Ο Αμνός (2021) του Βάλντιμαρ Γιόχανσον
Η Ισλανδία αποφάσισε να προτείνει για την κατηγορία Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας των φετινών Όσκαρ τον Αμνό. Μια ταινία η οποία ξεκινάει από μια περιέργεια για τη σχέση του ανθρώπου και της φύσης, και εξαϋλώνεται – με θετικό πάντα τρόπο- μέσα σε αυτήν την ιδέα. Σκηνοθέτης ο Βάλντιμαρ Γιόχανσον με πρωταγωνιστές τη Νούμι Ραπάς (Μαρία) και τον Χίλμερ Σνέρ Γκούντνασον (Ινγκβάρ). Ο Αμνός βάζει στο μικροσκόπιο τον θεσμό της αγίας και ορθής οικογένειας.
Υπόθεση
Η Μαρία και ο Ινγκβάρ ασχολούνται με τη γεωργία και υιοθετούν στην κυριολεξία ένα νεογέννητο πρόβατο από τη στάνη τους, το οποίο έχει μια υβριδική μορφή: μισός άνθρωπος και μισό πρόβατο. Το ζευγάρι το μεγαλώνει σαν κανονικό, ανθρώπινο παιδί τους. Εξάλλου του δίνουν και το όνομα του πρώτου, νεκρού τους παιδιού, Άντα.
Η επαφή της ταινίας με την Ανθρωπόκαινο περίοδο
Αφηγηματικά απλός αλλά με πολλαπλά επίπεδα να διαταράσσουν την αρμονική του επιφάνεια, ο Αμνός προσεγγίζει από τη δική του οπτική γωνία την περίοδο της Ανθρωπόκαινου.
Η Ανθρωπόκαινος ή αλλιώς Καπιταλόκαινος περίοδος χρησιμοποιείται τελευταία σε αρκετές μελέτες της Γεωλογίας, έχει αντικαταστήσει τον όρο της Ολόκαινου Γεωλογικής Περιόδου και διεισδύει στις θεωρητικές επιστήμες. Μελετά με έναν διαφορετικό τρόπο την επίδραση και τη σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον, είτε αυτό αφορά τη φύση ως στρώματα Γης είτε προσεγγίζει τα υπόλοιπα έμβια όντα.
Η Ανθρωπόκαινος εντάσσεται και σε μια ιδιαίτερη κριτική των τεχνών, την Οικοκριτική θεωρία. Αυτή απαιτεί την πριμοδότηση του φυσικού περιβάλλοντος το οποίο βιάζεται από τους ανθρώπους. Καλεί σε μια λύση της οικολογικής καταστροφής με την αρωγή πολιτισμικών μέσων.
Ο Αμνός θα μπορούσε να ενταχθεί σε ένα τέτοιο πλαίσιο, καθώς το μήνυμά του έχει σαφή στόχο να στηλιτεύσει, μεταξύ άλλων, και την προσπάθεια του ανθρώπου για οικειοποίηση της φύσης. Το τέλος, όμως, έρχεται να επιβεβαιώσει πως η φύση δεν νικάει τον άνθρωπο, αλλά τραβάει τη δική της πορεία, όπως θα έπρεπε απρόσκοπτα να συμβαίνει.
