Είναι η ακαδημαϊκή καριέρα κάτι που ταιριάζει σε όλους; Πώς μπορεί να το ξέρει κανείς αυτό και πώς να την κυνηγήσει; Ο κ. Λεωνίδας Αλεξόπουλος απάντησε στα διάφορα ερωτήματα μας στο Job Fair Athens 2018!
Κατά την πρώτη μέρα του Job Fair Athens 2018 ο κ. Λεωνίδας Αλεξόπουλος, επίκουρος καθηγητής στη σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ, έδωσε διάφορες απαντήσεις σε μια συζήτηση γύρω από το θέμα της ακαδημαϊκής καριέρας. Μιλώντας με γνώμονα τις μέχρι τώρα δικές του εμπειρίες προσπάθησε να μας μεταδώσει το κλίμα στον τομέα του ακαδημαϊκού κόσμου.
Δες εδώ όλα όσα μάθαμε τις 2 ημέρες που διήρκεσε το Job Fair Athens 2018!
Λίγα λόγια για τον κ. Λεωνίδα Αλεξόπουλο
Το 1997 αποφοίτησε από τη σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Έπειτα, συνέχισε στην Αμερική στο Duke University με μεταπτυχιακό και διδακτορικό στον τομέα Biomedical Engineering. Μετά το 2004, συνέχισε ως μεταδιδακτορικός ερευνητής σε κορυφαία πανεπιστήμια της Αμερικής όπως το Massachusetts Institute of Technology (MIT) και το Harvard.
Το πιο πάνω είναι ένα σύντομο προφίλ, εφόσον θα χρειαζόταν ένα ολόκληρο άρθρο ώστε να περιγραφεί το βιογραφικό του. Ο κ. Αλεξόπουλος γύρισε στην Ελλάδα που τόσο αγαπάει γιατί πιστεύει ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν υστερούν καθόλου σε γνώση σε σχέση με το εξωτερικό. Μεταξύ όσων είχε να μας πει, απάντησε επίσης και στις δικές μας ερωτήσεις.
Αλήθεια, ποιος είναι ο κύριος λόγος για να αποφασίσει κανείς να συνεχίσει τις σπουδές του ακαδημαϊκά;
Η απάντηση ήταν μία. Ο χαρακτήρας του καθενός από εμάς. Η ακαδημαϊκή καριέρα ταιριάζει σε κάποιον που είναι φύσει “ανήσυχο πνεύμα”. Σε όποιον δεν αρκείται με αυτά που ήδη γνωρίζει αλλά έχει την ανάγκη να ψάχνει συνεχώς.
Ακολουθώντας κάποιος το δρόμο αυτό αναπόφευκτα θα διδάξει. Όμως για να αποφασίσει κανείς να μπει σε αυτό το μονοπάτι, πρέπει να του αρέσει η έρευνα. Σε κάθε άλλη περίπτωση σύμφωνα με τον κ. Αλεξόπουλο η ζωή θα είναι μίζερη. Αυτό γιατί ένας ακαδημαϊκός που κάνει μια έρευνα περνάει ένα μεγάλο μέρος της ζωής του κλεισμένος σε ένα εργαστήριο είτε αυτό είναι Χημείας, Βιολογίας, Υπολογιστών κτλ. Είναι λογικό, λοιπόν, ότι δεν γίνεται να περνάει κανείς το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του για αρκετά χρόνια κάνοντας κάτι που δεν τον ευχαριστεί.
Φωτογραφία: Ηλέκτρα Κατσίκη
Ναι στην ακαδημαϊκή καριέρα. Όμως, στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό;
Όσον αφορά αυτό το δίλημμα ο κ. Αλεξόπουλος δεν δίστασε να μας προτρέψει να φύγουμε. Όπως αναφέρθηκε και πιο πριν, δεν πιστεύει ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν προσφέρουν γνώση. Το αντίθετο. Για αυτό το λόγο μάλιστα επέλεξε να διδάξει στην Ελλάδα έχοντας παράλληλα προτάσεις από μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Πιστεύει όμως ακράδαντα ότι το εξωτερικό μπορεί να “μορφώσει” κάποιον και σε έναν άλλον τομέα – σε αυτόν της ζωής. Μέσα από τις διαφορετικές κουλτούρες στις οποίες καλείται να προσαρμοστεί και ζώντας σε ένα διαφορετικό περιβάλλον μπορεί κανείς να μάθει πάρα πολλά και να εξελιχθεί σαν άνθρωπος. Αυτή ήταν όπως μας είπε και η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισε στην Αμερική.
Φωτογραφία: Ηλέκτρα Κατσίκη
Υπάρχει αξιοκρατία στον ελληνικό και ξένο ακαδημαϊκό κόσμο;
Στη συζήτηση αναφέρθηκε το θέμα περί αξιοκρατίας στα πανεπιστήμια. Με τον όρο αξιοκρατία εννοούμε την επιλογή των πιο άξιων και ικανών για μία θέση. Υπάρχει αυτό άραγε σήμερα; Ο κ. Αλεξόπουλος πιστεύει πως ανάμεσα στα φαινόμενα αναξιοκρατίας που όλοι γνωρίζουμε ότι συμβαίνουν, οι πραγματικά ικανοί μπορούν να πάρουν τη θέση που τους αξίζει.
Παράλληλα, δε δίστασε να μας διαβεβαιώσει ότι η εικόνα που έχουμε όλοι στο μυαλό μας περί αναξιοκρατίας στην Ελλάδα και αξιοκρατίας στον υπόλοιπο κόσμο δεν ισχύει. Οι αδικίες συμβαίνουν παντού αλλά δεν πρέπει κανείς να αφήνεται σε αυτή τη σκέψη και να τα παρατάει.
Φωτογραφία: Ηλέκτρα Κατσίκη
Ποια είναι τα εφόδια για μια επιτυχημένη αρχή στον ερευνητικό κόσμο;
Μέσα από τη δυνατότητα των ανώνυμων ερωτήσεων των ακροατών τέθηκε το εξής ερώτημα. “Τελικά τι μετράει για να μπορώ να κάνω ένα καλό διδακτορικό στο εξωτερικό;” Με ιδιαίτερη έκπληξη μάθαμε ότι η διπλωματική/πτυχιακή ενός πρώτου πτυχίου δεν έχει τόση βαρύτητα. Γι’ αυτό το λόγο ίσως θα πρέπει να προσέξει κανείς προς τα που θα εμβαθύνει σε ένα μεταπτυχιακό γιατί αυτό είναι το κυρίως εισιτήριο για ένα επόμενο βήμα. Η μεταπτυχιακή έρευνα, λοιπόν, θα μπορούσε να ανοίξει πολλές πόρτες για μια διδακτορική έρευνα.
Μας είπε ότι θεωρεί τον εαυτό του τυχερό στη μέχρι τώρα πορεία του και εμείς ρωτήσαμε πόσο τελικά επηρεάζει ο παράγοντας “τύχη”;
“Η τύχη είναι με το μέρος αυτού που θα ρίξει περισσότερες φορές το ζάρι”.
Αυτή η συζήτηση περί τύχης ήταν ένα από τα μικρά και ταυτόχρονα μεγάλα μαθήματα ζωής που θα μπορούσε κανείς να πάρει. Όσο κανείς ρίχνει τη ζαριά, στην ουσία “προκαλεί” την τύχη. Ο κ. Αλεξόπουλος συσχέτισε την τύχη με την ευκολία να αντιλαμβανόμαστε τις ευκαιρίες που κατά καιρούς μας παρουσιάζονται. Οι ευκαιρίες είναι όντως θέμα τύχης να έρθουν τη σωστή στιγμή και δεν πρέπει να τις αφήνουμε να περνάνε ανεκμετάλλευτες.
Επίσης, μας συμβούλεψε να εκμεταλλευόμαστε, με την καλή έννοια, τις γνωριμίες που μπορεί να κάνουμε στην πορεία μας. Αλλά και να μην φοβόμαστε να ψάξουμε για αυτό που θέλουμε, να ζητήσουμε την ευκαιρία και να προτείνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Έτσι, να μην φοβόμαστε να σπαταλήσουμε χρόνο στο να παρουσιάσουμε σωστά τον εαυτό μας μέσα από ένα email ή μια αίτηση κτλ. Αυτά τα μικρά και ασήμαντα για κάποιον σημεία είναι ο παράγοντας τύχη που πολλοί περιμένουν χωρίς να κάνουν το οτιδήποτε.
Τέλος, μας τόνισε ότι ο μόνος τρόπος για να μάθουμε τι μας αρέσει και τι θέλουμε να κάνουμε στη ζωή μας είναι να ασχοληθούμε με όσα πιο πολλά αντικείμενα γίνεται. Να μπούμε σε εργαστήρια, σε startups, σε εταιρείες, να δουλέψουμε, να κάνουμε εθελοντισμό… να έρθουμε κοντά με εμπειρίες για να μπορέσουμε να αποφασίσουμε τι είναι τελικά αυτό που μας ταιριάζει.