Γνωρίστε την Χριστίνα Μακρή, επιμελήτρια εκθέσεων και το νέο της Αθηναϊκό project! (ft Δημήτρης)
Εδώ και πολύ καιρό ήθελα να πάρω συνέντευξη από μία curator (επιμελήτρια). Ήθελα να μάθω από πρώτο χέρι το κατά πόσο έιναι εύκολο ή δύσκολο να συνεργάζεσαι και να κατευθύνεις καλλιτέχνες και εκθέσεις. Η Χριστίνα Μακρή πάντως το κάνει να φαίνεται παιχνιδάκι.
Η Χριστίνα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Από μικρή είχε κλίση στις τέχνες, αλλά τελικά την κέρδισε το παρασκήνιο της τέχνης. Έφυγε στα 17 της με προορισμό το Λονδίνο για σπουδές στην φωτογραφία. Προσπάθησε πολύ, αλλά όπως μαρτυράει η ίδια, ποτέ δεν πίστεψε πως έχει κάποιο ξεχωριστό ταλέντο ώστε να επιμείνει τόσο. Μένει στην Αγγλία, εισχωρεί στον καλλιτεχνικό κύκλο του Λονδίνου και γοητευμένη από αυτόν αποφασίζει να μείνει στις τέχνες, αλλά πλέον στο οργανωτικό κομμάτι.
Συναντήσαμε λοιπόν, την πανέμορφη Χριστίνα στον καινούριο εργασιακό της χώρο Phoenix Gallery & Residancy.
“Γύρισα Αθήνα για να το δοκιμάσω λιγάκι, δεν ξέρω αν θα μείνω γιατί η δουλειά μου έχει να κάνει με την τέχνη και η τέχνη δεν μένει ακίνητη.”
Πώς σου φαίνεται μέχρι στιγμής η Αθήνα.
Μου φαίνεται κάτι το εντελώς καινούργιο, δεν την ξέρω καθόλου. Δεν το χω επεξεργαστεί ακόμα καλά, θα σου πω σε λίγο καιρό.
Τι έκανες όλα αυτά τα χρόνια στην Αγγλία;
Σπούδαζα και εργαζόμουν κυρίως. Ξεκίνησα με σπουδές στην φωτογραφία, στο UCA, όπου θεωρούσα πως έχω ένα κάποιο ταλέντο, αλλά τελικά δεν…. (γελάει).
Και η επιμέλεια πώς προέκυψε;
Ήθελα να μείνω στην τέχνη, εργαζόμουν με πολλούς καλλιτέχνες, έβλεπα τα πράγματα εκ των έσω, ήξερα τι χρειάζεται, τα πρέπει και τα απαγορευτικά και αφού αποφάσισα ότι η φωτογραφία μου καλό θα ήταν να παραμείνει σε χομπίστικη μορφή, σπούδασα ώστε να κάνω επαγγελματικά επιμέλεια.
Τι σπούδασες ακριβώς;
Έκανα μεταπτυχιακό πάνω σε αυτό. Στο Πανεπιστήμιο CASS, σε συνεργασία με την Whitechapel. Το γεγονός ότι ήταν συνεργατικά με την Whitechapel με βοήθησε πολύ. Δούλεψα μέσα και πήρα πάρα πολλά.
Η Whitechapel Gallery
Η Whitechapel Gallery είναι μια δημόσια γκαλερί τέχνης στο Whitechapel στη βόρεια πλευρά του Whitechapel High Street, στο London Borough of Tower Hamlets στο East End του Λονδίνου και στο κεντρικό Λονδίνο. Σχεδιασμένο από τον Charles Harrison Townsend, ανοίχθηκε το 1901 ως μία από τις πρώτες δημόσιες gallery για τις προσωρινές εκθέσεις στο Λονδίνο και έχει μακρά ιστορία για προγράμματα εκπαίδευσης και προβολής που επικεντρώνονται στους ντόπιους. Εκθέτει το έργο των σύγχρονων καλλιτεχνών, διοργανώνει αναδρομικές εκθέσεις και παρουσιάσεις που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για την τοπική κοινότητα.(wikipedia)
Σε ποιόν τομέα εργάστηκες;
Ήμουν για αρκετούς μήνες στο “public programming” και στο κομμάτι του “education“. Έκανα το research μου στο κομμάτι αυτό και έπειτα έφτιαχνα budget και οργάνωνα καλλιτέχνες, στα παρασκήνια των εκθέσεων ουσιαστικά. Το πιο ενδιαφέρον part της πρακτικής μου εκεί ήταν τα workshop για παιδιά, έχουμε τόσα να πάρουμε από τα παιδιά.
Πώς σου φάνηκε σαν εμπειρία;
Σαν εμπειρία ήταν μοναδική. Είδα εκ των έσω gallery και καλλιτέχνες που πολύ δύσκολα θα γνώριζα εκτός μεταπτυχιακού.
Τώρα στον Phoenix τι κάνεις;
Ο Phoenix είναι ένα καινούργιο project, ιδέα του Δήμητρη του director. Αποτελείται επί της ουσίας από 2 μέρη/μέλη. Το ισόγειο, όπου βρισκόμαστε, το οποίο λειτουργεί σαν gallery καθαρά και τον πάνω χώρο (δεν είναι έτοιμος 100% ακόμη) ο οποίος θα είναι για Residancies καλλιτεχνών από όλον τον κόσμο.
Και τι θα κάνουν κατά την διάρκεια του Residancy τους οι καλλιτέχνες;
Θα μένουν και θα εργάζονται εδώ, θα προχωράνε με το research τους και θα παρουσιάζουν την δουλειά τους. Π.χ το επόμενο μας project έχει να κάνει με το relocation, το immigration και το indentity. Οι καλλιτέχνες, μέσω της τέχνης τους, προσεγγίζουν από την πλευρά του νομά έως της πλευρά του μετανάστη. Σε αυτό το project έχουμε κάνει open call, ώστε να μαζευτούν από πολλές και διαφορετικές.
Δημήτρης ο director
Στον χώρο βρισκόταν και ο διευθυντής της gallery Dimitri (Yin) που είχε να πει και αυτός 2 λογάκια…
Γεια σου Δημήτρη! Γιατί λοιπόν ένας director από το εξωτερικό επέλεξε την Αθήνα για το project του;
Το μυστικό, ο θησαυρός, το μυστικό όπλο, το πολύτιμο και το εκπληκτικό με την Αθήνα είναι ότι, σε αντίθεση με άλλες μεγάλες πόλεις, ο αρτίστας εδώ μπορεί να επιβιώσει, να δημιουργήσει, να ανταλλάξει, να κάνει πράγματα. Το project μας είναι εμπνευσμένο από την μακροπόθεσμη ιδέα ότι μπορεί κάπως όλη η κοινωνία να αλλάξει, προς το καλύτερο, μέσω αυτού.
Εσύ ο ίδιος καλλιτεχνίζεσαι;
Είμαι καλλιτέχνης ναι. Είμαι γλύπτης. Έχω το στούντιο μου πάνω, με τα εργαλεία μου κτλ και σιγά σιγά το μετατρέπω σε workshop.
Με την Ελλάδα τι σχέση έχεις;
Είμαι κατά το ήμισυ Έλληνας, οπότε επιστρέφοντας εδώ, κάπως, ήρθα κοντά με τις ρίζες μου. Στην Αθήνα υπάρχει κάτι υπερπολίτιμο, πέραν τον προαναφερθέντων και της δραστήριας ζωής (μέρα και νύχτα), είναι ο ήλιος. Ο ήλιος σου δίνει κίνητρο να κάνεις πράγματα μεσ’ την ημέρα σου. Σε βάζει στην διαδικασία να βελτιωθείς ο ίδιος και να βελτιώνεις ότι μπορείς στην κοινωνία.
Εγώ να σημειώσω ότι κάποιος που έρχεται από άλλες πόλεις του εξωτερικού βλέπει και εκτιμάει τα πράγματα που εμείς ως Αθηναίοι παίρνουμε για δεδομένα. Μπράβο στον Δημήτρη για την θετικότατη προσπάθεια του. Ευχόμαστε κάθε επιτυχία στο υπέροχο και δημιουργικότατο δίδυμο (Χριστίνα, Δημήτρης) και θα τους δούμε από κοντά στην επόμενη έκθεση τους (κάπου τον Απρίλη).
Για επίσημες ανακοινώσεις και περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την σελίδα τους Phoenix και στο Facebook.