Κάπως έτσι είναι η ζωή σου τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου… μετά τις διακοπές!
Ξυπνάς έπειτα από ξενύχτι και κοιτάς το τηλέφωνό σου! Είναι Κυριακή, η τελευταία του Αυγούστου και είναι μελαγχολική! Ο ουρανός είναι συννεφιασμένος, φυσάει και ίσως αργότερα να βρέξει λίγο! Εσύ φτιάχνεις έναν ζεστό ελληνικό να ξυπνήσεις από το χθεσινό ξενύχτι! Βγαίνεις στο μπαλκόνι και θες μανιωδώς να γράψεις!
“Η ζωή μετά το καλοκαίρι”, σκέφτεσαι, ” έχει μια αλλόκοτη γεύση. Κάτι η αλμύρα και η άμμος της θάλασσας, που βρίσκεις ακόμα στην τσάντα σου, σου θυμίζει έντονα τις διακοπές σου και από την άλλη η ζακέτα που φοράς τα τελευταία βράδια σηματοδοτεί το φθινόπωρο. Η ζωή μετά το καλοκαίρι έχει μια πικρή και γλυκιά γεύση ταυτόχρονα.
Μαζί με τον πρωινό καφέ αρχίζεις και αναπολείς τις διακοπές σου. Τότε που η Αθήνα και οι αναμνήσεις της ήταν μίλια μακρυά και τα μαλλιά σου μύριζαν θάλασσα και αλμύρα. Τότε που ήσουν ήρεμη, ανέμελη και όλα κυλούσαν όμορφα και ξέγνοιαστα. Τότε που ο Σεπτέμβρης φαινόταν μακριά και εσύ δεν είχες κανέναν στόχο, δεν ήθελες να έχεις κάποιο σχέδιο ή κάποιο πρόγραμμα!
Τώρα ο Σεπτέμβρης ήρθε! Εσύ βλέπεις ξανά και ξανά τις φωτογραφίες από το νησί και προσπαθείς να ξεδιαλέξεις ποιες θα πάνε για εκτύπωση! Πάντα σου άρεσε να γεμίζεις τους τοίχους με φωτογραφίες ίσως γιατί εκείνες μένουν, ενώ οι άνθρωποι μετακινούνται συνεχώς … έρχονται και φεύγουν έτσι όπως ήρθαν!
Μαζί με τον Σεπτέμβρη έρχεται και ο απολογισμός του καλοκαιριού! Αρχίζεις και σκέφτεσαι ποιοι ήρθαν στην ζωή σου, ποιοι έφυγαν, ποιους θα κρατήσεις και ποιους θα αφήσεις για την καινούρια χρονιά που έρχεται. Είναι ίσως και το πιο δύσκολο κομμάτι του μήνα. Να θάψεις βαθιά στην άμμο όσους έφυγαν και να προχωρήσεις με αυτούς που έμειναν και με αυτούς που θα έρθουν. Και πάλι τα ίδια.
Περιμένεις τις συναυλίες που θα έρθουν και τις συναντήσεις με παλιούς φίλους που τους έχασες όλον τον Αύγουστο. Περιμένεις καινούριες συγκινήσεις, καινούριους έρωτες. Γιατί ο άνθρωπος πάντα θέλει να αποκτήσει αυτό που δεν έχει ή θέλει να βρει αυτό που έχασε. Περιμένεις γι΄αυτά που θα έρθουν, θες να μιλήσεις, αλλά δεν ξέρεις γιατί! Κοιτάς τον ορίζοντα και βλέπεις ακόμα καραβάκια να πλέουν στον ωκεανό. Πρέπει να βάλεις πρόγραμμα αλλά δεν έχεις, αρχίζει και η εξεταστική αλλά εσύ θες ακόμη να τσαλαβουτάς στην θάλασσα.
Γι’ αυτό μην μου πεις καλό χειμώνα, πες μου να έχω πάντα μέσα μου το καλοκαίρι, πες μου καλή αντάμωση! Πες πως με είδες στο νησί και εγώ σου χαμογελούσα…
