Το τέλος του Αυγούστου μας βρίσκει μεταξύ καλoκαιριού και επιστροφής στην καθημερινότητα. Ένα ξεχωριστό Σαββατοκύριακο είναι ό,τι χρειαζόμαστε…
Καθώς ο Αύγουστος βαίνει προς το τέλος του και η ραστώνη του καλοκαιριού δίνει σιγά-σιγά τη θέση της στην ενεργητικότητα του πρώτου μήνα του φθινοπώρου, σας προτείνουμε από ένα βιβλίο, μια ταινία και μια κοντινή απόδραση για την αξιοποίηση των τελευταίων ημερών του θέρους αυτό το Σαββατοκύριακο! Σας προτείνουμε, λοιπόν, η καθεμία…
Από ένα βιβλίο…
Η Αριάδνη προτείνει:
Το θείο βρέφος, του Πασκάλ Μπρυκνέρ
Ένα αιρετικό βιβλίο, γραμμένο με βιτριολικό χιούμορ, φιλοσοφική διάθεση και ανατρεπτική γραφή από τον Γάλλο συγγραφέα των μαύρων φεγγαριών του έρωτα – γυρισμένου σε ταινία από τον Ρομάν Πολάνσκι-, Πασκάλ Μπρυκνέρ.
Ο καθηγητής φιλοσοφίας και σπουδαίος λογοτέχνης πραγματεύεται τα φλέγοντα ερωτήματα του Θεού, της οικογένειας, της κυριαρχίας, της πολιτικής ζωής, της λαχτάρας για αθανασία, του έρωτα, της γνώσης μέσα από την πλέον αναρχική πλοκή: Ένα βρέφος που αρνείται να γεννηθεί για να κερδίσει την αθανασία, αγκιστρωμένο στη κοιλιά της μάνας του, κακόβουλο και ευφυές, προκαλεί αντιφατικές αντιδράσεις στη κοινωνία, από άγρια δυσπιστία και οργή για την αλαζονεία της επιλογής της μη-γέννησης μέχρι το σεβασμό, την εκτίμηση, την απόλυτη θεοποίηση και την εναπόθεση κάθε ελπίδας για την ανθρωπότητα σε αυτό.
Ένας μοναδικός χαρακτήρας, εξαιρετικά αντιπαθής και εξαιρετικά ενδιαφέρων μέσα στην εμβρίθεια, την απύθμενη δεξαμενή των γνώσεων του και τις ανθρώπινες τρωτότητες του, μια απολαυστική σκιαγράφηση της κοινωνίας και των ανθρώπων που τον πλαισιώνουν – τη μητέρα, τη δυνάμει ερωμένη, το πατέρα, την αδελφή, τους παππούδες, το γιατρό-, συνολικά ένα βιβλίο που σε διασκεδάζει και σε απωθεί, πυροδοτώντας στοχασμούς μαζί με ένα ελαφρύ μειδίαμα στα χείλη του αναγνώστη.
Στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αστάρτη σε μετάφραση της Λόισκα Αβαγιανού.
Η Φένια προτείνει:
Ο φύλακας στη σίκαλη, του Τζ Ντ. Σάλιντζερ
Ένα καλό και σχετικά χαλαρό βιβλίο για τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού είναι ο «Φύλακας στη σίκαλη» του J. D. Salinger. Γραμμένο το 1952, έμεινε στην αφάνεια και δέχτηκε τρομερή λογοκρισία για τουλάχιστον τριάντα χρόνια, γιατί ο κεντρικός του ήρωας ο Χόλντεν Κόλφιλντ θεωρήθηκε αρκετά προκλητικός λόγω της ωμής και άμεσης γλώσσας που χρησιμοποιούσε. Το 1982 η φήμη του βιβλίου αποκαταστάθηκε και κέρδισε μία σημαντική θέση στο βάραθρο της παγκόσμιας λογοτεχνίας, στην Αμερική δε διδάσκεται πλέον και στα σχολεία.
Ο «Φύλακας στη Σίκαλη» είναι πολλά περισσότερα από ένα βιβλίο ενηλικίωσης, από την ιστορία ενός αντισυμβατικού εφήβου που δε μπορεί να συμμορφωθεί με τους κανόνες της κοινωνίας και αναζητάει τη θέση του στον κόσμο. Είναι ένα βιβλίο-σταθμός κυρίως γιατί μέσα από το στόμα ενός απόκληρου εφήβου εκφράζονται γλαφυρότατα οι ανησυχίες μίας ολόκληρης γενιάς.
Ο Χόλντεν Κόλφιλντ δεν είναι απλά ένα κακομαθημένο παιδί που παρουσιάζει αντιδραστική συμπεριφορά λόγω ηλικίας, αλλά αφουγκράζεται βαθύτατα τα γεγονότα που διαδραματίζονται γύρω του και προσπαθεί να φιλτράρει τη ζωή μέσα από τα δικά του μέτρα και σταθμά μέσα από το έντονα διευσδυτικό πνεύμα του.
Ο αναγνώστης περιπλανιέται μαζί του στην αχανή πόλη της Νέας Υόρκης και συμμερίζεται τη θλίψη του και την απογοήτευση του. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Χόλντεν είναι από τους μεγαλύτερους «αλητάκους» της σύχρονης λογοτεχνίας, ένα κακό πρότυπο για μερικούς. Ίσως και το alter ego του ίδιου του Τζ. Ντ. Σάλιντζερ.
Από μια ταινία…
Η Φένια προτείνει:
Tα μήλα του Αδάμ ,του Αντερς Τόμας Γιένσεν
Μία πιο πρόσφατη ταινία του ανεξάντλητου δανέζικου κινηματογράφου που ξεφεύγει λίγο από το δόγμα του ‘95 διατηρώντας ωστόσο τη «λόξα» που συναντούμε στους σκηνοθέτες του βορρά.
Ένας νεοναζί κατάδικος, ο Αδάμ( που τον ενσαρκώνει ο αγαπημένος μας Ulrich Tomsen από την «Οικογενειακή Γιορτή» ) αναγκάζεται να εργαστεί σε μία εκκλησία στα πλαίσια ενός προγράμματος επανένταξης στην κοινωνία λίγο πριν από την αποφυλάκιση του. Εκεί γνωρίζει τον Ιβάν ,τον ιερέα που είναι υπεύθυνος για το πρόγραμμα. Ο Ιβάν δε θα μπορούσε παρά να ενσαρκώνεται από τον επίσης αγαπημένο στο ευρύτερο κοινό Μads Mikkelsen, έναν από τους πιο γνωστούς και ταλαντούχους Δανούς ηθοποιούς της εποχής μας.
Οι υπόλοιποι συμμετέχοντες στο πρόγραμμα αναμόρφωσης που προσφέρουν την υπηρεσία τους στην εκκλησία είναι εξίσου περίεργοι τύποι, ο καθένας κουβαλάει τη δική του πικρή ιστορία και ένα εγκληματικό παρελθόν. Ο Αδάμ αναλαμβάνει να προσέχει τη μηλιά στην αυλή προκειμένου να παρασκευάσει μία μηλόπιτα στο τέλος του καλοκαιριού. Το δέντρο βάλλεται από παντού.
Γενικά η ταινία είναι γεμάτη «επιτηδευμένους συμβολισμούς» που έχουν κυρίως μία καυστική χροιά. Δεν πρόκειται για μία βαριά ταινία του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, αλλά είναι μία αρκετά καλή μαύρη κωμωδία που σου αφήνει μία ευχάριστη αίσθηση στο τέλος και ο συγκερασμός Βίβλου και πλοκής δε περνάει απαρατήρητος. Δίνει μία νέα διάσταση στο θέμα θρησκεία ,φυσικά μέσα από μία διακωμώδηση γεγονότων και καταστάσεων .
Η Αριάδνη προτείνει:
Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι, του Κεν Λόουτς
Με πρωταγωνιστή τον εξαιρετικό ιρλανδό ηθοποιό, Cilian Murphy, -γνωστό για τον πρωτεύοντα ρόλο του στη μετέπειτα δημοφιλή σειρά Peaky Blinders και τη συμμετοχή του στο Inception και στο σκοτεινό Ιππότη-, σε σκηνοθεσία του μεγάλου Ken Loach, ο Άνεμος χορεύει το κριθάρι (The wind that shakes the Barley) βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 2006 και απέσπασε το χρυσό φοίνικα, μαζί με μια σειρά διακρίσεων και διθυραμβικών κριτικών.
Τοποθετούμενη στα 1920, η ταινία πραγματεύεται τον ιρλανδικό αγώνα για ανεξαρτησία θίγοντας με την εξαιρετική της φωτογραφία, τη λιτή αναπαράσταση και τις συγκλονιστικές ερμηνείες τις προβληματικές της νομιμοποίησης της βίας, της απώλειας της αθωότητας, της νοηματοδότησης του αγώνα μέσω των ιδανικών, της προσήλωσης στην ελευθερία κόντρα στη λογική του συμβιβασμού.
Η ματωμένη εμφύλια σύρραξη, οι τεταμένες πολιτικές στρατηγικές, το κόστος της ανθρώπινης ζωής αποδίδονται μοναδικά μέσα από τη προσωπική ιστορία του κεντρικού χαρακτήρα Ντέμιαν, της σύγκρουσής του με τον αδελφό του αλλά και του μετασχηματισμού της ίδιας της προσωπικότητας του από την αρχή μέχρι το τέλος της ταινίας.
Από μια κοντινή απόδραση…
Η Αριάδνη προτείνει….
Κύθνος
Πανέμορφη και ήσυχη, με υπέροχες παραλίες και φυσικά τοπία, η Κύθνος, ανήκουσα στις Δυτικές Κυκλάδες, αποτελεί έναν κοντινό προορισμό μεγάλου ενδιαφέροντος που ενδείκνυται για μια σύντομη διήμερη απόδραση τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου.
Στα δυνατά σημεία του νησιού συγκαταλέγεται η γραφική του χώρα με τα μπαράκια και τις ταβέρνες, η διάσημη παραλία της Κολώνας όπου και χωρίζεται η θάλασσα με μια λωρίδα άμμου δημιουργώντας δυο μικρότερες πλευρές-προσβάσιμη με θαλάσσιο ταξί-, τα θερμά λουτρά, το ηλιοβασίλεμα στο Μέριχα, το μοναστήρι της Παναγιάς Κανάλας, αλλά και οι τοπικές λιχουδιές- με κυριότερες τα σφουγγάτα, τις κουκουλόπιτες και το πιταρό.
Η Φένια προτείνει…
Πήλιο
Το Πήλιο τα συνδυάζει όλα και ενδείκνυται και για τους πιο απαιτητικούς ταξιδιώτες. Ειδικά αυτές τις τελευταίες εβδομάδες του Αυγούστου παίζει μία πολύ ωραία φάση σε ένα χωριό στο βουνό του Πηλίου, στον Άγιο Λαυρέντιο. Πρόκειται για το «Μουσικό Χωριό», που οργανώνεται από τη μη κερδοσκοπική εταιρεία arTree και για ενδέκατη συνεχόμενη χρονιά και καλεί επισκέπτες (μουσικούς και μη) σε μία μουσική συνάντηση με θέμα «η ποίηση των ήχων και των λόγων σε 20 κινήσεις». Αξίζει να περάσετε μία βόλτα αν βρεθείτε εκεί κοντά!
Όποιες από τις προτεινόμενες επιλογές και αν ακολουθήσετε, συνδυαστικά ή μεμονωμένα, σας ευχόμαστε ολόψυχα καλό Σαββατοκύριακο!