Maybeshewill…για μία τελευταία φορά
Κάθε άνθρωπος έχει ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής στο οποίο καταφεύγει όταν περνάει μία δύσκολη μέρα. Για μένα, αυτό το είδος είναι η post-instrumental rock. Και μία από τις αγαπημένες μου μπάντες στο είδος αυτό, οι Maybeshewill. Είχα την ιδιαίτερη ευκαιρία να τους δω live τη προηγούμενη Πέμπτη στο Fuzz Live Music Club, όπου πραγματοποίησαν την τελευταία συναυλία τους στην Ελλάδα, στα πλαίσια της τελευταίας τους περιοδείας. Πριν όμως μιλήσουμε για την συναυλία τους, απαραίτητο είναι να πούμε κάποια πράγματα για την μπάντα αυτή που έχει καταφέρει να ιντριγκάρει ανθρώπους από όλο τον κόσμο, ώστε να αποδώσουμε και εμείς τον δικό μας φόρο τιμής.
©Mariza Kapsabeli
Η μπάντα με το όνομα Maybeshewill, αποτελούμενη από τους Βρετανούς James Collins, Matthew Daly, John Helps, Robin Southby και Jamie Ward, σχηματίστηκε το 2005 και έχει κυκλοφορήσει 4 δίσκους, ένα EP καθώς και μερικές μικρότερες κυκλοφορίες και compilations.
Όλα ξεκίνησαν όταν ο Ρόμπιν με τον Τζον άρχισαν να γράφουν μουσική μαζί όσο σπούδαζαν στο πανεπιστήμιο μαζί το 2005. Διατηρώντας από την αρχή της καριέρας τους την ανεξαρτησία τους, δημιούργησαν την δική τους δισκογραφική εταιρεία (Robot Needs Home) και ηχογράφησαν το πρώτο τους ανεξάρτητο EP με τίτλο “Japanese Spy Transcript” μαζί με τους Tanya Byrne στο μπάσο και Lawrie Malen στα ντραμς. Το πρώτο αυτό EP τους δέχτηκε καλές κριτικές και τράβηξε τη προσοχή της δισκογραφικής Field Records, η οποία και ανέλαβε την κυκλοφορία των πρώτων δύο δίσκων τους. Με την πάροδο του χρόνου προέκυψαν πολλές αλλαγές στα μέλη της μπάντας οι οποίες δημιούργησαν σκαμπανεβάσματα, αλλά με αυτόν τον τρόπο εξελίχθηκαν σε αυτό που είναι σήμερα, μία επιτυχημένη μπάντα με κοινό από όλον τον κόσμο, που έχει προσφέρει αξιόλογη μουσική για το κοινό τους, που παραπάνω από ευχαριστημένο είναι.
Ήδη από το πρώτο τους EP διαμόρφωσαν έναν δικό τους χαρακτήρα, που είναι σίγουρα πολυδιάστατος. Έχοντας πολλά διαφορετικά ερεθίσματα, δεν εντάσσονται καθαρά σε ένα συγκεκριμένο μουσικό είδος, παρ’ όλο που τους έχει δοθεί η ταμπέλα “post”. Πειραματισμοί με ηλεκτρονικούς ήχους και βαριά riffs που θα μπορούσαν άνετα να ανήκουν σε ένα metal κομμάτι, χαρακτηρίζουν τους Maybeshewill από την αρχή της καριέρας τους μέχρι και τον τελευταίο τους δίσκο με τίτλο “Fair Youth”, για το οποίο χρησιμοποίησαν μία πιο ευρεία γκάμα μουσικών οργάνων, συμπεριλαμβάνοντας ζωντανά παιγμένα βιολιά και χάλκινα πνευστά.
Στη μουσική τους μπορείς να βρεις «ίχνη» μουσικής από πολλές διαφορετικές μπάντες, στοιχεία τα οποία φιλτραρισμένα μέσα από τον δικό τους τρόπο σκέψης και αναμειγνυόμενα μεταξύ τους έχουν ως αποτέλεσμα τα αριστουργήματα που έχουν δημιουργήσει τα 11 αυτά χρόνια.
Εμφανές είναι το ενδιαφέρον τους για τα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα από τα ηχητικά αποσπάσματα που ενσωματώνουν στα κομμάτια τους, καθώς σημαντική έμπνευση για τη μουσική τους αποτελεί η κατάσταση που επικρατεί γύρω τους στη δεδομένη χρονική περίοδο που τη γράφουν. Επίσης στους τίτλους των δίσκων και κομματιών τους υπάρχουν πολλές παραπομπές σε βιβλία ή ταινίες, με κύριο παράδειγμα το κομμάτι “In another life, when we are both cats”, παρμένο από το βιβλίο “The rules of attraction” (γίνεται αναφορά και στην αντίστοιχη ταινία “Vanilla Sky”).
Έχουν συμμετάσχει σε πολλές περιοδείες στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, καθώς και στην Ασία, αποδεικνύοντας στη πράξη τη μεγάλη σημασία που δίνουν όλα αυτά τα χρόνια στο παίξιμο της μουσικής τους σε όλο και περισσότερο κόσμο.
Τον Σεπτέμβρη του ’16 ανακοίνωσαν τη διάλυση της μπάντας, ανακοινώνοντας ταυτόχρονα στους fans πως θα πραγματοποιήσουν μία τελευταία περιοδεία. Παρ’ όλο που στεναχωρήθηκα μαζί με το υπόλοιπο κοινό τους για αυτή την είδηση, σέβομαι απόλυτα το γεγονός ότι έκαναν μία πολύ καλή δουλειά, πρόσφεραν αρκετά χρόνια της ζωής τους για την μπάντα αυτή, και τώρα χωρίς τσακωμούς ή φασαρίες ή οτιδήποτε άλλο, διαλέγουν να σταματήσουν εδώ το ταξίδι τους αυτό και να προχωρήσουν παρακάτω, αφού πρώτα μας αποχαιρετήσουν σωστά. Προσωπικά θεωρώ πως η αντιμετώπισή τους ήταν από τις πιο σωστές στον χώρο της μουσικής όσον αφορά τη διαχείριση της διάλυσης. Άλλωστε μία τελευταία περιοδεία είναι το καλύτερο αποχαιρετιστήριο δώρο που θα μπορούσαν να κάνουν.
Το live της Πέμπτης άνοιξαν οι we.own.the.sky, που είναι η πιο κατάλληλη μπάντα του χώρου για το εγχείρημα αυτό. Μπάντα την οποία θαυμάζω και μάλιστα έχω δει live άλλες δύο φορές, γίνεται όλο και περισσότερο γνωστή στην εγχώρια σκηνή, με το ντεμπούτο άλμπουμ τους να έχει κυκλοφορήσει μερικούς μόνο μήνες (Θα γίνει live παρουσίαση του δίσκου τους στο Αν club στις 8/4). Δικαιολογημένα επιλέχθηκαν ως support group για τους Maybeshewill, όχι μόνο λόγω του παρόμοιου μουσικού ύφους, αλλά και λόγω της ατμόσφαιρας που κατορθώνουν να δημιουργούν, πράγμα δύσκολο να κατανοήσεις άμα δεν είσαι παρών και ακόμα δυσκολότερο να το περιγράψεις.
“Raindrops and oceans”, “Muzzle”, “Penny for your thoughts”, “Transmissions of static”, “yodatrainschewbacca”, κάποια από τα κομμάτια που παίχτηκαν από τους we.own.the.sky το βράδυ αυτό, θέτοντας το κατάλληλο περιβάλλον για να ανέβουν στη σκηνή οι Maybeshewill. Οι εναλλαγές μεταξύ του ατμοσφαιρικού χαρακτήρα και του βαρύ ήχου διαχωρίζουν τα στοιχεία αλλά και ταυτόχρονα εναρμονίζουν το αψεγάδιαστο αποτέλεσμα. Είναι σίγουρο ότι έχουν πολλά να προσφέρουν στον χώρο και ανυπομονούμε να δούμε τι θα ακολουθήσει.
Ανεβαίνουν επιτέλους στη σκηνή οι Maybeshewill, ύστερα από πολλή ανυπομονησία του κοινού. Ανοίγουν με το μελωδικό “Opening”, συνεχίζουν αναλόγως με το “Take this to heart”. Σε αυτό το σημείο έχει ήδη δημιουργηθεί ανατριχιαστική ατμόσφαιρα, η οποία συνεχίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια του live. Ακολουθεί το “Co-Conspirators” και το “Red paper lanterns”, δείχνοντας στο κοινό την παραμυθένια πλευρά τους. Συνεχίζουν δυναμικά με ένα κομμάτι το οποίο προσωπικά μου θυμίζει κάτι βγαλμένο από άνιμε, το “All things transient” , από τον τελευταίο δίσκο τους “Fair Youth”. Και αποθεώνουν το κοινό με το κλασσικό για όλους μας πλέον “In another life when we are cats”, επιστρέφοντας στη πρώτη τους δουλειά, το πρώτο τους EP. Αφού παίζουν μερικά ακόμα κομμάτια, από τον τελευταίο δίσκο αλλά και από τους προηγούμενους, μας ευχαριστούν στα ελληνικά και κλείνουν το live με το δυναμικό και ταυτόχρονα έντονα συναισθηματικό “Not for want of trying”.
Αναπόφευκτο ήταν το encore, αφού είναι γνωστό σε όλους πως είναι η τελευταία φορά που πρόκειται να τους δούμε ζωντανά. Αφού έπαιξαν τα “Seraphim & Cherubim”, “He Films the Clouds Pt. 2”,αφήνοντας το κοινό σε μία κατάσταση δέους αλλά και λύπης, ο κιθαρίστας John Phelps μας ευχαρίστησε μία τελευταία φορά, λέγοντας πως οι εμπειρίες τους τα δέκα αυτά χρόνια δεν θα ήταν τόσο εξωπραγματικές χωρίς τους fans και συγκινώντας ακόμα περισσότερο το κοινό.
Με αυτό το live αποχαιρέτησαν την Αθήνα οι Βρετανοί Maybeshewill. Για τους λάτρεις της post και instrumental rock μουσικής ήταν ίσως ένα από τα καλύτερα live στο οποίο έχουμε βρεθεί μάρτυρες τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα, παρέα με τους God Is An Astronaut στο Gagarin το 2014. Αξίζει να σημειωθεί πως σε αυτό συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό ο άριστος ήχος που προσέφερε το Fuzz. Σε κάθε κομμάτι που παίχτηκε από τις δύο μπάντες είχαμε τη δυνατότητα να ακούσουμε το κάθε όργανο ξεχωριστά, χωρίς το ένα να ξεπερνά το άλλο και να χάνεται η λεπτομέρεια. Σε συνδυασμό με τις έντονες δυναμικές, ακουγόταν κάθε νότα και λεπτομέρεια, δημιουργώντας ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα.
“Their history will be what we make of it”.
Ευχαριστούμε τους Maybeshewill για ένα πανέμορφο αντίο και τους αγαπημένους we.own.the.sky που άνοιξαν με τον πιο σωστό τρόπο τη συναυλία αυτή.
Φωτογραφίες ©Mariza Kapsabeli