10 + 10 μουσικοί λόγοι για τους οποίους νιώθω τυχερός – άτυχος

10 σχετικά με τη μουσική λόγοι για τους οποίους νιώθω τυχερός και 10 ακόμη για τους οποίους μετανιώνω/λυπαμαι:

Νιώθω λοιπόν τυχερός:

• Που ήμουνα στο τελευταίο live του ιστορικού «Ρόδον» club στη Μάρνη το Μάη του 2005 (active member) πριν το πιο ιστορικό λαϊβάδικο στην Αθήνα κλείσει οριστικά μετά από σχεδόν 20 χρόνια παρουσίας.
• Που προ τριετίας είχα την τύχη να ζήσω από κοντά λάιβ τους  “Godspeed you Black Emperor» στο Gagarin και να κατανοήσω την απίστευτη και μυσταγωγική/σκοτεινή/ψυχεδελική ατμόσφαιρα στα λάιβ για την οποία διάβαζα παντού. Απίθανοι.
• Που είχα την τιμή να γνωρίσω από κοντά και να μου υπογράψουν δύο θρύλοι της jazz, ο Herbie Hancock και ο Al Foster (ντράμερ του Miles Davis) στο Half Note Jazz Club . Peace, love and jazz όπως έγραψε και ο Al Foster κάτω από την υπογραφή του.
• Που είχα φυσικά την τιμή να δω λάιβ το ιστορικό  “The Wall” από τον Roger Waters.
• Που είχα την ευκαιρία να δω λάιβ την ιστορική Βρετανική σκα μπάντα «The Specials» μαζί με Terry Hall φυσικά, στην επανένωσή τους παρόλο το παράπονό μου που λόγω διαμαρτυριών των γειτόνων για θόρυβο στο θέατρο Βράχων στο Βύρωνα δεν προλάβαν να παίξουν το “Ghost Town”.
• Που ως hip hop fan είχα την απίστευτη τύχη και τιμή να μου χαριστούν σην ουσία πολλά σχεδόν από τα πρώτα και σπάνια Ελληνικά ιστορικά βινυλια των early 90s, όπως η «Διαμαρτυρία» των active member, «Σκληροι καιροί» από FF.C, «R.E.A.L» κτλ στις πρώτες τους κόπιες, τα οποία ονειρευόμουν από πιτσιρικάς να έχω.
• Που είχα την τύχη να δω τους  FF.C λάιβ πριν αυτό το ιστορικό σχήμα διαλυθεί.
• Το ίδιο και για τα «Διάφανα Κρίνα» σε μια απο τις τελευταίες τους εμφανίσεις το καλοκαίρι του 2007.
• Που έχω σε βινύλια τις περισσότερες δουλειές του Μάνου Χατζιδάκι μεταξύ των οποίων και το «Reflections», « Χαμόγελος της Τζοκόντα»,  «Ματωμένος γάμος» κ.α.
• Που έχω μια αρκετά μεγάλη συλλογή σε βινύλια με έργα κλασσικής μουσικής μερικά σε πολύ καλές κόπιες της Philips.

Από την άλλη μετανιώνω:

• Που δε θα έχω ποτέ την ευκαιρία να δω ζωντανά το Μητροπάνο να τραγουδάει ολόκληρο το  «Στου αιώνα την παράγκα» του Μικρούτσικου. Αλλά και γενικότερα που δε θα τον δω ποτέ ζωντανά.
• Που δεν πρόλαβα να δω τις «Τρύπες» λάιβ και αν κρίνω από τα λόγια του Γιάννη Αγγελάκα δύσκολο να υπάρξει έστω και συναυλιακή επανένωση ποτέ.
• Που είχα χάσει το ιστορικό λάιβ του Waters το 2006 στη Μαλακάσα που έπαιξε ολόκληρο το “Dark side of the Moon” σε ένα λάιβ που όπως όλοι παραδέχτηκαν ο ήχος ήταν ανεπανάληπτος.
• Που δε θα έχω ποτέ την ευκαιρία να παρακολουθήσω ενα αληθινό και ουσιαστικό λαϊκό γλέντι με Καζαντζίδη, Καλδάρα, Τσιτσάνη, Παπαϊωάννου, Μπέλλου κτλ.
• Που έχασα τεράστια ευκαιρία για χαζό λόγο να παρακολουθήσω dj set του μεγάλου  DJ Premier (από τους σημαντικότερους hip hop παραγωγούς) στα τέλη του 2012 στην Κοπεγχάγη.
• Που γενικά δεν έχω δει ζωντανά κανένα από τα ιστορικά Νεοϋορκέζικα rap σχήματα των 90s.
• Που δεν πρόλαβα το ιστορικό δισκάδικο «Pop Eleven» των αδερφών Φαληρέα στη Σκουφά το οποίο αποτελούσε κομβικό σημείο ενημέρωσης για τους απανταχού “diggers” της εποχής σε ένα ευρύ φάσμα από ροκ, ψυχεδέλεια και blues μέχρι τους σημαντικούς Έλληνες μουσικούς της εποχής όπως Σαββόπουλος και Μπακιρτζής.
• Που δεν έχω δει ζωντανά καμία από τις μπάντες του ευρύτερου σκληρού ήχου που εκτιμώ, με εξαίρεση τους Kyuss.
• Που έχασα την ευκαιρία να δω το 2006 τον James Brown στο Λυκαβηττό την τελευταία φορά που επισκέφτηκε τη χώρα μας, πριν πεθάνει ο επιδραστικός αυτός μεγάλος μάυρος μουσικός της funk και της soul.
• Που δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να δω λάιβ κάποιον καλλιτέχνη ή σχήμα του ιστορικού Motown label.

Του Χρήστου Φαληρέα