Γιώργος Μπουζιάνης: ο εξπρεσιονιστής της Αθήνας

 «Μοντέρνο έργο δεν υπάρχει, μονάχα ποιότητα εργασίας. Αν ένα καλλιτεχνικό επίτευγμα  έχει ποιότητα, τότε μπορεί να ζήσει σε όλες τις εποχές, έξω από οποιαδήποτε τεχνοτροπία ή κατεύθυνση».

Ο Γιώργος Μπουζιάνης γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1885 στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Νεάπολη. Ο πατέρας του ήταν έμπορος κρασιών και δημητριακών και καταγόταν από τα Μπουζιανέικα της Τρίπολης και η μητέρα του ήταν αθηναϊκής καταγωγής.

Ο Μπουζιάνης σπούδασε ζωγραφική στη σχολή καλών τεχνών από το 1897 μέχρι το 1906. Με δασκάλους τον Γ. Ροϊλό , το Νικηφόρο Λύτρα, το Κ. Βολανάκη και το Δ. Γερανιώτη. Το 1907 φεύγει για να συνεχίσει τις σπουδές του στην ακαδημία του Μονάχου, δίπλα στον Όττο Ζάιτζ.

Στα έργα του άρχισε να δίνει έμφαση στην αποτύπωση της ανθρώπινης μορφής-ιδιαίτερα της γυναικείας μορφής– και στα συναισθήματα που γεννά αυτή η αποτύπωση αυτή. Οι Γερμανοί  τεχνοκριτικοί δέχτηκαν θετικά τα νέα έργα του καλλιτέχνη και το 1924 έκλεισε συμβόλαιο με την γκαλερί Μπαρχφελντ.

Το 1927  έγινε έκθεση στο Κέμνιτσ με τα έργα του Μπουζιάνη στο μουσείο της πόλεως. Έπειτα με την οικονομική στήριξη της Μπαρχφελντ, πήγε στο Παρίσι, όπου έζησε από το 1929 έως 1932.

Ο Μπουζιάνης θεωρείται ο σημαντικότερος Έλληνας εκπρόσωπος του εξπρεσιονισμού. Κατά τα χρόνια της παραμονής του στη Γερμανία  γνώρισε όλες τις αλλαγές του κινήματος. Δημιουργώντας ένα δικό του προσωπικό στιλ στο οποίο κυριαρχούσε ο ανθρωποκεντρισμός.

Λόγω της οικονομικής κρίσης, που είχε χτυπήσει την Ευρώπη, ο καλλιτέχνης αναγκάστηκε να επιστρέψει στο Μόναχο. Με την άνοδο του ναζισμού και την σταδιακή  εξαφάνιση του εξπρεσιονισμού, έφυγε από τη Γερμανία και επέστρεψε στην Ελλάδα το 1934.

Ο Έλληνας πρέσβης Αλέξανδρος Ρίζος-Ραγκάβης, μεσολάβησε για να διοριστεί καθηγητής στη σχολή καλών τεχνών. Ο διορισμός αυτός, τελικά δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, προς μεγάλη απογοήτευση του καλλιτέχνη.

Τα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου ήταν αρκετά δύσκολα για τον Μπουζιάνη. Ο αθηναϊκός περίγυρος αντιμετώπισε το καλλιτέχνη με δυσφορία.

Πραγματοποίησε το 1949 στον “Παρνασσό“, μια μεγάλη αναδρομική έκθεση και τότε το κλίμα άλλαξε υπέρ του. Το φιλότεχνο κοινό άρχισε να μιλά πάλι με ενθουσιώδη λόγια για τον ίδιο και το μοναδικό ύφος που είχαν τα έργα του.

Η φήμη του το 1950 απέκτησε διεθνές αέρα με την συμμετοχή του στην Μπιενάλε της Βενετίας. Πράγμα που συνεχίστηκε ως το 1956 που βραβεύτηκε με το πρώτο βραβείο στο διεθνές διαγωνισμό Γκουγκεχάιμ.

Στα τελευταία του έργα ο Μπουζιάνης αρχίζει και τείνει προς τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό. Δεν μπορούμε να διακρίνουμε σαφή χαρακτηριστικά στα έργα αυτής της περιόδου. Η φόρμα χάνεται και αρχίζει να σωματοποιεί τα έργα του, όπως έκανε αργότερα και ο Yves Klein.

Ο Γιώργος Μπουζιάνης πέθανε στις 23 Οκτωβρίου 1959 στο σπίτι του στη Δάφνη. Μετά το θάνατό του το σπίτι του ζωγράφου αγοράστηκε από το δήμο Δάφνης και μετατράπηκε σε μουσείο. Καθώς και ο δρόμος που είναι περνά μπροστά από το σπίτι του καλλιτέχνη μετονομάστηκε σε Γ. Μπουζιάνη.

Έργα του Μπουζιάνη υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη καθώς και σε πολλές άλλες δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές εντός και εκτός Ελλάδας. Αναδρομικές εκθέσεις με έργα του πραγματοποιήθηκαν στην Εθνική Πινακοθήκη το 1977 και το 1985, και στο Μουσείο Μπενάκη το 2005.