Γιάννης ΒανδήςΤέσσερις φίλοι συζητάμε για την εμπειρία μίας φίλης. Λίγες συναντήσεις μετά με έναν τύπο, τον Ξ. (μη βάλετε ακόμα κάτι kinky στο μυαλό σας), στο τέλος του πρώτου ραντεβού, αυτός τη συνόδεψε στο σπίτι της. Στα 19 τους και οι δύο, λίγο άπειροι και φοβισμένοι, δεν έδωσαν συνέχεια στο βράδυ: αυτή δεν του πρότεινε “να ανέβει για ένα ποτό” κι εκείνος δεν το κυνήγησε ιδιαίτερα. Πάνω κάτω μπορούμε να καταλάβουμε κι αυτήν (γιατι ντρεπόταν, γιατί δεν ήθελε να την περάσει για εύκολη, για να μην τον κομπλάρει) κι αυτόν (γιατί ντρεπόταν, γιατί δεν ήθελε να τον περάσει για λιγούρη, για να μην την κομπλάρει). Δύο η ώρα τη νύχτα, αυτή ανέβηκε σπίτι της, αυτός πήγε να πάρει ταξί. Πέντε λεπτά μετά, της στέλνει μήνυμα: “Έχουν απεργία τα ταξί, γαμώτο”. Αυτή το σκέφτηκε καλά και αποφάσισε ότι, δεδομένων των συνθηκών, μπορεί να του προτείνει να κοιμηθεί στο σπίτι της. Του το πρότεινε λοιπόν, κι αυτός αποφάσισε να πάρει τον πατέρα του να έρθει να τον πάρει και να τον γυρίσει σπίτι. (Σε ένα παράλληλο σύμπαν η ιστορία τελειώνει εδώ. Έχουν ξενερώσει κι οι δύο και δεν ξαναμιλάνε. Αλλά το σύμπαν που ζούμε συνωμοτεί και τα λοιπά.)
Μετά από κάποιο καιρό τα φτιάξανε και έκαναν τις κουβέντες που όλοι κάνουμε στις αρχές μίας σχέσης: Πώς ένιωσες τότε, πότε κατάλαβες ότι με γουστάρεις, “σοβαρά;;; Θυμάσαι τί φορούσα;;; Αχ μωρό μουουου”. Της είπε λοιπόν αυτός ότι, όταν του πρότεινε εκείνο το βράδυ να μείνει σπίτι της, κατάλαβε ότι τον βλέπει φιλικά. Σκέφτηκε ο αφελής πως, αποκλείεται μία κοπέλα σαν τη Στέλλα να πρότεινε κάτι -τόσο προφανώς- ερωτικό, στο πρώτο ραντεβού.
Όπως καταλαβαίνετε οι άντρες της παρέας φρίκαραν: “Νταξ, δεν παίζεται ο τύπος”, “Τί φλώρος είναι αυτός” κι άλλα τέτοια που επιβεβαίωσαν την υπεροχή μας ως αρσενικά (που εμείς ας πούμε, με μεγάλη ευκολία θα ανεβαίναμε σπίτι της εξοπλισμένοι όχι μόνο με προφυλακτικά, αλλά και με τσιγάρα για “μετά”, λέμε τώρα, ατςςςςςς). Και κάπου εδώ η κουβέντα διακλαδώθηκε σε τρεις διαφορετικές απόψεις/διαδρομές: Η δική μου ήταν να προσπαθήσω να μπω στη θέση του άπειρου Ξ., καθώς η υπεροχή μου σαν αρσενικό άρχισε να διαφαίνεται μετά τα 30 μου (κι είμαι μόλις 28). Ένας άντρας άπειρος (εντελώς ίσως) στα 19 του έχει θέματα αυτοπεποίθησης στον ερωτικό τομέα. Τον καταλαβαίνω τον 19άρη μας λοιπόν που το παρεξήγησε το μήνυμα. Η φίλη μας όμως, αναρωτήθηκε “είναι δυνατόν και οι άντρες να υπεραναλύουν τόσο πολύ κάποιες καταστάσεις;” κι εννοείται η απάντηση είναι ναι: Ο Ξ., συζήτησε το μήνυμα με τους φίλους του την επόμενη μέρα και όλοι συμφώνησαν με την άποψή του. Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναγνωρίσουμε την ατυχία του Ξ με την παρέα που του έλαχε: δεν βρέθηκε κανείς να του πει ότι έχασε μία νύχτα πάθους εξαιτίας της μειωμένης αυτοπεποίθησης.
Του Γ. και του Κ. η άποψη ήταν ότι ο τύπος ήταν ανεπίτρεπτος απαράδεκτος φλώρος. “Δεν είναι δυνατόν να χάνεις τέτοιες ευκαιρίες. Υποτίθεται ότι βγαίνεις ραντεβού ρε φίλε με μία κοπέλα που σου αρέσει, και σου στέλνει τέτοιο μήνυμα κι εσύ λακίζεις; Τουλάχιστον ανέβα να επιβεβαιώσεις ότι σε βλέπει φιλικά. Βαγγελίστρα μου, τί κόσμος υπάρχει εκεί έξω και μας βγάζει κακό όνομα”. Ο Γ. και ο Κ. ανήκουν στην κλάση των αρσενικών που είναι goal driven, κοιτάμε το στόχο (female target: located) και δεν ξεφεύγουμε από αυτόν. Πάντα θα συμβαίνουν απρόβλεπτες καταστάσεις, αλλά πρέπει να τις διαχειριζόμαστε με τα μάτια μας στραμμένα στο στόχο. Το λεγόμενο project management των σχέσεων.
Ο Θ. από την άλλη, το πήγε πολύ μακρυά. Εκεί πραγματικά ξέφυγε η κουβέντα. Κατά τον Θ., μετά που χωρίστηκαν, ο Ξ. ήθελε να δει αν η κοπέλα τελικά θα του πρότεινε να ανέβει σπίτι του (αν δηλαδή έχασε μία ευκαιρία) ή όχι. Οπότε επινόησε την απεργία των ταξί για να δει αν θα του προτείνει να κοιμηθεί σπίτι της. Ο Θ. είναι ο πιο εφευρετικός από όλους μας, οπότε με αυτή τη σκέψη πρόσθεσε μία ακόμα κίνηση πεσίματος σε ανυποψίαστες κορασίδες: Αν κολώνω να της προτείνω να ανεβώ σπίτι της, θα της λέω πως έχουν απεργία τα ταξί για να μου το προτείνει από μόνη της. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την ιδιοφυία του Θ. και να τον ευχαριστήσουμε για την ευγενική του χορηγία στις παθιασμένες νύχτες που θα κερδίσουμε για χάρη του. (Για την επιτυχία αυτού του σχεδίου πρέπει να βγείτε κάπου που δεν κυκλοφορούν ταξί. Μην της πεις τη νύχτα πως έχουν απεργία τα ταξί, αν δώσατε νωρίτερα ως σημείο συνάντησης την πιάτσα των ταξί στην Καμάρα.)
Τα συμπεράσματα είναι δύο: πρώτον, οι σχέσεις είναι σαν τις επιχειρήσεις: χωρίς ρίσκο δε θα δεις ανάπτυξη, οπότε χούφτωσ’ τη χούφτωσ’ τη. Δεύτερον, ό,τι και να λέμε είναι περιττό καθώς τα παιδιά μια χαρά έλυσαν την παρεξήγηση: και βρέθηκαν και έβγαλαν τα μάτια τους και συνέχισαν να τα βγάζουν για δύο χρόνια ακόμα (εδώ σας επιτρέπω να είστε kinky). Οπότε μερικές φορές, ας αφήνουμε την υπερανάλυση και τις δεύτερες σκέψεις για άλλους. Carpe diem. Τα πράγματα θα πάρουν το δρόμο τους ούτως ή άλλως (kinky explosion). Υπάρχει βέβαια και το πιο προφανές συμπέρασμα: ποτέ δε βγαίνει καλό όταν βάλεις 4 άντρες να αναλύσουν ένα ραντεβού.