Η πολυσυζητημένη ταινία του Ρίντλει Σκοτ, παρά το δυνατό all star καστ δεν καταφέρνει να τηρήσει την υπόσχεση ενός στιβαρού γκλαμουράτου δράματος, πασπαλίζοντας με μπόλικο στυλ τις πολυάριθμες ατέλειες της.
Υπόθεση: Στη δεκαετία του ’70 και ενώ ο οίκος Gucci βρίσκεται στην ακμή του, η γνωριμία και η σχέση του διαδόχου,Μαουρίτσιο Γκούτσι με τη φιλόδοξη Πατρίτσια Ρετζιάνι θα ταράξει τα νερά της δυναστείας, προκαλώντας ρήξη ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας.
Βασισμένη στο βιβλίο «The House of Gucci: A Sensational Story of Murder, Madness, Glamour and Greed» της Σάρα Γκέι Φόρντεν, η ταινία του Ρίντλει Σκοτ επιχειρεί να φωτίσει τη θυελλώδη σχέση του Μαουρίτσιο και της Πατρίτσια, η οποία μετά από έναν έρωτα γεμάτο πάθος κατέληξε στη δολοφονία του τελευταίου διαδόχου του διάσημου οίκου με εντολή της πρώην συζύγου του.
Η πραγματική ιστορία από μόνη της αποτελεί ένα σεναριακό ατού, καθώς περιπλέκει όλα εκείνα τα στοιχεία που λατρεύει ο κινηματογραφικός φακός. Ένα παθιασμένο love story, μια διάσημη οικογένεια που πολεμά το ειδύλλιο, πλούτος, λάμψη, δολοπλοκίες, μυστικά και ένα τραγικό φινάλε με την υπογραφή μιας αμφιλεγόμενης προσωπικότητας.
Ο «Οίκος Gucci», είναι μια ταινία γραμμένη πάνω στη Ρετζιάνι, την οποία υποδύεται η Lady Gaga με περίσσεια αυτοπεποίθηση, θεατρική κινησιολογία και μια προφορά που προσπάθησε πολύ αλλά δεν κατάφερε να πείσει όσο θα ήθελε.
Η γνωστή τραγουδίστρια μετά το «A star is born» και την υποψηφιότητα για όσκαρ α’ γυναικείου ρόλου επιστρέφει με ένα πληθωρικό ρόλο που αγκαλιάζει με μεγαλύτερη ερμηνευτική άνεση, προσελκύοντας τα βλέμματα με το σκηνικό εκτόπισμα της, πέφτοντας όμως συχνά στην παγίδα της υπερβολής.
Στο πλευρό της, ως αδέξιο και ντροπαλό Μαουρίτσιο συναντάμε τον ταλαντούχο Άνταμ Ντράιβερ, ο οποίος στέκεται στο ύψος των περιστάσεων όπως πάντα. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με το υπόλοιπο καστ,και κυρίως με τον αγνώριστο Τζάρεντ Λέτο, που φαίνεται να πνίγεται σε καρικατουρίστικα υποκριτικά παιχνίδια που τον αποπροσαντολίζουν από το χαρακτήρα του Πάολο Γκούτσι, που ενσαρκώνει.
Ο Ρίντλει Σκοτ μοιάζει να μην εκμεταλλεύεται την πρώτη ύλη, το πειρπετειώδες αφήγημα της διάσημης οικογένειας και να αναλώνεται κυρίως στην επίδειξη της πολυτέλειας και των εντυπωσιακών σκηνικών, αφήνοντας τους ηθοποιούς εκτεθειμένους σε μια μέτρια πλοκή που χάνει διαρκώς τη μπάλα.
Η επιδερμική ανάγνωση πολυεπίπεδων χαρακτήρων όπως της Πατρίτσια ή των αδερφών Γκούτσι, όχι μόνο δεν βοηθάει την εξέλιξη της αφήγησης αλλά αφήνει μια γεύση παιδαριώδους προσέγγισης χαρακτήρων που επισκιάζει τις μεγαλεπίβολες προθέσεις του σκηνοθέτη.
Το «House of Gucci» παρά το βαρύ όνομα της ετικέτας και το εντυπωσιακό περίβλημα δεν κατορθώνει να κερδίσει τις εντυπώσεις καθώς πέφτει θύμα της φιλοδοξίας του.
