Ο έρωτας είναι ένα θέμα που θα μας απασχολεί για παντα αγαπημένοι μου αναγνώστες…
Αν ο έρωτας και η ερωτική έλξη είναι ένας μαγνήτης, τότε εμείς είμαστε κάτι αστεία σωματίδια που τρέχουμε με όλη μας τη δύναμη να απομακρυνθούμε απ’ αυτό που ελκύουμε και κυνηγάμε αυτό που μας απωθεί.
“Love yourself first and everything else falls into line. You really have to love yourself to get anything done in this world.” –Lucille Ball
Προσπαθούμε –μάταια– να επενδύσουμε πάνω σε ανούσιες ανθρώπινες σχέσεις και εξακολουθούμε να πιστεύουμε με βλακώδη πίστη πως η δική μας προσπάθεια αρκεί για να πετύχουμε τον στόχο μας.
Το βλέπουμε ως μια καλή πρόκληση πάντα. Αυτό, όμως, αποτελεί μια ψευδαίσθηση, που μάταια μας δημιουργεί ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον. Ίσως να φταίει και η συναισθηματική ανωριμότητα, που μας διακατέχει τις περισσότερες φορές.
“I love you not only for what you are, but for what I am when I am with you.” –Roy Croft
Άλλο αγαπώ κι άλλο αγαπιέμαι και να με συγχωρήσει ο Λουντέμης με το «Αγαπώ θα πει αγαπώ. Το τι κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά» αλλά όχι, όταν αγαπώ, θέλω και να αγαπιέμαι και δεν είναι καθόλου δική του δουλειά του άλλου.
Κι όσο κι αν θέλουμε με υπομονή να πείσουμε τους άλλους, μα κυρίως τους εαυτούς μας πως μας αρκεί να αγαπάμε και να δίνουμε, το κακομαθημένο μικρόβιο που έχουμε μέσα μας όλοι μέσα μας, τρελαίνεται γι’ όλα όσα αυτά που ποθεί να αποκτήσει μέσα απο τον έρωτα, δεν του αρκεί να δώσει μόνο.
Το συμπέρασμα είναι ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να διαλέξεις στρατόπεδο, ανάμεσα στο αγαπώ και στο αγαπιέμαι, αφού ο έρωτας είναι η πιο άδικη συναλλαγή.
“When we are in love we seem to ourselves quite different from what we were before.” -Blaise Pascal
Τα χρόνια, όμως, πέρασαν κι αφού ερωτευτήκαμε και πονέσαμε και κλάψαμε και επενδύσαμε, ώστε να κερδίσουμε την αγάπη κάποιου που ουσιαστικά ποτέ δε μας την υποσχέθηκε, μάθαμε πως η αγάπη δεν ανήκει στον κανόνα του δουναι και λαβειν και πως όσο κι αν αγαπήσεις, δε σημαίνει πως θα αγαπηθείς.
Να μην καταλήγεις, λοιπόν, εκεί που αγαπάς, μάλλον να φεύγεις τρέχοντας από εκεί πρέπει… Κι όσο πιο γρήγορα τόσο πιο ολόκληρος, γιατί όσο μένεις, δίνεις κι όσα δίνεις, δεν τα παίρνεις πίσω· εσύ απλώς κυκλοφορείς με συναισθήματα ανούσια κι ανταπόκριση δεν παίρνεις.
Να πηγαίνεις εκεί που σ’ αγαπούν, γιατί εσύ, που ξέρεις να αγαπάς, μπορείς να μάθεις να αγαπήσεις. Δεν μπορείς, όμως, να κάνεις κάποιον να σε αγαπήσει.