Σαλβαντόρ Αλιέντε : Κινηματογραφικό αφιέρωμα 5-11/9

Στις 5/9 ξεκίνησε ένα αφιέρωμα στη Ταινιοθήκη της Ελλάδος με αφορμή τα 40 χρόνια από τον θάνατο του Σαλβαντόρ Αλιέντε.Θα μπορούσε κανείς να πει πολλά για τον Σαλβαντόρ Αλιέντε

Ο Αλιέντε γεννήθηκε στις 26 Ιουνίου 1908 στο Βαλπαράισο.  ήταν πολιτικός και πρώτος μαρξιστής Πρόεδρος της Χιλής την περίοδο 1970 -1973.

Εκλέχθηκε με τη βοήθεια του κομμουνιστικού κόμματος και αριστερών δυνάμεων, με μικρή διαφορά από του δεύτερου υποψηφίου. Στην ομιλία του μετά την νίκη του, ο Αλιέντε είπε:«Αξιώνουμε να δημιουργήσουμε έναν διαφορετικό κόσμο, να αποδείξουμε ότι μπορούν να γίνουν βαθιές αλλαγές που αποτελούν επανάσταση. Πρέπει να δημιουργήσουμε μια κυβέρνηση δημοκρατική, εθνική, επαναστατική και λαϊκή που θα οδηγήσει στον Σοσιαλισμό».

Επειδή όμως ο Αλιέντε είχε στο πρόγραμμα του να κρατικοποιήσει τα μεταλλεία χαλκού (τα οποία ανήκαν σε Αμερικάνους ιδιώτες) έπρεπε να ανατραπεί.

 Έτσι, ο Νίξον ορκίζεται να τον ανατρέψει

Το έργο αυτό το αναθέτει στην C.I.A και οργανωτής του πραξικοπήματος επιλέγεται ο Χένρι Κισινγκερ.

Οι μυστικές υπηρεσίες των Η.Π.Α προσπαθούν να δωροδοκήσουν τον στρατό της Χιλής αλλά ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, Ρενέ Σνάιντερ ήταν πιστός στο σύνταγμα και η πρώτη απόπειρα πραξικοπήματος απέτυχε. Ο Σνάιντερ βρέθηκε δολοφονημένος λίγες μέρες μετά. Έπειτα από αυτό, ο Λευκός Οίκος διέταξε τον οικονομικό στραγγαλισμό της χώρας.οδηγώντας σε διάφορες διαδηλώσεις υποκινούμενες από την Αντιπολίτευση και από την Κυβέρνηση

.Παρ’ όλα τα δεινά που περνούσε η χώρα, η δημοτικότητα του Αλιέντε συνεχώς αυξανόταν. Κατόπιν αυτού, οι Αμερικανοί οργάνωσαν το σχέδιο Ζ.

Τον Ιούνιο του 1973 οργανώνεται ένα δεύτερο πραξικόπημα που κατεστάλη από τη νόμιμη ηγεσία του στρατού και τον στρατηγό Πρατς.

Μετά την καταστολή, ο στρατηγός Πρατς συμβούλεψε τον Αγιέντε να δώσει όπλα ανοίγοντας τα οπλοστάσια. Ο Αλιέντε όμως όντας πιστός στις αξίες του, του απάντησε: Όχι. Αυτή η επανάσταση θα γίνει χωρίς σταγόνα αίμα. Βασίζεται σε αξίες και όχι στην βία.

Μετά από αυτά τα γεγονότα ο Αλιέντε αποφασίζει να αλλάξει την ηγεσία του στρατού και στην θέση του Πρατς τοποθετεί τον Πινοσέτ.

Την Τρίτη, 11 Σεπτεμβρίου 1973  γίνεται συγχρονισμένη επίθεση από ξηρά και αέρα στο προεδρικό μέγαρο. Η δημοκρατία καταλύεται και στην εξουσία ανεβαίνει ο Πινοσέτ.

Αρχικά καταλήφθηκε το βασικό λιμάνι της χώρας. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί βομβαρδίστηκαν ενώ μάχες μεταξύ οπλισμένων εργατών και του στρατού διεξάγονταν στο Προεδρικό Μέγαρο, σε εργοστάσια, στο Πανεπιστήμιο και σε γραφεία εφημερίδων.

Η επικρατέστερη άποψη για τον τρόπο θανάτου του Σαλβαδόρ Αλιέντε είναι ότι πριν συλληφθεί στο Προεδρικό Μέγαρο αυτοκτόνησε με όπλο που του είχε χαρίσει ο Φιντέλ Κάστρο κατά την επίσκεψή του στη Χιλή το Νοέμβριο του 1971.

Εθνικοποιήθηκε καταρχήν ο χαλκός, το σημαντικότερο προϊόν της χώρας που το εκμεταλλεύονταν ως τότε οι αμερικάνικες πολυεθνικές.

 Μέσα στα πρώτα δύο χρόνια διακυβέρνησης οι εθνικοποιήσεις περιέλαβαν και πολλούς άλλους καίριους κλάδους της οικονομίας όπως τα μεταλλουργεία, τα ορυχεία σιδηρομεταλλεύματος και νίτρου, τα εργοστάσια τσιμέντου, την κλωστοϋφαντουργία, την παραγωγή και διανομή ηλεκτρικού ρεύματος καθώς και τις τράπεζες.
Οι εργάτες συμμετείχαν ενεργά στη διοίκηση των εργοστασίων, κυρίως των εθνικοποιημένων.

Ο δημόσιος τομέας της οικονομίας παρήγαγε στα τέλη του 1972 περισσότερο από το50% του ακαθάριστου βιομηχανικού προϊόντος.

Συνολικά η βιομηχανική παραγωγή, επίσης, αυξήθηκε με γοργούς ρυθμούς.

Επιπλέον, το πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων αυξήθηκε σημαντικά,

Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας δημιουργήθηκε καθολικό υγειονομικό σύστημα.

Θεαματικές πρόοδοι σημειώνονται στον τομέα του αναλφαβητισμού και της δημόσιαςεκπαίδευσης.
Η απαλλοτρίωση των τσιφλικιών προχώρησε.

Αναδασώθηκαν 600 χιλιάδες στρέμματα. Χιλιάδες αγρότες πήραν γη.

Άρχισαν να συγκροτούνται συνεταιρισμοί και η ζωή στα χωριά άρχισε να αλλάζει.

 Η κατάσταση των ιθαγενών ινδιάνων βελτιώθηκε αισθητά.

Οι ταινίες που θα προβληθούν στη Ταινιοθήκη της Ελλάδος είναι οι εξής :

19.30 Υπόσχεση στους Νεκρούς: το Ταξίδι της Εξορίας του (Άριελ Ντόρφμαν, 2007)

21.00 Οι Νεκροί δεν Σιωπούν (Βάλτερ Χενόφσκι και Γκέρχαρντ Σούμαν, 1978)

22.45 Χιλή: Μέχρι Πότε; (Ντέιβιντ

19.30 Ο Πόλεμος με τις Μούμιες (Βάλτερ Χενόφσκι και Γκέρχαρντ Σούμαν, 1974)

21.00 Υπόθεση Πινοσέτ (Πατρίσιο Γκουζμάν, 2001)

23.00 Ο Αγνοούμενος (Κώστας Γαβράς, 1982)
Σάββατο 7

19.30 Ξεχασμένη Μνήμη (Νάιλς Αταλά, 2006)

20.00 Ματσούκα (Αντρές Γουντ, 2004)

22.00 Νο (Πάμπλο Λαρέν, 2012)

19.30 Η Μάχη της Χιλής: Μέρος 1ο, Η Εξέγερση της Μπουρζου

21.00 Αλύγιστος στη Φωτιά (Βάλτερ Χενόφσκι και Γκέρχαρντ Σούμαν, 1978)

22.30 Πουθενά (Λουίς Σεπούλβεδα, 2002)

19.30 Η Μάχη της Χιλής: Μέρος 2ο, Το Πραξικόπημα (Πατρίσιο Γκουζμάν, 1977)

21.00 Νύχτα Πάνω απ’ τη Χιλή (Σεμπαστιάν Αλαρσόν και Αλεξάντρ Κοσάρεφ, 1977)

23.00 Γλυκιά Πατρίδα (Μιχάλης Κακογιάννης, 1987)

21.00 Ψαλμός 18 (Βάλτερ Χενόφσκι και Γκέρχαρντ Σούμαν, 1974)

21.30 Βρέχει Πάνω απ’ το Σαντιάγο (Έλβιο Σότο, 1976)
Τετάρτη 11

19.30 Ντοκουμέντα από τη ζωή και τη δράση του Αλιέντε

20.00 Savador Allende / Σαλβαδόρ Αλιέντε (Πατρίσιο Γκουζμάν, 2004)

22.00 Η Βιολέτα Πήγε Στον Ουρανό (Αντρές Γουντ, 2011)

Είσ.: € 5 (ανά ημέρα)