Γιώργος ΦιρμάνιΟι BROCKHAMPTON πηγαίνουν from zero to hero σε απειροελάχιστο χρόνο και κανείς δε μπορεί να τους σταματήσει!
Οποιοσδήποτε hip-hop ακροατής βλέπει λίγο πιο μακριά από τις maistream κυκλοφορίες στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, σίγουρα έχει παρατηρήσει το όνομα Brockhampton αρκετές φορές μέσα στο 2017.
Με δύο full length δίσκους επονομαζόμενους SATURATION I και II η δεκαπενταμελής κλίκα (ούτε προεδρείο Λυκείου να ‘ταν…) με έδρα το Los Angeles κατάφερε να κάνει ένα δυναμικό ντεμπούτο στα μουσικά charts των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ το τελευταίο μέρος της τριλογίας βρίσκεται ήδη στα σκαριά, δικαιολογώντας έτσι τον τίτλο του (saturation σημαίνει κορεσμός). Και στην Αμερική το να ξεχωρίσεις ανάμεσα σε τόσους φιλόδοξους rappers χωρίς εταιρία να σε στηρίζει είναι σίγουρα αξιοπρόσεκτο.
Η Brockhampton κλίκα σε απαρτία.
Γεννημένη σε ένα διαδικτιακό forum λατρείας του Kanye West, η ιδέα του Brockhampton κυκλοφορούσε στο μυαλό του Kevin Abstract πολλά χρόνια. Μετά από μία αποτυχημένη προσπάθεια με όνομα AliveSinceForever, o 19χρονος τότε Kevin θα μάζευε παλιούς συμμαθητές και ιντερνετικούς φίλους και θα έστηνε σιγά σιγά την ομάδα του με έδρα το San Marcos στο Τέξας, όπου ο παραγωγός τους Russel Boring ξεκινούσε τις μουσικές σπουδές του. Με στόχο να επαναπροσδιορίσουν τον όρο, οι Brockhampton παρουσιάζονται ως το πρώτο All American Boy Band. Έτσι καταφέρνουν να δηλώσουν τόσο την πολυμορφία τους γκρουπ τους (λευκοί, μαύροι, straight, gay κλπ.) όσο και την διάθεση να κάνουν τα πράγματα που τους αρέσουν με το δικό τους τρόπο.
Στα μουσικά θέματα οι Brockhampton γεμίζουν τη δισκογραφία τους αστραπιαία αλλά όχι πρόχειρα. Το production value είναι αρκετά υψηλό και το τελικό αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά απογοητεύει. Κάθε μέλος έχει μια ξεχωριστή προσωπικότητα η οποία παρουσιάζεται σταδιακά μέσω των κομματιών τους. Η κλιμακωτή δόμηση των χαρακτήρων μέσα από κάθε κουπλέ αναδεικνύει την εξαιρετική χημεία που έχουν οι άνθρωποι πίσω από τους rappers, αλλά και πόσο γουστάρουν που δουλεύουν όλοι μαζί-πράγμα εντυπωσιακό για μία τόσο μεγάλη ομάδα. Οι εναλλαγές των flow και των rhyme patterns κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον, καθώς ιστορίες κοινωνικού αποκλεισμού, ρατσισμού, βίας, gay και straight σχέσεων, ναρκωτικών και παρατημένων σπουδών περνάνε από το αυτί στον εγκέφαλο. Όλα αυτά τυλιγμένα με καλοφτιαγμένα beats που φέρνουν αρκετά στον jazzy και funky ήχο του θρυλικού hip hop των 90s, προσαρμοσμένου κατάλληλα ώστε να μην ακούγεται παρωχημένος τη σήμερον ημέρα. Ξεχωριστά μπορεί να μην μιλάμε για τους καλύτερους rappers στο χώρο αλλά η συνεργασία τους στο μικρόφωνο έχει ένα αποτέλεσμα που οφείλει να ακουστεί από κάθε λάτρη του είδους.
“Ήθελα να φτιάξω κάτι δικό μου με τους όρους που ήθελα εγώ. Την δικιά μου Roc-A-Fella ας πούμε. Ιδανικά, θα ήθελα κάποιος να ακούει τη λέξη Brockhampton και να σκέφτεται όλα τα διαφορετικά πράγματα με τα οποία ασχολούμαστε.” δηλώνει ο Kevin Abstract όταν τον ρωτάνε να περιγράψει τη δημιούργημα του. “Πιστεύω πως αυτό που κάνουμε δεν έχει γίνει ποτέ ξανά στο παρελθόν”. Η ταχύτατη ανάπτυξη του label του, μαζί με τον ανεξάρτητο χαρακτήρα που διατηρεί φαίνεται να τον επιβεβαιώνουν.
Μένει μόνο να δούμε τι αντοχή μπορεί να έχει ένα τέτοιο εγχείρημα στο χρόνο. Οι ραπ κολεκτίβες φαίνονται να είναι καταραμένες από κάποια άγνωστη θεότητα. Το γκρουπ των Odd Future, το οποίο πολλοί συγκρίνουν με τους Brockhampton, ταρακούνησε για τα καλά τα νερά της underground σκηνής στο πρώτο μισό των 10s, φέρνοντας ονόματα όπως τους Tyler the Creator, Earl Sweatshirt και Frank Ocean στο προσκήνιο, ενώ παράλληλα πουλούσε ένα σωρό μπλουζάκια και Vans. Ωστόσο κάθε μέλος των OF πλέον ακολουθεί διαφορετικό δρόμο.
Το all time classic πρότυπο των Wu Tang Clan στο μακρινό 1992 αποτελεί πηγή έμπνευσης και μίμησης για κάθε ραπ γκρουπ. Εν τέλει βέβαια ούτε και οι ίδιοι οι Wu Tang δε κατάφεραν να είναι οι Wu Tang. Ίσως αυτόν το δρόμο θέλουν να αποφύγουν και οι Brockhampton όταν δηλώνουν boy band. Μέχρι όμως να έρθει το σωστό πλήρωμα χρόνου μπορούμε μόνο να βάλουμε στο repeat τα album τους και να σταυρώσουμε, για γούρι, τα δάχτυλα μας…