Οι ρεαλιστικοί χαρακτήρες στην Ιστορία Γάμου του Μπάουμπαχ.
Η φετινή κινηματογραφική χρονιά μας έδωσε απλόχερα πολλά φιλμογραφικά «διαμαντάκια» κάθε γούστου. Η τελευταία ταινία των Avengers, η συνύπαρξη του Ντι Κάπριο και του Πιτ στο φιλμ του Ταραντίνο, η ψυχολογική σκιαγράφηση του Τζόκερ, το έπος του Σκορσέζε, η Ιστορία Γάμου δια χειρός Νόα Μπάουμπαχ, τα ευφυώς δομημένα Παράσιτα και τα ακόμα πιο πρόσφατα Star Wars και Knives Out αποδεικνύουν τον παραπάνω ισχυρισμό.
Δίχως να αμφιβάλλω για την αξία όλων, το σπουδαιότερο κατά τη γνώμη μου είναι η Ιστορία Γάμου του Μπάουμπαχ.
Η πλατφόρμα του NETFLIX αποδεικνύει μέχρι στιγμής πως είτε πρόχειρα δομημένες είτε εις βάθος μελετημένες ταινίες θα παραγάγει.
Ιστορία Γάμου (Marriage Story, 2019)
Η ταινία αποτελεί μελέτη εκείνων των βημάτων που οδηγούν ένα ζευγάρι στον χωρισμό, ένα αγαπητό θέμα του σκηνοθέτη, αν θυμηθεί κανείς τους βραβευμένους του με Όσκαρ καλύτερου σεναρίου Δεσμούς διαζυγίου το 2005.
Βέβαια, εδώ πρόκειται για μία περισσότερο αυτοβιογραφική ταινία στην οποία δεν είναι τόσο η ιστορία καθαυτή που κερδίζει έδαφος αλλά οι χαρακτήρες και το πρίσμα μέσω του οποίου μελετάται το τέλος.
Σημαντικό ρόλο σε αυτό είχαν και οι πρωταγωνιστές Σκάρλετ Τζοχάνσον και Άνταμ Ντράιβερ. Συνέβαλαν στη διαμόρφωση των χαρακτήρων τους, δίνοντας ιδέες στον σκηνοθέτη με σκοπό να ολοκληρώσει τον ψυχολογικό τους καμβά. Ένας καμβάς πάνω στον οποίο απεικονίζονται πολλά χαρακτηριστικά μίας ολόκληρης γενιάς.
Η πραγματική πρωταγωνίστρια είναι η Τζοχάνσον με την οποία και ξεκινά η Ιστορία Γάμου, αποτελώντας στην αρχή τον αποδιοπομπαίο τράγο της υπόθεσης. Είναι αυτή που σκέφτεται τον χωρισμό και δρομολογεί το όλο θέμα. Εν συνεχεία, όμως, οι ρόλοι αντιστρέφονται και παρατηρούμε τον δυνατό σύζυγό της να χάνει έδαφος, να λυγίζει και να φοβάται το τέλος.
Δεν συγκρούονται απλά δύο χαρακτήρες. Η σύγκρουση μεταφέρεται, αρχικά, στο επίπεδο των προσωπικών στόχων τους και μακροπρόθεσμα σε μία ολόκληρη μερίδα του κόσμου.
Η φεμινιστική πλευρά της Ιστορίας Γάμου
Το γεγονός πως βλέπουμε μία γυναίκα να διεκδικεί την καριέρα της, στοιχείο που στερείται από τον γάμο της, αποτελεί την βασικότερη παράμετρο.
Αποκτά, όμως, ιδιαίτερη σημασία λόγω της εξέτασης του από έναν άνδρα σκηνοθέτη που της προσδίδει και το απαραίτητο ταλέντο. Είναι μία ηθοποιός η οποία θέλει να εξελίσσει το ταλέντο της και προσπαθεί να κατακτήσει τους στόχους της.
Σε ολόκληρη την ταινία υπάρχουν δύο πολύ δυνατές σκηνές: η πρώτη όταν η Τζοχάνσον επισκέπτεται για πρώτη φορά τη δικηγόρο της και η δεύτερη όταν το ζευγάρι συναντιέται έπειτα από δικαστήριο για να συζητήσουν.
Στην πρώτη απολαμβάνουμε έναν μονόλογο που εξηγεί τη γυναικεία ψυχοσύνθεση και θέληση για εξέλιξη. Στη δεύτερη έναν βαθύ συζυγικό καυγά, με τον Ντράιβερ να λυγίζει.
Όλη η ταινία κινείται γύρω από τον εξής πυλώνα: ορισμένες φορές το τέλος είναι υποχρεωτικό, λόγω εμποδίων που υπήρχαν αλλά τα αγνοούσαμε.
Συνδετικός κρίκος ανάμεσα τους είναι το παιδί και για αυτό η μεγαλύτερη δυσκολία πέφτει στην Τζοχάνσον. Θέλει να παραμείνει με αυτό αλλά οφείλει να ονειρευτεί και να βιώσει όλα όσα επιθυμεί. Για αυτό προσπαθεί να τα συνδυάσει!
Κινηματογραφικοί ήρωες άκρως ρεαλιστικοί, περισσότερο από έναν Τζόκερ και έναν Ιρλανδό!
