Ο Dimiology είναι ένας κόσμος γεμάτος χρώματα, σεξουαλικότητα, χαρά, λύπη και θάνατο!
Ο Dimiology είναι ένας μοναδικός κόσμος. Δημιουργήθηκε πριν από περίπου έναν χρόνο και το Frapress.gr σας δίνει την δυνατότητα να ρίξετε μια κοντινή ματιά στον κόσμο αυτόν, αλλά και στον καλλιτέχνη πίσω από αυτό.
Ο Δημήτρης Φίλιππας είναι ένας αρχιτέκτονας που ζει και εργάζεται στην Αγγλία. Κατάγεται από την Κύθνο, αλλά γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γλυφάδα. Από μικρή ηλικία ξεκίνησε να ζωγραφίζει και από τότε δεν σταμάτησε ποτέ.
“Από πολύ μικρός ζωγράφιζα. Τότε κυρίως καταπιανόμουν με τα παιχνίδια μου, με αγαπημένη μου ζωγραφιά να είναι η αποτύπωση μιας μινιατούρας του Ηρακλή και της Λερναίας Ύδρας, από το παιδικό της Disney.
Οι γονείς μου έχουν κρατήσει πολλά από τα σχέδια της παιδικής μου ηλικίας και θα ήθελα κάποια στιγμή να κάνω κάτι με αυτά του τύπου: Τότε και Τώρα. Ζωγράφιζα από πάντα, όπως τα περισσότερα παιδάκια, αλλά τα περισσότερα παιδάκια το αφήνουμε γύρω στην ηλικία των 11. Εγώ δεν το άφησα ποτέ, ούτε στο Γυμνάσιο, ούτε στο Λύκειο, ποτέ!”
Πότε κατάλαβες ότι δεν είναι απλώς μια ασχολία, αλλά κάτι που θες να το εξελίξεις και να το ‘χεις στην ζωή σου;
Κάπου στα 13-14 κατάλαβα πως όντως έχω μία έφεση και θέλω να συνεχίσω να ζωγραφίζω. Ήθελα να μάθω περισσότερα για την τέχνη αυτή και αυτό έκανα. Άρχισα, σχέδιο με σκοπό να μπω ή στην Καλών Τεχνών ή στην αρχιτεκτονική.
Στο σχολείο ανυπομονούσα απλώς για την ώρα των καλλιτεχνικών για να κάτσω να ζωγραφίσω. Είχα ταλέντο και το εκμεταλλευόμουν κυρίως για να εντυπωσιάσω κοριτσάκια με τα σκίτσα μου. Περιττό να σου πω πως έτρωγα φουλ bullying στο σχολείο, για αυτό κλείστηκα κάπως στον εαυτό μου. Την έβγαζα με το ipod μου και ζωγραφίζοντας διαρκώς σε τετράδια, θρανία και πίνακες. Κάποια στιγμή οι δικοί μου με έγραψαν σε μία σχολή καλλιτεχνικών τα Σαββατοκύριακα και εκεί διεύρυνα αρκετά της γνώσεις μου. Κάναμε γλυπτική, κάρβουνο, δούλεψα γυμνό, το οποίο και με εξίταρε πολύ!
Έπειτα, από παρότρυνση των γονέων του ο Δημήτρης πηγαίνει το 2010 στην Αγγλία για να σπουδάσει αρχιτεκτονική και design στο Sir John Cass School of Art. Εν συνεχεία κάνει το Bachelor του και εργάζεται εθελοντικά στο Secret Theater του Λονδίνου, κάτι που όπως μας λέει ήταν μία μοναδική εμπειρία γι’ αυτόν.
“Στο Secret Theater εργάστηκα στο Art department, που είχε πολύ ενδιαφέρον. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα ζωντανό θέατρο, τέρμα διαδραστικό, όπου ειδικά σε κάποια θεατρικά παρουσίαζε τρομερό ενδιαφέρον. Π.χ κάναμε κάποια στιγμή Ghostbusters και έπρεπε, πέραν του να ζωγραφίσουμε θεματικά την είσοδο, κτλ, να δημιουργήσουμε κάπως την πράσινη γλίτσα!”
Ο Dimi πλέον μένει και εργάζεται στο Λονδίνο και όπως μας λέει ψάχνεται διαρκώς.
“Περνάω καλά εδώ, αλλά η αλήθεια είναι ότι η μεγάλη μου αναγκαιότητα είναι η ζωγραφική. Είμαι σε καλή φάση εδώ, έχω την δουλειά μου σε αρχιτεκτονικό γραφείο, έχω τον συγκάτοικο/φίλο και συμπαραγωγό στην μουσική, αλλά ευχαρίστως τα παρατούσα όλα για μια τρύπα στο Κουκάκι, όπου θα μπορούσα να ζωγραφίζω όλη μέρα.
Για μένα είναι όσο αναγκαίο, όσο η αναπνοή μας. Πολλές φορές με πιάνει κάτι dark και νιώθω σαν να έχω κάνει μια μεγάλη βουτιά και να βρίσκομαι στον πάτο της θάλασσας. Όταν πιάνω να ζωγραφίσω νιώθω σαν να κολυμπάω γρήγορα προς την επιφάνεια και εν τέλει να παίρνω μια βαθιά και ωραία ανάσα!”
“Ο ήχος της πέννας, του μολυβιού, του μαρκαδόρου πάνω στο χαρτί για μένα είναι οργασμικός.”
Στην Αθήνα όταν ήρθες τι έκανες ακριβώς;
Στην Αθήνα ήρθα μέσα Νοέμβρη για να στήσω την έκθεση μου στο Barrett και επειδή ακολούθησαν και άλλα πραγματάκια, έμεινα αρκετά.
Τι άλλο έκανες στην Αθήνα την περίοδο που έμεινες;
Κάναμε 2 πολύ ωραία πάρτι, μαζί με τους Talk of the Town. Το πρώτο, πιο πειραματικό ακόμα, έγινε στον υπόγειο χώρο του Crust και το δεύτερο στο six d.o.g.s. Στα πάρτι αυτά οι Tolis Q, VRGN, Stark & Vangelis Kostoxenakis ήταν στα dexx και έδιναν τον ρυθμό ενώ εγώ έκανα live illustartion set με το ipad μου, που ήταν συνδεδεμένο στον προτζέκτορα!
Είχε αρκετά μεγάλη επιτυχία, άρεσε στον κόσμο και ειλικρινά μου έδωσε πολύ ενέργεια για την συνέχεια! Μετά το live στο six d.o.g.s, ακολούθησε και live illustartion set στο Barrett.
Τι αποτελεί έμπνευση για σένα;
Για μένα έμπνευση μπορεί να είναι το οτιδήποτε. Μου βγαίνει ένα σκοτεινό στοιχείο πολλές φορές, που νομίζω όλοι έχουμε μέσα, αλλά δεν ξέρουμε πως να το εξωτερικεύσουμε. Τα υπόλοιπα είναι κυρίως εναύσματα που παίρνω από την κοινωνία και την καθημερινότητα.
Αυτή την περίοδο τι κάνεις;
Πλέον, όπως σου είπα έχω, επιστρέψει στο Λονδίνο όπου εργάζομαι σε αρχιτεκτονικό γραφείο. Συγκατοικώ με έναν πολύ καλό μου φίλο από την σχολή και μαζί περνάμε τα βράδια μας, τζαμάροντας και εν τέλει γράφοντας μουσική.
Μόλις βγάλαμε την κασέτα μας με τα δύο πρώτα τραγούδια μας και είμαι εξαιρετικά χαρούμενος με το αποτέλεσμα. Είμαι σε μια περίεργη φάση είναι η αλήθεια, γιατί θέλω να ασχοληθώ εξ’ ολοκλήρου με την ζωγραφική, αλλά πλέον μου αρέσει και η μουσική πάρα πολύ.
Προσπαθώ να βρω έναν τρόπο να ζωγραφίζω, να παίζω μουσική και παράλληλα στα πάρτι μου να ενσωματώνω και ανθρώπους ως καμβά μου. Ξέρω ότι στην Ελλάδα δύσκολα θα ζήσω μόνο με την τέχνη μου, αλλά σκέφτομαι σοβαρά την επιστροφή μου. Πήρα μια πρώτη γεύση από το live στο six d.og.s και θέλω να το εξελίξω.
Την μουσική που γράφεις με τον συγκάτοικο πως θα την χαρακτήριζες;
Αν το ακούσεις θα καταλάβεις πως είναι ένα είδος πειραματικής dark (electric) synth. Αλλά δεν στοχεύσαμε εκεί, απλώς μας βγήκε έτσι.
Με τον Giulio Gabrielli, ο Dimi δημιουργεί τους Zzudi. Γνωρίστηκαν στην σχολή αρχιτεκτονικής και έκτοτε έγιναν καλοί φίλοι. Η συγκατοίκηση ήρθε σαν κάτι φυσικό και έκτοτε τα βράδια τους έγιναν άκρως δημιουργικά και μουσικά. Η κασέτα που έβγαλαν με τα πρώτα τους τραγούδια φέρει την εικαστική υπογραφή του Dimiology, που έχει επιμεληθεί την κάθε μία ξεχωριστά!