Μιλάει σε β' και γ' ενικό πρόσωπο για ή και με τον εαυτό της. Και με το α' τα πάει καλά βέβαια, μιας που πιστεύει στον εγωκεντρισμό των πάντων. Ο ίδιος της τη σπάει βέβαια, μιας που θεωρεί ότι είναι αιτία πολλών “δεινών” του σήμερα.
Φύσει είρων, αμπελοφιλοσοφος και υπεραναλυτική (λόγια κακοπροαίρετων τρίτων!), για αυτήν “η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά”.
Στο παιχνίδι της ζωής ακόμη διαβάζει τις οδηγίες χρήσης, προσπαθώντας να παντρέψει τη θεωρία με την πράξη.
Δοκιμάζει και δοκιμάζεται, προσπαθώντας μέσω της εις άτοπον απαγωγής να βρει κομμάτια του εαυτού της.
Καθ' οδόν πάντως, μιας που ναι μακρύς ο δρόμος, ακροβατεί με μαεστρία ουρακοτάγκου ανάμεσα στα άκρα, προσπαθώντας να εξασφαλίσει μια βιώσιμη ισορροπία, ένα τάχα μου “μέτρον άριστον” (αν ακούτε έναν περίεργο θόρυβο, μόλις γίνατε μάρτυρες του πώς ηχούν οι πέτρες όταν γελάνε).
Οι παράλληλες πραγματικότητες και οι τόσες οπτικές γωνίες ενίοτε την αποσυντονίζουν, αλλά είναι μικρό το τίμημα μπροστά στο να κατανοήσει έστω λίγο καλύτερα τον κόσμο γύρω της.
Για να το κάνει αυτό, αλλά και για να εξασφαλίσει την όποια πνευματική της υγεία, γράφει για αυτούς της τους προβληματισμούς από... από όταν έμαθε να γράφει. Και αν αναρωτιέστε η απάντηση είναι “ναι”.
Από τότε με τέτοιες σκέψεις έμενε άυπνη τα βράδια !
