Γιάννης Μπελεσιώτης
Μια μέρα του Νοεμβρίου του 1996 ο προπονητής της Σαουθάμπτον εκείνη την σεζόν, Γκρέιαμ Σούνες, έλαβε ένα τηλεφώνημα. Στην άλλη άκρη της γραμμής βρισκόταν ο Ζόρζ Γουεά, ο οποίος μόλις την προηγούμενη χρονιά είχε ανακηρυχθεί καλύτερος παίκτης του κόσμου. Σύμφωνα με τα όσα αποκάλυψε μετά ο Σούνες, ο Γουεά του μίλησε για έναν ξάδερφο του από τη Σενεγάλη, ο οποίος είναι καλός επιθετικός, έχει αγωνιστεί στο παρελθόν στην Παρί Σεν Ζερμέν και είναι και διεθνής με την εθνική της χώρας του, με την οποία πρόσφατα κιόλας είχε σκοράρει. Η συζήτηση εξελίχθηκε τόσο καλά που ο Σούνες δέχτηκε να δοκιμάσει τον προτεινόμενο από τον Γουεά παίκτη, ο οποίος εκείνη την περίοδο βρισκόταν σε αναζήτηση ομάδας.
Λίγο καιρό μετά απ” αυτό το τηλεφώνημα ο 31χρονος Σενεγαλέζος Άλι Ντία πέρασε την πόρτα των γραφείων της Σαουθάμπτον και υπέγραψε ένα δοκιμαστικό συμβόλαιο ενός μήνα. Παρά το γεγονός ότι στη μια και μοναδική προπόνηση που συμμετείχε προβλημάτισε με τις ικανότητες του, ή για την ακρίβεια με την έλλειψη αυτών, η τύχη αποδείχτηκε σύμμαχος του, όπως σε κάθε περίεργη και κουλή ιστορία αυτού του κόσμου. Αρχικά, το φιλικό της ομάδας των αναπληρωματικών με την Άρσεναλ, στο οποίο και θα δοκιμαζόταν, ακυρώθηκε λόγω κακής κατάστασης του αγωνιστικού χώρου και στη συνέχεια και για λόγους που πιθανόν ποτέ κανένας δεν θα μάθει (γιατί προφανώς ο Σούνες τους έχει θάψει κάπου στο βάθος της μνήμης του για να μην νιώθει το βάρος της γκάφας να τον καταπλακώνει), ο Σκοτσέζος τεχνικός τον συμπεριέλαβε στην αποστολή της πρώτης ομάδας για το παιχνίδι με τη Λίντς που με απλά λόγια σημαίνει ότι έδωσε σ” έναν παίκτη που δεν είχε δει ποτέ να αγωνίζεται το δικαίωμα να κάτσει στον πάγκο σε έναν κανονικό αγώνα της Πρέμιερ Λιγκ. Και το καλύτερο κομμάτι του μύθου δεν είχε ακόμα ξεκινήσει…
Στις 23 Νοεμβρίου, ημέρα Σάββατο, η Σαουθάμπτον υποδέχτηκε την Λίντς και κάπου στα μισά του πρώτου ημιχρόνου ο, εν ενεργεία τότε θρύλος της ομάδας, Ματ Λε Τισιέρ ένιωσε ενοχλήσεις και ζήτησε αλλαγή. Προς έκπληξη όλων, στη θέση του δεν μπήκε κάποιος εκ των πεπειραμένων παικτών της ομάδας αλλά ένας παντελώς άγνωστος Σενεγαλέζος που φορούσε τη φανέλα με το νούμερο 33. Ο Άλι Ντία έκανε το όνειρο του πραγματικότητα, λαμβάνοντας μέρος σε έναν αγώνα της Πρέμιερ Λιγκ. Όλα έμοιαζαν με ένα τέλειο Χολιγουντιανό παραμύθι, μόνο που εδώ μιλάμε για την πραγματική ζωή, οπότε δεν προκαλεί καμία εντύπωση το γεγονός ότι η συνέχεια αποδείχτηκε εφιαλτικά ρεαλιστική.
Ο Άλι Ντία δεν έμοιαζε με επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Όπως σχολίασε ο ίδιος ο Λε Τισιέρ μετά από χρόνια: «Η απόδοση του ήταν σχεδόν κωμική. Θεωρητικά είχε πάρει τη θέση μου αλλά στην πραγματικότητα δεν είχε καμία θέση. Απλά περιφερόταν παντού. Δεν νομίζω ότι είχε αντιληφθεί σε ποια θέση παίζει. Έτρεχε στον αγωνιστικό χώρο σαν να τρέχει ο Μπάμπι το ελαφάκι πάνω σε πάγο. Ήταν κάπως στενάχωρο να το βλέπεις». Η διαφορά επιπέδου του με τους υπολοίπους παίκτες ήταν τέτοια που ήταν σαν να έχεις πάρει έναν τυχαίο τύπο που παίζει μπάλα με την παρέα του μια φορά την εβδομάδα σ” ένα 5Χ5, που είναι απλά η μικρή εξέλιξη του ποδοσφαίρουπου έπαιζε σαν πιτσιρικάς στις αλάνες και να τον έχεις πετάξει ξαφνικά μέσα σ” ένα παιχνίδι πρώτης κατηγορίας. Και αυτό ακριβώς είχε συμβεί!
Ο Άλι Ντία δεν είχε καμία σχέση με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ούτε φυσικά με την Παρί και την εθνική Σενεγάλης. Ήταν ένας απλός φοιτητής του πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ, ο οποίος εκείνη την εποχή γέμιζε τον ελεύθερο χρόνο του παίζοντας μπάλα στην ερασιτεχνική Μπλάιθ Σπάρτανς μέχρι που μια μέρα μαζί μ” ένα συμφοιτητή του σκέφτηκαν την ιδέα με το τηλεφώνημα στον Σούνες, την οποία και υλοποίησαν με τον συμφοιτητή να παριστάνει τον Ζόρζ Γουεά. Και η ιδέα, ανέλπιστα, έπιασε.
Μετά από 43 ιστορικά λεπτά άσκοπης περιπλάνησης στον αγωνιστικό χώρο, κατά τα οποία πάντως σπατάλησε και μια καλή ευκαιρία, ο αποκαρδιωμένος Σούνες προσπάθησε να μπαλώσει το φιάσκο, κάνοντας αλλαγή τον παίκτη που είχε βάλει σαν αλλαγή στο πρώτο ημίχρονο. Ο Σενεγαλέζος επιθετικός αποχώρησε από το παιχνίδι, την επόμενη μέρα επισκέφτηκε τον φυσιοθεραπευτή της ομάδας κάνοντας παράπονα για ενοχλήσεις και μετά απ” αυτό δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά στο προπονητικό κέντρο. Μια εβδομάδα αργότερα η Σαουθάμπτον ακύρωσε και επίσημα το συμβόλαιο του, τερματίζοντας μια από τις πιο μικρές και απίστευτες επαγγελματικές καριέρες στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Ο Άλι Ντία πήρε το πτυχίο του μερικά χρόνια αργότερα, έπαιξε λίγη ακόμα μπάλα στις ερασιτεχνικές κατηγορίες και τελικά αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο σε ηλικία 32 ετών έχοντας όμως στο βιογραφικό του μια συμμετοχή σε αγώνα της Πρέμιερ Λιγκ, μια απίστευτη ιστορία για να διηγείται στα εγγόνια του, ένα σύνθημα με το όνομα του («Ali Dia, is a liar, is a liar») και κάμποσες αρνητικές διακρίσεις, όπως η παρουσία του στις λίστες: «The 50 worst footballers» των “The Times’, «Top 10 rubbish footballers» της “Sun” και «Top 50 worst strikers» της “Daily Mail’.
Πηγή: El-sobrero