Το Mon Roi είναι η ταινία που περιγράφει καλύτερα- απ’ όσες έχω δει εγώ τουλάχιστον- έναν αυτοκαταστροφικό έρωτα.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Υπόθεση:
Η Τόνι νοσηλεύεται μετά από σοβαρό ατύχημα στο σκι. Εξαρτημένη από το ιατρικό προσωπικό και τα παυσίπονα, βρίσκει τον χρόνο να αναπολήσει την ιστορία της με τον Τζόρτζιο. Ποιος ήταν στην πραγματικότητα ο άντρας που αγαπούσε; Πώς ήταν σε θέση να την υποβάλει σε ένα τόσο ασφυκτικό και καταστροφικό πάθος;
Και όντως μιλάμε για έναν έρωτα που τα έχει όλα.
Η Τόνι ζει -αρχικά- έναν ασύμβατο έρωτα που όλες οι γυναίκες θα θέλαμε κάποια στιγμή να ζήσουμε. Στη συνέχεια όμως η κατάσταση ξεφεύγει από κάθε έλεγχο. Όπως η ίδια λέει κάποια στιγμή, τη Δευτέρα είμαστε μαζί, τη Τετάρτη φεύγεις, την Πέμπτη με απατάς και την Παρασκευή μου λες ότι με αγαπάς.
Ο Τζόρτζιο είναι μανιοκαταθλιπτικός και ναι τη χειραγωγεί ψυχολογικά. Φτάνει σε τέτοιο σημείο που πλέον δεν έχει επιλογή παρά να απομακρυνθεί εντελώς από αυτόν αν και παραμένει ερωτευμένη.
Μια από τις φορές λοιπόν που επιχειρεί να τον χωρίσει και προσπαθεί να του εξηγήσει τους λόγους, ο Τζόρτζιο της λέει: “Αφήνουμε τους ανθρώπους για τους ίδιους λόγους που μας τράβηξαν στην αρχή”.
Και εξηγείται λέγοντας:
“Εσύ ήρθες σε μένα. Με είδες να πίνω με την παρέα μου, να είμαι μεθυσμένος, να περνάω καλά. Δεν είμαι δα και ένας τύπος που με γνώρισες σε κάποια βιβλιοθήκη. Τι ήταν λοιπόν αυτό που σε τράβηξε σε εμένα; Αυτό που τώρα θέλεις να αλλάξεις”.
“Ήρθες σε εμένα ακριβώς γιατί είμαι αυτός που είμαι”.
Το τι του απάντησε δεν μας αφορά αυτή τη στιγμή αλλά η αλήθεια είναι πως μέσα στην παράνοια του είπε μια μεγάλη αλήθεια. Γιατί εάν κάτσεις και το σκεφτείς, τι ήταν αυτό που σε τράβηξε στους συντρόφους σου μέχρι στιγμής και τελικά γιατί χωρίσατε;
Για εμένα λοιπόν εκεί είναι το ρεζουμέ της ταινίας. Προφανώς και όλοι οι έρωτες δεν είναι τόσο αυτοκαταστροφικοί όσο αυτός αλλά στη συγκεκριμένη ατάκα υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια που σίγουρα πιστεύω ότι σε έβαλε σε σκέψεις.
Τέλος, όσον αφορά τη ταινία, σίγουρα αξίζει να τη δεις. Η ροή της είναι γρήγορη και απλή. Σεναριακά μπορεί να μην κάνει την υπέρβαση αλλά ακριβώς γι’ αυτό πιστεύω ότι θα την λατρέψεις. Αυτό βέβαια που κυρίως έχει νόημα είναι το τέλος της.
Εάν σε έπεισα λοιπόν να δεις τη ταινία ή εάν την έχεις δει περιμένω το σχόλιο σου για να μου πεις εάν συμφωνείς με τα παραπάνω ή όχι.
Δες εδώ: 10 γαλλικές ταινίες που θα σε κάνουν να ερωτευτείς!
