Η πατριαρχική μας κοινωνία, ακόμα και σήμερα, συνεχίζει να θεωρεί πως το μεγαλύτερο προσόν μίας γυναίκας είναι η εξωτερική της εμφάνιση.
Από τη στιγμή που γεννιέσαι, οι παραινέσεις που ακούς αφορούν ως επί το πλείστον αυτή (κάνε τα μαλλιά σου έτσι, το στήθος σου πρέπει να είναι εκεί, μόνο βαμμένη θα βγαίνεις έξω, μόνο χτενισμένη, πάντοτε θα δείχνεις <<πως είσαι γυναίκα>>).
Η εμμονή της κοινωνίας μας με τη νεότητα στις γυναίκες…
Η γυναίκα που δεν ακολουθεί αυτές τις επιταγές με τακτική συνέπεια, πάντοτε θεωρείται όχι και τόσο όμορφη ή της ασκείται πίεση ώστε να γίνει περισσότερο ποθητή.
Η γυναίκα δεν επιτρέπεται να μεγαλώνει επίσης ή να γερνάει. Όποια γυναίκα γερνάει, δέχεται πυρά και χλευάζεται επειδή δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε μία ανάγκη που οι άλλοι της έχουν δημιουργήσει: να είναι ποθητή και να ικανοποιεί τις αισθητικές ανάγκες των άλλων. Θεωρείται αντιερωτική, άσχημη, άξια να χαθεί από προσώπου γης.
Η γυναίκα δεν επιτρέπεται να μεγαλώνει επίσης ή να γερνάει.
Ενώ ο άνδρας καθώς μεγαλώνει θεωρείται ωραιότερος, η γυναίκα βάλλεται διαρκώς από επιθέσεις. Η εμμονή της κοινωνίας μας με τη νεότητα στις γυναίκες, μας έχει στερήσει από πάρα πολλούς τομείς τη σοφία, την εμπειρία ζωής και την αντίληψη των μεγαλύτερων σε ηλικία γυναικών. Παραβλέποντας το γεγονός πως η ωριμότητα στις γυναίκες μπορεί να τις καταστήσει ωραιότερες από ποτέ.
Σκοτώνουμε τις γυναίκες όταν μεγαλώσουν. Και αυτό είναι περισσότερο κακό δικό μας, παρά δικό τους.
Μαρία Σκαμπαρδώνη