Τι χρειάζεσαι μετά από μια δύσκολη εξεταστική Σεπτεμβρίου, μία ταινία του Αγγελόπουλου ή την ανάγνωση ενός βιβλίου του Ουμπέρτο Έκο; Η απάντηση είναι φυσικά μια εύπεπτη αμερικάνικη σειρά, με μηδαμινό και προβλέψιμο σενάριο, ακριβή παραγωγή για να χορταίνει το μάτι (εφόσον ο εγκέφαλος είναι ήδη χορτασμένος από προηγούμενες διαδικασίες) και φυσικά ξανθούλες και νεαρούς με 6-pack γιατί καλές οι δυνατές ερμηνείες αλλά ακόμα καλύτερες οι παράλληλες με την προβολή ______ (βρες τι κάνει ρίμα και κέρδισε ένα σέξυ ίνμποξ μου). Όταν την σειρά αυτή υπογράφει ο Ryan Murphy και το επιτελείο του (βλ. American Horror Story, Glee) τότε εκτός από όλα τα προαναφερθέντα έχεις να αναμετρηθείς και με ένα ιδιαίτερο και καυστικό χιούμορ, τραβηγμένους-απ-τα-μαλλιά αλλά απίστευτα διασκεδαστικούς χαρακτήρες και ανεπανάληπτες στιχομυθίες.
Η σειρά μας τοποθετεί αρχικά στο 1995 και στο πάρτυ μιας γυναικείας αδελφότητας όπου μία από τα μέλη της γεννάει ένα μωρό στην μπανιέρα κατά την διάρκεια του ξέφρενου γλεντιού. Πεθαίνει από την ανάγκη των «φίλων» της να χορέψουν το αγαπημένο τους τραγούδι και να ασχοληθούν αργότερα με αυτό το μείζονος σημασίας θέμα που λαμβάνει χώρα στο μπάνιο και τους έχει λερώσει τις καλές τους πορσελάνες. Η αφήγηση μας επανατοποθετεί στο 2015 όπου η ίδια αδελφότητα (ΚΚΤ), διοικούμενη από την Chanel (Emma Roberts) και τα τσιράκια της, αναγκάζεται μετά από τις κατηγορίες της διευθύντριας του κολεγίου (Jamie Lee Curtis) για διάφορες ανάρμοστες πρακτικές που λαμβάνουν χώρα (μέθη, ναρκωτικά, ρατσισμός, εκμετάλλευση) να δέχεται οποιονδήποτε θέλει να γίνει μέλος της «κλίκας» τους. Ακολούθως, ένας αριθμός κοινωνικών απόκληρων του κολεγίου βρίσκει φωλιά στις με-το-ζόρι-ανοιχτές αγκάλες της bitchy αδελφότητας: μια κωφή κλώνος-φαν της Taylor Swift, μια creepy φοιτήτρια με κολάρο-σιδεροκατασκευή (Lea Michele), μια παχουλή vlogger κεριών και φυσικά η τυπική νεοφερμένη, ωραία-καλοπροαίρετη αντίζηλος της σατανικής αρχηγού. Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο όταν οι δολοφονίες των μελών της αδελφότητας (και όχι μόνο) αρχίζουν να διαδέχονται η μία την άλλη σε ταχύτατους ρυθμούς και όλα δείχνουν πως ένα ένοχο μυστικό σκεπάζει το κολέγιο, ενώ ο δολοφόνος θα μπορούσε να καθρεφτίζεται στο πρόσωπο καθενός (αν και μας τον έχουν παρουσιάσει με μια καλτ, κόκκινη, λουστρίν διαβολοστολή που τυχαίνει [?] να ταυτίζεται με αυτήν της μασκότ αθλητικής ομάδας του Wallace University).
Οι επιρροές των δημιουργών πάνω κάτω γνωστές και αντιληπτές τοις πάσι (Mean Girls, Scary Movie, το Coven του AHS με κοινά σημεία μέχρι και στην πρωταγωνίστρια) καθώς δεν διστάζουν να πατρονάρουν δημιουργικά παλαιότερες δουλειές (δικές τους ή άλλων) που αγάπησε το τηλεοπτικό target group στο οποίο απευθύνονται. Χωρίς καμιά αμφιβολία μπορεί να δει κανείς την Sue Sylvester στο ρόλο της διευθύντριας του κολεγίου, ένα κράμα από Quinn Fabray, Rachel Berry, Madison Montgomery, Fiona Goode, Regina George, Santana Lopez (και οι self-centered bitches τελειωμό δεν έχουν) στο πρόσωπο της Chanel, και όλους τους outcasts της χορωδίας Glee στα πρόσωπα των λοιπών μελών.
Η συνταγή της επιτυχίας φαίνεται πως κρύβεται στον συνδυασμό των αγαπημένων αυτών μοτίβων. Δώσε στον λαό σπλατεριά, παρωδία, κολέγιο, σκύλες, γκόμενους, κλίκες και το σκωπτικό χιούμορ των δημιουργών και έχεις το απόλυτο teen-TV show της χρονιάς. Οι θρυλικοί (τρολ) μάλιστα τρόποι που σκοτώνουν στα πρώτα δύο επεισόδια την Ariana Grande και την faux-κωφή Swift υποδηλώνει την γνώση της ελαφρότητας του προϊόντος από τον Murphy και τους συνεργάτες του και την αυτοσαρκαστική διάθεσή τους.
Οι ερμηνείες ως επί το πλείστον ικανοποιητικότατες για το είδος, με την Emma Roberts καλύτερη από κάθε προηγούμενη δουλειά της, την Jamie Lee Curtis γεννημένη για αυτόν τον ρόλο και την Lea Michele σε ρόλο έκπληξη για το πρωταγωνιστικό ντιβιλίκι που την έχουμε συνηθίσει μέχρι πρότινος και με αρκετά καλές στιγμές (με τις μανιερίτσες της καλά να κρατούν βεβαίως, σε διαφορετικό outfit).
Η σειρά έχει γενικά δημιουργήσει μια πολύ θετικά προκατειλημμένη ατμόσφαιρα ως προς την εξέλιξή της (έστω και λίγο αναμενόμενη) και δείχνει να ήταν σχεδόν επιβεβλημένη για τους δημιουργούς της, με ένα Glee να τελειώνει έχοντας καταντήσει αφόρητα βαρετό και ένα American Horror Story να παίρνει την κάτω βόλτα (από την θρυλική σεζόν του Asylum και μετά). Ας ελπίσουμε οι βαριές μέρες του χειμώνα μας να συνεχίσουν να κλείνουν με ένα έξυπνα/τρέντι ελαφρύ κλίμα των επεισοδίων της εν λόγω σειράς και long live the scream queens!
