Ωραιάνθη ΤουμαζάτουΓιατί το Γυρίστε το Γαλαξία με Ωτοστόπ είναι το ιδανικότερο βιβλίο για να κουβαλάτε στο εναλλακτικό ταξίδι σας. Και μια πετσέτα.
Το 1978, ο Βρετανός συγγραφέας Ντάγκλας Άνταμς άρχισε να γράφει μια ραδιοφωνική εκπομπή σε επεισόδια, με τίτλο “Γυρίστε το γαλαξία με ωτοστόπ“. Την επόμενη χρονιά, εκδόθηκε και το ομώνυμο βιβλίο, το πρώτο της “τριλογίας σε πέντε μέρη”. Αν έτυχε να δείτε και την ταινία και σας άρεσε, διαβάστε το. Αν πάλι την είδατε και δε σας άρεσε, διαβάστε το. Πρόκειται για μια κωμική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας. Η επιστημονική φαντασία βέβαια είναι κυρίως το φόντο της ιστορίας καθώς το κύριο χαρακτηριστικό των βιβλίων είναι το -ευφυέστατο και καλόγουστο- χιούμορ, και δη η σάτιρα.
Η ιστορία ξεκινάει μια Πέμπτη, όπου από ένα τραγικό, ηλίθιο λάθος, η Γη κατεδαφίζεται για να δημιουργηθεί μια διαγαλαξιακή λεωφόρος ταχείας κυκλοφορίας. Ο ήρωας, Άρθουρ Ντεντ, του οποίου το σπίτι έχει κατεδαφιστεί εξίσου απροειδοποίητα το ίδιο πρωί, βρίσκεται να κάνει ωτοστόπ σ’ ένα Βογκονικό διαστημόπλοιο παρέα με τον φίλο του Φορντ Έσκορτ, ο οποίος δεν είναι ούτε λίγο από το Γκίλφορντ, αλλά από έναν πολύ πολύ μακρινό εξωγήινο πλανήτη, τον Μπετελγέζ, και είχε απλά ξεμείνει στη Γη περιμένωντας κανένα διαστημόπλοιο να περάσει και να τον πάρει. Το βιβλίο ακολουθεί τις περιπέτειές τους από κει και πέρα, καθώς περιπλανιόνται στις πιο απίθανες πτυχές του γαλαξία (όπως σ’ ένα πλανήτη όπου αυτόβουλες μυγοσκοτώστρες ξεπετάγονταν απ’ το έδαφος και μοίραζαν φάπες), και τους ιδιαίτερους χαρακτήρες που γνωρίζουν, όπως τον Ζάφοντ Μπήπλιμπροξ και το δεύτερο κεφάλι του, την Τρίλιαν, και τον Μάρβιν, το μανιοκαταθλιπτικό ανδροϊδές με εγκέφαλο στο μέγεθος ενός μικρού πλανήτη.
Σ’ ένα απ’ τα πιο χαρακτηριστικά αποσπάσματα του βιβλίου τίθεται το ζήτημα της Απάντησης στη Ζωή, το Σύμπαν και τα Πάντα, η οποία, σύμφωνα με τον υπερυπολογιστή “Βαθιά Σκέψη” που είχε δημιουργηθεί αποκλειστικά για αυτό το σκοπό, είναι 42. Φυσικά, χωρίς μια συγκεκριμένη ερώτηση, είναι λογικό να μη βγάζει νόημα.
Σ’ ενα άλλο, που έχει μάλιστα δημιουργήσει και κίνημα (υπάρχει διεθνής Ημέρα Πετσέτας προς τιμήν του συγγραφέα και του έργου του), αναφέρεται στην απόλυτη χρησιμότητα μιας πετσέτας για κάθε επίδοξο ωτοστοπατζή:
Μια πετσέτα, λέει, είναι το πιο απίστευτα χρήσιμο πράγμα που μπορεί να έχει ένας διαστρικός ωτοστοπατζής. Από τη μία, έχει μεγάλη πρακτική αξία –μπορείτε να την τυλίξετε γύρω σας για ζεστασιά καθώς ταξιδεύετε στα ψυχρά φεγγάρια του Σούρα Βήτα, μπορείτε να ξαπλώσετε πάνω της στις σπινθηροβόλες ακρογιαλιές με τη μαρμαρένια άμμο του Σαντράγκινους V, εισπνέοντας τους μεθυστικούς θαλάσσιους ατμούς, να σκεπαστείτε με αυτή όταν κοιμάστε κάτω από τα άστρα που λάμπουν τόσο κόκκινα στις ερήμους του Κακραφούν, να τη βάλετε για πανί σε μια μικρή σχεδία όταν θα διασχίζετε τον αργό, βαρύ ποταμό Μοθ, να τη βρέξετε και να τη χρησιμοποιήσετε στη μάχη εκ του σύνεγγυς, να την τυλίξετε στο κεφάλι σας για να προστατευθείτε από βλαβερά αέρια ή για να αποφύγετε το βλέμμα του Αδηφάγου Σαχλομανικού Κτήνους του Τράαλ (ένα απίστευτα ηλίθιο ζώο. Πιστεύει πως αν δε μπορείτε να το δείτε, ούτε αυτό μπορεί να σας δει –έξυπνο όσο ένας θάμνος, αλλά πολύ-πολύ λιμασμένο), σε περίπτωση ανάγκης μπορείτε να κάνετε σινιάλο κουνώντας την πετσέτα σας και -φυσικά- μπορείτε και να σκουπιστείτε, αν είναι ακόμα καθαρή.
Το σπουδαιότερο όμως είναι πως η πετσέτα έχει τεράστια ψυχολογική αξία. Για κάποιο λόγο αν ένας στρανγκ (στρανγκ: κάποιος που δεν είναι ωτοστοπατζής) δει πως ένας ωτοστοπατζής έχει την πετσέτα μαζί του, θα βγάλει αυτομάτως το συμπέρασμα πως έχει επίσης και οδοντόβουρτσα, σφουγγάρι, σαπούνι, μπισκότα, παγούρι, πυξίδα, χάρτη, σπάγκο, σπρέι για τα κουνούπια, εξοπλισμό βροχής, διαστημικό σκάφανδρο κ.λπ. κ.λπ. Επιπλέον, ο στρανγκ θα δανείσει ευχαρίστως στον ωτοστοπατζή οποιοδήποτε από αυτά ή κάποιο άλλο αντικείμενο που μπορεί να έχει χάσει ο ωτοστοπατζής. Ένας στρανγκ πιστεύει πως κάθε άνθρωπος που μπορεί να γυρίσει το γαλαξία με ωτοστόπ κατά μήκος και κατά πλάτος, να ζει όπως-όπως με στερήσεις, να παλεύει με τρομερά εμπόδια, να τα ξεπερνά και παρόλα αυτά να ξέρει πού είναι η πετσέτα του, είναι ένας άνθρωπος που μπορείς να βασίζεσαι πάνω του.
Πριν 4 -μα τον Όντιν, πότε πέρασαν- χρόνια, πήγα και γω σαν φευγάτο παιδάκι interrail -ναι, αυτό το μαγικό πράγμα με τα τρένα και την Ευρώπη. Κι αν έμαθα δυο πράγματα είναι αυτά:
Πρώτον, ότι δε καταλαβαίνεις ταλαιπωρία όταν περνάς τέλεια.
Δεύτερον, και στο θέμα μας, ότι κανένας μικρός εξερευνητής που σέβεται τον εαυτό του δεν ξεκινάει τέτοιο -ή αντίστοιχο ταξίδι- χωρίς βιβλία κι ένα -τουλάχιστον- σημειωματάριο στο σακίδιο. Μάλιστα, σε χόστελ συχνά γίνονται ανταλλαγές ανάμεσα σε παρέες, γιατί οι διαδρομές στο τρένο είναι ιδανικές για να κάνεις μεγάλη αναγνωστική πρόοδο. Εγώ ξεκίνησα με 3 και γύρισα με 10 (διαφορετικά) βιβλία.
Το Γυρίστε το Γαλαξία με Ωτοστόπ, πέρα απ’ το ότι έχει απόλυτο δίκιο στο θέμα πετσέτα, είναι το ιδανικότερο βιβλίο για να συνοδέψει τις περιπέτειές σας, λόγω θεματικής αλλά και του άφθονου γέλιου που θα ρίξετε. Για κάποιο λόγο είναι πολύ πιο ταιριαστό να διαβάζεις για δυο τύπους που χάνονται στο διάστημα όταν προσπαθείς να καταλάβεις τι εννοεί ο ευγενικός κύριος στο σταθμαρχείο που δε μιλάει αγγλικά. Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το πακετάρετε και μετά να το δανείσετε και στους κολλητούς σας.
Εσάς με ποια βιβλία σας αρέσει να ταξιδεύετε;