Γιώργος ΦιρμάνιΟι Razastarr μας απέδειξαν πως “ο παλιός είναι αλλιώς” με μία 3ωρη ζωντανή εμφάνιση!
Σάββατο 5 Νοέμβρη, ώρα 9 και μισή περίπου. Περνάω την είσοδο του Passport και ανεβαίνω τις σκάλες μέχρι το δεύτερο όροφο. Αν και νωρίς, υπάρχει ήδη αρκετός κόσμος στον χώρο. Φυσικά, όλοι έχουν έρθει για τον εξής λόγο: Να δούνε τους γερόλυκους του ελληνικού hip-hop Razastarr να παρουσιάζουν το νέο τους δίσκο «Αφού σκοτώσω τη δίψα μου».
Η αλήθεια είναι πως δεν ήμουν έτοιμος γι αυτό που θα συνέβαινε.
Η ώρα περνάει γρήγορα και οι Razastarr βγαίνουν στην σκηνή, υπό τη συνοδεία του DJ Wheel M στους πικαπισμούς. Οι πρώτες μελωδίες του «Μεγάλη δύναμη» αρχίζουν να γαργαλάνε τα ηχεία, και το κοινό ζεσταίνεται αμέσως. Αν και ο δίσκος δεν έχει πολύ καιρό που κυκλοφόρησε πολλοί ξέρουν τα κομμάτια λέξη προς λέξη, στίχο προς στίχο. Αυτή η συγκεντρωμένη ενέργεια δεν περνάει απαρατήρητη από τους Raza.
«Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ. Είστε η δύναμή μας»
Λένε, πριν καλά-καλά συστηθούν, πριν καλά-καλά καλησπερίσουν. Η συγκίνησή τους είναι εμφανής. Δεν τα λένε ούτε για να μας καλοπιάσουν ούτε για να μας χαιδέψουν τα αυτιά.
Με την αυτοπεποίθηση ανεβασμένη, λοιπόν, αρχίζουν να μας ταξιδεύουν μέσα στον καινούριο τους δίσκο.
Δε μπορώ να μη χαζέψω τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύουν on stage. Βλέπεις, οι Razastarr δεν είναι το hip-hop σχήμα που έχεις συνηθίσει. Το rap τους είναι μελωδικό, απαλό, γεμάτο εικόνες και αυτό είναι κάτι που δε χάνεται στη ζωντανή εμφάνιση.
Προσωπικά, βρήκα εκπληκτικό το γεγονός πως παρότι βρισκόμουν σε έναν συναυλιακό χώρο ένιωθα τη μουσική να με ταξιδεύει κάπου αλλού. Props, λοιπόν, στον Νικόλα και τον Οδυσσέα, για τον δικό τους μοναδικό και χαρακτηριστικό τρόπο να μας μεταδίδουν τόσο έντονες εικόνες μέσω της ερμηνείας τους.
Ειδική αναφορά στο σημείο που αρχίζει να ακούγεται «Το φως του ήλιου». Γνωστό κομμάτι απ’ τα παλιά, σε επανεκτέλεση για τις ανάγκες του νέου δίσκου. Ο DJ Wheel Μ καλεί το κοινό να φωνάξει ρυθμικά Raza-starr και εμείς ανταποκρινόμαστε. Βασικά γενικά χαμός. Δεν υπήρχε άνθρωπος εκεί μέσα που να μην ήξερε τους στίχους και να μην χειροκροτούσε ρυθμικά σε κάθε ρεφραίν.
Στο κομμάτι «Μαζί» η mi55t ανεβαίνει στο stage για να κάνει προσωρινά παρέα στους Razastarr. Εκπληκτική σκηνική παρουσία, σίγουρα δε φάνηκε καθόλου λίγη δίπλα τους. Κρίμα που η Doggmother και ο iCY, αμφότεροι με συμμετοχές στο δίσκο, δε μπόρεσαν να είναι εκεί. Δεν πειράζει, ελπίζουμε να τους δούμε σε επόμενο live…
Razzastar και mi55t μαζί στο “Μαζί”
Η παρουσίαση του δίσκου φτάνει στο τέλος της. Βέβαια μόνο 45 λεπτά δράσης δεν ήταν αρκετά για κανέναν, οπότε πέφτει η εξής βαρύγδουπη δήλωση:
«Δέκα λεπτά διάλειμμα και θα επιστρέψουμε με ό,τι κομμάτι έχουμε βγάλει»
Τα δέκα αυτά λεπτά περνάνε σαν αέρας. Έτοιμοι για το β’ ημίχρονο της συναυλίας οι Razastarr επιστρέφουν στη σκηνή και αρχίζουν να μας πυροβολούν με oldschool υλικό. “Όπως λιώνει το κερί”, “Τα πιο όμορφα όνειρα είναι ανώνυμα”, “Ο πιο μίζερος εχθρός σου”, “Βύρωνας”, “Ναυπηγοί της φαντασίας” και άλλα παλιά κλασσικά και αγαπημένα πέφτουν το ένα μετά το άλλο.
Εάν στο Φως του ήλιου έγινε πανικός, σε όλο το δεύτερο μέρος δεν υπήρχε ούτε μισή στιγμή ηρεμίας.
Φυσικά δεν έλλειπαν και οι εκπλήξεις. Στην σκηνή ανεβαίνει ο Δημήτρης Καντάρης (ιδρυτικό μέλος των ΝΕΒΜΑ και των Ως Αιδώ) και μαζί με τον Νικόλα τραγουδάνε το Θαύμα είναι. Οι Razastarr αρπάζουν την ευκαιρία από αυτήν την εμφάνιση και φωνάζουν στη σκηνή τον Θωμά (3ο μέλος του γκρουπ), ο οποίος αρκείται σε ένα χαιρετισμό και σε μια μεγάλη αγκαλιά με τους υπόλοιπους.
Μετά από σχεδόν τρεις ώρες πρόγραμμα η συναυλία οδεύει προς το τέλος της. Οι Razastarr βέβαια λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο, αφού κανείς δε θέλει να τους αφήσει να φύγουν από τη σκηνή.
«Πείτε τι θέλετε να παίξουμε ρε μάγκες. Εσείς φτιάχνετε το πρόγραμμα τώρα».
Τα “Φως του ήλιου”, “Όλοι θεοί” και “Kανένας πόνος δεν είναι αρκετός” κερδίζουν τη δια βοής ψηφοφορία και ο Νικόλας με τον Οδυσσέα συνεχίζουν ακούραστοι, ακάθεκτοι και γεμάτοι διάθεση. Τελευταίο κομμάτι “Τα πιο όμορφα όνειρα είναι ανώνυμα” με πρωτοβουλία του DJ Wheel M, ο οποίος για μια στιγμή παρατά τα decks και πηδάει στο κοινό!
Τα φώτα ανοίγουν, η μουσική κλείνει και οι Razastarr ακόμα πάνω στη σκηνή. Πρόθυμοι για χαιρετισμούς, φωτογραφίες και φιλικά tap στους ώμους με όποιον είχε όρεξη.
Ο χώρος αδειάζει αλλά είναι σίγουρο πως το live του Σαββάτου δε θα ξεχαστεί εύκολα. Κανείς δεν τρέχει να προλάβει το μετρό. Κανείς δεν ανάβει νευρικά τσιγάρο. Όλοι είναι ακόμα έξω από το Passport και προσπαθούν να επιστρέψουν στο πραγματικό κόσμο. Ευχαριστούμε Razastarr, και θα περιμένουμε μέχρι το επόμενο μουσικό ταξίδι…
YΓ: Πολύ χάρηκα που είδα ανάμεσα στο κοινό τόσα πολλά ονόματα της ελληνικής σκηνής, μικρούς και μεγάλους. Είναι πράγμα σπάνιο για τα ελληνικά δεδομένα και έστειλε μία πολύ όμορφη εικόνα για το πόσο ενωμένη μπορεί να είναι πραγματικά αυτή η σκηνή. Μακάρι να το βλέπαμε συχνότερα.
‘Ολες οι φωτογραφίες είναι της Atena Kappa
Θυμάμαι… “Razastarr – Τα πιο όμορφα όνειρα είναι ανώνυμα (1999)”