Καλησπέρα και καλή χρονιά να έχουμε με πολλά ενδιαφέροντα παιχνίδια για το PC!
Έπειτα από καμένους σκληρούς, αναβαθμισμένες κάρτες γραφικών στην τοστιέρα που ονομάζω PC, και άπειρες ώρες πεταμένες παραγωγικά αφιερωμένες από τη ζωή μου παίζοντας Football Manager (έρχεται και σχετικό άρθρο, το νου σας), δοκίμασα τα εξαιρετικά noobικα skills μου και σε διάφορα παιχνίδια για το PC, που το καθένα τους ξεχωριστά με έκανε να τα ερωτευτώ.
Φυσικά δεν μιλώ για παιχνίδια για το PC, όπως το League Of Legends, το CS: Global Offensive και το DotA (Να μάθεις να το γράφεις σωστά, οι Ancients αξίζουν να γράφονται με άλφα κεφαλαίο, βλάσφημε). Προφανώς και αυτά έχουν τη γλύκα τους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μου δίνουν το συναίσθημα χαράς και απόλαυσης όσο τα παιχνίδια που θα αναφέρω στο παρόν άρθρο. Πριν όμως ξεκινήσω, θα πρέπει να “ρίξω” τα απαραίτητα disclaimers.
Disclaimer Νούμερο Ένα: Τα παρακάτω είναι προσωπικές μου επιλογές και αφορούν ΜΌΝΟ εμένα. Αν έχεις διαφορετική άποψη για τα παιχνίδια ή την κριτική μου πάνω σε αυτά, μπορείς σαφώς να σχολιάσεις ΕΥΓΕΝΙΚΆ στο section των σχολίων κάτω από το άρθρο.
Disclaimer Νούμερο Δύο: Τα εν λόγω παιχνίδια, είτε αγοράστηκαν από εμένα, είτε παίχτηκαν σε Internet Cafe. Προκειμένου να συνεχίσουν οι Developers και τα Studios να βγάζουν τέτοια παιχνίδια, καλό θα είναι να αποφεύγουμε την πειρατεία. Η πειρατεία σκοτώνει. Τόσο απλά.
That said, φύγαμε για το “ζουμί” αυτού του άρθρου (τα παιχνίδια για το PC φυσικά!).
1. The Call Of Cthulhu
Το παιχνίδι “Call of Cthulhu” κυκλοφόρησε από την Focus Home Interactive, και αναπτύχθηκε από το Studio Cyanide.
Αχ, αυτό το παιχνίδι… Από τότε που ανακοινώθηκε περίμενα πως και πως την κυκλοφορία του. Αυτή με τη σειρά της πήγε πίσω, ωστόσο λίγες μέρες προτού κυκλοφορήσει, κάποιοι πολύ τυχεροί είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν την πρώτη ώρα του game αυτού (Εκ των οποίων οι Unboxholics, που το βίντεο που ανέβασαν παίζει να το είδα ίσα με 9.000 φορές).
Αναπτύχθηκε από την άσημη μέχρι τότε γαλλική εταιρεία Cyanide και βγήκε στην αγορά από την εξίσου άσημη Focus Home Interactive. Η ιστορία ξεκινά με τον πρωταγωνιστή μας, τον ιδιωτικό ντετέκτιβ και πρώην βετεράνο πολέμου, Edward Pierce, ο οποίος καλείται να εξιχνιάσει μια υπόθεση στο Νησί Darkwater.
Εκεί, τα πράγματα, όπως είναι φανερό, παίρνουν μία ανίερη, μυστικιστική τροπή (Αν δεν έπιασες αυτό το referrence στον Lovecraft, τότε απλά δεν έχεις ιδέα πόσο σημαντικό και επικό είναι αυτό το project).
Το Call Of Cthulhu αποτελεί φόρο τιμής στον πατέρα της λογοτεχνίας του Φανταστικόυ, H.P Lovecraft. Αυτός εισήγαγε τη “Μυθολογία Κθούλου” και πρόκειται για έναν ήρωα των εφηβικών μου χρόνων. Συνεπώς, καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, ένιωθα συγκίνηση και ανατριχίλα.
Οι χαρακτήρες, η υπόθεση και κυρίως το σκηνικό, στο οποίο εκτυλλίσεται η ιστορία μας, δηλαδή το νησί Darkwater, το ψυχιατρικό άσυλο του νησιού και η Έπαυλη των Hawkins, τον θάνατο των οποίων ερευνά ο πρωταγωνιστής μας, είναι η απεικόνιση όλων όσων περιγράφει ο Lovecraft στα έργα του.
Δοσμένα με αγάπη από ανθρώπους που φαίνεται πως δεν ευτελίζουν το merch της Μυθολογίας Κθούλου, αλλά αντίθετα, έδωσαν την ψυχή τους στο να αποτυπώσουν την τρέλα και τη φρίκη της όλης μυθολογίας. Και πέτυχαν διάνα.
Για να είμαι αντικειμενικός, το παιχνίδι ΣΑΦΩΣ δεν είναι τέλειο. Ο μηχανισμός του shooting, ας πούμε, ήταν επιεικώς πρόχειρος. Ωστόσο, τέτοια παιχνίδια τα θέλει η gaming κοινότητα. Το βάρος που είχαν στις πλάτες τους οι developers ήταν βαρύ κι ασήκωτο, και παρά την απειρία τους και το μικρό μπάτζετ τους, έδωσαν στον κόσμο ένα υπέροχο, Λαβκραφτιανό παιχνίδι.
Και πριν πάω στο δεύτερο παιχνίδι, θα πω και δύο πράγματα ακόμη, που αφορούν την κριτική του εν λόγω game. Όσοι “κράξανε” (δεν άσκησαν κριτική, κράξανε με τρόπο που θυμίζει μεθυσμένο οπαδό σε αγώνα Γ’ Εθνικής) τα κεφάλαια όπου ο πρωταγωνιστής μας βρίσκεται σε εφιάλτη, επειδή ήταν βαρετό ή επειδή δεν έβγαινε…
κατά 99,9% ξεχνάνε ή αγνοούν τα τρία διηγήματα που απαρτίζουν το “Kάλεσμα του Κθούλου”.
Αυτά είναι Το Φριχτό Πήλινο Ανάγλυφο, Η Ιστορία του Επιθεωρητή Λεγκράς και Η Τρέλα που Ήρθε από τη Θάλασσα και προοικονομούν την άφιξη του Κθούλου ΜΕΣΩ ΕΦΙΑΛΤΩΝ. Δεν είναι όλα τα τα παιχνίδια δράσης πιστολίδια και κυνηγητό. Ειδικά, το συγκεκριμένο δε θα μπορούσε να είναι έτσι.
Η τιμή του είναι τσιμπημένη (αυτή τη στιγμή στα 45 ευρώ στο Steam) και πολλοί κρίνουν πως η τιμή δεν είναι άξια για τα γραφικά. Πιθανότατα, θεωρούν πως όλες οι εταιρίες είναι τύπου Rockstar Games ή Ubisoft, με άπειρο μπάτζετ και προσωπικό.
Γι’ αυτούς, έχω να πω μόνο το εξής: Το Assassin’s Creed III που βγήκε το 2012, κοστίζει 15 ευρώ λιγότερα από το Call of Cthulhu, ενώ κοντεύει δεκαετία, και έχει τρελά glitches. Calm your tits. Η Cyanide μπορεί να προσφέρει καλύτερη ποιότητα, μόνο αν τη στηρίξουμε.
2. What Remains Of Edith Finch
Το παιχνίδι “What Remains Of Edith Finch” σάρωσε στα βραβεία BAFTA το 2018, κατακτώντας τον τίτλο του καλύτερου παιχνιδιού, καλύτερου Game Design, ενώ χάρισε και στη “φωνή” της Edith, Valerie Rose Lohman, το βραβείο “Best Performer”.
Πολυβραβευμένο και όχι άδικα. Στο συγκεκριμένο Walking Simulator παιχνίδι, ανεπτυγμένο από την εταιρεία Giant Sparrow και βγαλμένο στην αγορά από την Annapurna Interactive, ακολουθούμε την Edith Finch, η οποία εξερευνά την εγκαταλελειμμένη πλέον έπαυλη της οικογένειάς της. Κάθε δωμάτιο και μία μικρή ιστορία για το αποθανών μέλος αυτής της μάλλον καταραμένης οικογένειας.
Συγκίνηση και βούρκωμα θα είναι δίπλα σου καθ’ όλη την αφήγηση της ιστορίας, ενώ και οι πρωτότυποι μηχανισμοί του παιχνιδιού θα σε αφήσουν με ανοικτό το στόμα. Υπέροχο το Voice acting της αφηγήτριας Edith, ενώ τα γραφικά, σε συνάρτηση με τις αρκετά χαμηλές απαιτήσεις για να τρέξεις το παιχνίδι, είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακά. Ειλικρινά δεν έχω λόγια να περιγράψω την εμπειρία μου παίζοντας αυτό το παιχνίδι.
Θυμάμαι ότι ήρθα σε επαφή με αυτό το παιχνίδι από ένα κλασσικό Solo Night, ένα βράδυ Παρασκευής, παρέα με το Σάκη Καρπά. Ήταν η πρώτη φορά που έκλεισα το stream, με το που άρχισε να παίζει. Επί τόπου το αγόρασα και το έπαιξα. Στο τέλος, είχαν μπει πολλά σκουπιδάκια στα μάτια μου. Και μου τα σκάσανε και οι αλλεργίες. Και το κρεμμύδι που κρατούσα στα χέρια μου δυσκόλευε το να μην κλάψω. I think you get the point, οπότε ας πάμε στο τελευταίο παιχνίδι που προσωπικά ξεχώρισα.
Note: Το What Remains Of Edith Finch μπορείτε, μέχρι τις 24 Γενάρη, να το προμηθευτείτε δωρεάν, από το Epic Games Store!
3. The Static Speaks My Name
Εδώ θα μιλήσουμε για τέχνη. Όχι, με τον τρόπο που αυτή πηγάζει στα παραπάνω παιχνίδια. Εδώ θα μιλήσουμε για μέτρια γραφικά και διάρκεια παιχνιδιού 10-20 λεπτά.
Ναι, καλά διαβάσατε. Και παρά τις παραμέτρους αυτές, είναι ένα από τα καλύτερα παιχνίδια, που μπορεί κανείς να παίξει. Ο λόγος; Θα σου εξηγήσω παρακάτω.
Έχω διαβάσει πολλά βιβλία, στα οποία ο πρωταγωνιστής μας πάσχει από κάποια βαριά μορφή κατάθλιψης. Έχω ανθρώπους που βίωσαν την κατάθλιψη και τον πόνο που αυτή “προσφέρει” στα θύματά της. Ίσως ακουστεί υπερβολικό, αλλά την εμπειρία της βαθιάς κατάθλιψης, την έζησα από αυτό το παιχνίδι.
Διατίθεται δωρεάν μέσω της πλατφόρμας του Steam, δημιουργήθηκε από έναν Developer ονόματι The Whale Husband, και προειδοποιώ, είναι πολύ βαρύ. Ωστόσο, χειρίζεται με περίσσιο σεβασμό τόσο την κατάθλιψη καθεαυτή, όσο και τους ανθρώπους που ζουν με αυτό. Παιχνίδι με βαθύ νόημα, που για να το τερματίσεις χρειάζεσαι βαριά 20 λεπτά, αλλά σου δημιουργεί σκέψεις που θα διαρκέσουν μια ζωή.
2 χρόνια έχει που έπαιξα το εν λόγω narrative. Και ομολογώ πως πριν από αυτό δεν είχα κατανοήσει πλήρως το βάθος της κατάθλιψης.
Δε θα πω περισσότερα για το συγκεκριμένο. Όσοι διαβάσετε όλο αυτό το άρθρο, δοκιμάστε τα παιχνίδια για το PC και πείτε μου τις εντυπώσεις σας (και επίσης σας ευχαριστώ πολύ και χαρά στο κουράγιο σας)!