Μπίορνι ΛέκαΤο άνθρωποι και ποντίκια ένα έργο που τοποθετείται στην Αμερική του 1929 την περίοδο της μεγάλης οικονομικής κρίσης με κύριους πρωταγωνιστές δυο ταξιδιώτες-αγρότες τον Τζώρτζ και τον Λένι . Η νουβέλα του Τζών Στάινμπεκ έχει παιχτεί πολλές φορές στο θέατρο και μεταφέρθηκε με επιτυχία και στον κινηματογράφο .
Δυο άνθρωποι τόσο διαφορετικοί και αταίριαστοι , δίνουν την εντύπωση ότι συνυπάρχουν για να μην είναι μονοί. Αυτό όμως μπορεί να είναι μία αυταπάτη .
Ο Τζωρτζ ένας πράος ,ταπεινός αλλά ταυτόχρονα δυναμικός και ετοιμόλογος άνθρωπος αντιπροσωπεύει την φωνή του γονέα αλλά και της λογικής απέναντι στην παιδική αλλόκοτη φιγούρα του Λένι . Τον Λένι θα μπορούσε κάποιος να τον χαρακτηρίσει πνευματικά καθυστερημένο ή ένα επικίνδυνο παιδί καθώς κατέχει μεγάλο ανάστημα και αξιοθαύμαστη αλλά ανεξέλεγκτη σωματική δύναμη , η οποία συνεχώς τον φέρνει σε μπελάδες και είναι η κύρια αίτια που τους οδηγεί σε καυγά και γεννάει μια σκέψη στο μυαλό του Τζωτζ . Πόσο εύκολη θα ήταν η ζωή χωρίς τον Λένι και τις χαζομάρες του.
Οι δυο φίλοι αναγκάζονται να φύγουν από το κτήμα που εργάζονται και να βρουν άλλου εργασία εξαιτίας της παιδικής αφέλειας του Λενι και την αγάπη του να θέλει να αγγίζει οτιδήποτε του τράβα την προσοχή εκτος όμως από την προσοχή έλκει και μπελάδες πάνω του σαν μαγνήτης .Η μεγάλη αγάπη του Λένι να χαϊδεύει μαλακά αντικείμενα αλλά και ζώα όπως ποντίκια και κουνέλια .Αυτό όμως δεν τους κλονίζει έτσι αποφασισμένοι πάνε σε άλλο κτήμα να εργαστούν αφού έχουν ένα κοινό και μεγάλο όνειρο. Να μαζέψουν χρήματα και να αγοράσουν ένα δικό τους κτηματική και να ζήσουν ανεξάρτητοι στον μικρό τους παράδεισο.
Φτανόντας στην μικρη κοινωνια του αγροκτηματος ο Λενι θα καταβαλει μεγαλη προσπάθεια να μην παρεκτραπεί και τους διώξουν ύστερα από τις συνεχείς συμβουλές και βρισιές του Τζωρτζ .Εκεί θα περάσουν κάμποσο καιρό θα γνωρίσουν ανθρώπους και θα εμπλακούν σε μια περίεργη και ενδιαφέρουσα κατάσταση . Στόχος τους είναι να τελειώσει η καλοκαιρινή περίοδος να πάρουν τους μισθούς τους και να φύγουν . Θα φτάσουν τόσο κοντά αλλά κι τόσο μακριά από το όνειρο . Ο Τζωρτζ ύστερα από επαναλαμβανόμενες ανοησίες του Λενι θα βρεθεί σε μια ανεξέλεγκτη κατάσταση που θα τον οδηγήσει στην πιο δύσκολη επιλογή την οποία και θα κλιθεί να αποφασίσει κάτω από το βάρος απίστευτης χρονικής και συναισθηματικής πίεσης .
Ένα πολύ όμορφο και ρεαλιστικό έργο το όποιο δείχνει τις αδυναμίες αλλά και τα δυνατά σημεία του ανθρώπινου χαρακτήρα .Η κύρια έννοια που περιγράφεται τόσο γλαφυρά και παίρνει σάρκα και οστά στο έργο είναι η μοναξιά . Αυτή η μαύρη και αποπνικτική μάγισσα που γεμίζει με βαρίδια τα πόδια των ηρώων και κάθε βήμα μοιάζει ασήκωτο . Η απλή γραφή του Τζών Στάινμπεκ υπογραμμίζει την ουσία των δράσεων αλλά και την καταπληκτική σκιαγράφηση των χαρακτήρων . Εκτός όμως από την σκιαγράφηση των χαρακτήρων η απλότητα κορυφώνει και την τραγικότητα της κατάστασης .
Μπροστά στην φτώχεια και τους κακουχίες οι δυο νέοι είναι ενωμένοι για το όνειρο που μαζί έχυσαν .Όσο και αν η μοναξιά είναι εκεί και κραυγάζει θριαμβευτικά στα αυτιά τους η φιλιά και το ουσιαστικό δέσιμο δυο ανθρώπων φαίνεται να είναι η ακτίνα φωτός που τους δίνει την ελπίδα . Τι θα γίνει όμως όταν αυτό το φως θα σβήσει ; Αν δεν έχεις τον άνθρωπο σου για να μοιραστείς αυτό το όνειρο η εύκολη επιλογή χάνεται και έχεις να επιλέξεις στο δύσκολο και στο πιο δύσκολο .
Να ζήσεις το όνειρο μισό η να το σκοτώσεις ;
Διαβάζοντας το έργο, μου ήρθαν στο μυαλό οι έξεις στίχοι του Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς
Να ΄χα το κεντημένο του ουρανού το υφάδι.
Το Δουλευμένο με χρυσό ασημένιο φως.
Το Γαλανό και θαμπό το σκοτεινό το υφάδι.
Της νύχτας του φωτός του ημίφωτος
Να το άπλωνα κάτω από τα πόδια σου
Αλλά εγώ σαν φτωχός έχω μόνο τα όνειρα μου.
Άπλωσα τα όνειρα μου στα πόδια σου .Βάδισε απαλά
διότι ποδοπατάς τα όνειρα μου.