η Οντίν γέννησε το γιο τους.
Από εκείνη την στιγμή η ομορφιά της άρχισε να ξεθωριάζει, το σώμα της ξαφνικά άρχισε να γίνεται ευαίσθητο στις επιδράσεις της ηλικίας.
Η νεανική ελκυστικότητα της έδωσε τη θέση της σε μια πιο ώριμη ομορφιά, και τα μάτια του Πάλεμον άρχισαν να περιπλανιούνται στις νεότερες γυναίκες που
συναντούσε στην Αυλή.
Μια μοιραία μέρα, η Οντίν ήταν στο κτήμα τους, όταν άκουσε τον εξοικιωμένο στα αυτιά της πλέον ήχο του Πάλεμον από το ροχαλητό του.
Έτσι σχεδίασε να πάει στον σταύλο από όπου ακουγόταν το ροχαλητό, να τον ξυπνήσει και να τον πάει στο σπίτι για να μπορέσει να κοιμηθεί άνετα.
Όμως, η επόμενη σκηνή που αντίκρυσε την γέμισε με μεγάλη θλίψη και πόνο.
Είδε τα ρούχα του βγαλμένα και πεταμένα στο δάπεδο και τον αγαπημένο της Πάλεμον να κοιμάται στα άχυρα αγκαλιά με την πρώην αρραβωνιαστικιά του, την Μπέρτα.
Αφού θυσίασε την αθανασία της για αυτόν τον άνθρωπο, ήταν γεμάτη με θυμό και λύπη. Κλώτσησε το σύζυγό της για να τον ξυπνήσει και είπε την κατάρα της.
«Μου υποσχέθηκες ότι η καθημερινή σου ανάσα σου,από το πρωί που θα ξυπνάς, θα ήταν υπόσχεση πίστης και αγάπης. Ας είναι. Για όσο διάστημα είσαι ξύπνιος, θα μπορείς να αναπνεύσεις. Αλλά αν ποτέ πέσεις για ύπνο, η αναπνοή αυτή θα είναι και η τελευταία σου!»
Η Οντίν διατηρούσε ακόμη ορισμένη από τη μαγεία της. . . αρκετή για να κάνει την κατάρα να γίνει πραγματικότητα.
Και έτσι έγινε.
Ο Πάλεμον δεν θα μπορούσε να κοιμηθεί ποτέ πάλι.
Ondine του John William Waterhouse
Η πραγματικότητα
Ποιος λέει ότι τα παραμύθια δεν είναι αληθινά;
Αναμφισβήτητα, υπάρχει μια ιατρική διαταραχή, μια γενετική μορφή του ύπνου σαν την αϋπνία που ονομάζεται «Κατάρα της Οντίν». Είναι μια καταστροφική ασθένεια που, χωρίς θεραπεία, μπορεί να προκαλέσει τααχεία γήρανση. Αναφέρεται σε μία κατάσταση όπου οι πνεύμονες και ο θώρακας είναι φυσιολογικοί αλλά οι ασθενείς σταματάνε να αναπνέουν, συνήθως στον ύπνο τους. Η άπνοια κατά τη διάρκεια του ύπνου οφείλεται σε κεντρική αλλά όχι αντικειμενική λειτουργία του οργανισμού. Ο όρος αναφέρεται σε αρρώστους στους οποίους εμφανίζεται δυσλειτουργία στον έλεγχο του αναπνευστικού συστήματος. Υποδηλώνει μία προβληματική συμπεριφορά στο μέρος του νωτιαίου μυελού που ελέγχει την αναπνοή. Η «κατάρα της Οντίν» δεν είναι μία συγκεκριμένη αρρώστεια. Είναι ένας όρος περιγραφικός προκειμένου να χαρακτηριστεί η θανατηφόρα αναπνευστική ανεπάρκεια του οργανισμού στη διάρκεια του ύπνου. Ευτυχώς είναι πολύ σπάνια.
Περίπου 1 στα 200.000 παιδιά που γεννήθηκαν έχουν το σύνδρομο. Το 2006, υπήρχαν μόνο περίπου 200 γνωστές περιπτώσεις σε όλο τον κόσμο.
Στην ιατρική ορολογία ονομάζεται «Σύνδρομο Συγγενούς Κεντρικού Υποαερισμού (Congenital Central Hypoventilation Syndrome – CCHS) ή Πρωτογενή Κυψελιδικό Υποαερισμού» (Primary Alveolar Hypoventilation). Ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1962 από τους Severinghaus και Mitchell σε τρεις ασθενείς μετά από χειρουργική επέμβαση στο άνω αυχενικού νωτιαίου μυελού και του στελέχους.
Συμπτώματα:
- Αναπνευστικά προβλήματα κατά τη διάρκεια του ύπνου
- Νευροβλάστωμα
- ασθένεια Hirschsprung
- Δυσφαγία ( δυσκολία στην κατάποση)
- σκουρόχρωμη επιδερμίδα από ανεπαρκείς ποσότητες οξυγόνου
- υπνηλία ή αϋπνία
- κόπωση
- πονοκέφαλος
- ευαισθησία σε ηρεμιστικά και ναρκωτικά, η οποία καθιστά την αναπνοή ακόμη πιο δύσκολη
- Μια χαμηλή συγκέντρωση οξυγόνου στα ερυθρά κύτταρα του αίματος μπορεί επίσης να προκαλέσει υποξία-επαγόμενη πνευμονική αγγειοσυστολή και πνευμονικής υπέρτασης, που πιστοποιείται με πνευμονική ή μια αποτυχία της δεξιάς πλευράς της καρδιάς.
Αίτια εμφάνισης του συνδρόμου:
- Σοβαρό τραύμα του εγκεφάλου (όπως μετά από ένα αυτοκινητικό ατύχημα, εγκεφαλικό επεισόδιο, ή ως επιπλοκή της νευροχειρουργικής)
- Χρόνιος αλκοολισμός
- Εκτεταμένη χρήση ανεμιστήρων
Θεραπεία:
- Τραχειοτομή
- Μηχανική οξυγόνωση
- Θεραπείες με οξυγόνο και φάρμακα
- Βηματοδότης στον εγκέφαλο ή στο διάφραγμα
Πηγές: Βικιπαίδεια, geotheatrext, neraidokiklos