Η νέα ταινία του Σαμ Λέβινσον που στριμάρει στο Netflix, κεντράρει στην ακανθώδη σχέση ενός ζευγαριού με φόντο το σινεμά
Υπόθεση: Μια βραδιά βράβευσης μετατρέπεται σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα στο Μάλκολμ και τη σύντροφο του Μαρί, όταν εκείνος παραλείπει να την αναφέρει στον ευχαριστήριο λόγο του.
Ο Σαμ Λέβινσον, αξιοποίησε την περίοδο της καραντίνας δημιουργώντας ένα δράμα δωματίου, ποντάροντας τα χαρτιά του στην ιστορία ενός ζευγαριού. Ο Μάλκολμ και η Μαρί, θα έπρεπε να γιορτάζουν το βραβείο καλύτερου σκηνοθέτη ,αντ’αυτού η παράλειψη του να ευχαριστήσει τη σύντροφο του δίνει το έναυσμα για ένα ψυχολογικό πόλεμο ανάμεσα τους. Δύο σύντροφοι εγκλωβισμένοι σε ένα σπίτι με τα μυστικά και τους δαίμονες της σχέσης τους.
Το ασπρόμαυρο κάδρο του διευθυντή φωτογραφίας, Μαρσέλ Ρεβ κερδίζει τις εντυπώσεις, δίνοντας μαθήματα στυλιζαρισμένης αισθητικής ενώ εύστοχες μουσικές υποκρούσεις jazz και funk παντρεύονται αρμονικά με τις σκηνές.
Μακρόσυρτοι διάλογοι, βαρύγδουπες δηλώσεις και εκρήξεις οργής διαδέχονται η μια την άλλη, χτίζοντας ένα κράμα έντασης αλλά και φλυαρίας. Οι δουλεμένοι μονόλογοι των πρωταγωνιστών αποκαλύπτουν ιστορίες του παρελθόντος και πτυχές του χαρακτήρα τους, χωρίς ωστόσο να λείπουν οι υπερβολές και οι επιτηδευμένες εκφράσεις.
Στο επίκεντρο της διαμάχης τους τοποθετείται η βιογραφική ταινία του Μάλκολμ, τα πάθη της Μαρί, οι κριτικοί κινηματογράφου και εν γένει η τέχνη, με το ζευγάρι να επιδίδεται σε ένα παιχνίδι δηλώσεων και εντυπώσεων.
Οι βλέψεις του Λέβινσον να δημιουργήσει ένα avant-garde ερωτικό δράμα α λα Γκοντάρ ,αποτυγχάνουν παρά τις εμφανείς και φιλότιμες αναφορές, καθώς ο φακός θολώνει λόγω κινηματογραφικής έπαρσης. Ο προσποιητός νατουραλισμός δεν κατορθώνει να διαπεράσει την οθόνη παρά τις εξαιρετικές προσπάθειες της Ζεντάγια.
Η νεαρή πρωταγωνίστρια του «Euphoria», μοιάζει αψεγάδιαστη σε κάθε της πλάνο, ξεδιπλώνοντας τις υποκριτικές της ικανότητες στο ρόλο της ευάλωτης Μαρί. Η αποκαλυπτική της ερμηνεία φαίνεται να επισκιάζει τον συμπρωταγωνιστή της Τζον Ντέιβιντ Γουάσινγκτον, ο οποίος παρά την εμφανή χημεία του μαζί της μοιάζει υπερφίαλος ερμηνευτικά, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των λογομαχιών τους.
Το «Malcolm & Marie» παρά τις καλές προθέσεις του, πέφτει στην παγίδα της περιαυτολογίας, επιτρέποντας στην υπεροψία να ηγηθεί της ταινίας, αφήνοντας πίσω την καλλιτεχνική ουσία της.
