Πανελλήνιες, ένας θεσμός που μεγάλωσε πολλές γενιές, άλλοι με δέσμες άλλοι με πολυκλαδικά με Αρσένη, με τους υποψηφίους να έχουν το άγχος να περάσουν στην σχολή που θέλουν, τι κάνεις όμως σε ενδεχόμενη αποτυχία στις Πανελλήνιες;
Καταρχάς, ψυχραιμία, ναι ναι θα σου πω όλα τα κλισέ δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, και όλα τα υπόλοιπα.
Είναι αλήθεια ότι όλοι μας ως έφηβοι εκεί που πατήσαμε πλέον τα 16, περάσαμε από το βασανιστήριο της επιλογής του μελλοντικού μας επαγγελματικού προσανατολισμού και, συνεπώς, της αντίστοιχης σχολής.
Αυτό σε συνδυασμό με την αφόρητη πίεση της μέσης ελληνικής οικογένειας για την επιτυχία στις πανελλαδικές, δημιούργησαν και δημιουργούν ακόμα μια απογοήτευση σε όλους αυτούς τους δεκαεφτάχρονους που δεν κατάφεραν να περάσουν στην σχολή που ήθελαν.
Αλλά ας αφήσουμε το γενικό του πράγματος και να πάμε στα πιο πρακτικά ζητήματα.
Η σχολή δεν είναι το παν για την εργασιακή σου εξέλιξη.
Φίλτατε αναγνώστη, τη σχολή την διαλέγεις για να αποκτήσεις το γνωστικό υπόβαθρο για την μετέπειτα εργασία που θες να ακολουθήσεις. Το οποίο είναι απολύτως θεμιτό.
Guess what, αν η σχολή σου δεν έχει να κάνει με μια αμιγώς θετική επιστήμη, τον κλάδο τον μηχανικών, των ιατρών και των δικηγόρων, που εκεί είναι απαραίτητο το πτυχίο, τότε δεν έχεις χάσει καθόλου.
Βλέπεις σε όλες τις υπόλοιπες δουλειές, καλά είναι τα πτυχία αλλά πάντα αυτό που θα μετράει θα είναι η εργασιακή εμπειρία.
Για αυτό, λοιπόν, αν δεν περάσεις στην σχολή που θες, προσπάθησε όσο πιο σύντομα μπορείς να μπεις στη δουλειά που αγαπάς, ενημερωτικά είτε με πτυχίο μπεις σε μια δουλειά είτε ως ανειδίκευτος στην αρχή της καριέρας σου, τα ίδια πράγματα θα κάνεις.
Είσαι τόσο σίγουρος ότι ήταν η σχολή που σου άρεσε;
Κατά τα φοιτητικά μου χρόνια, ήταν πολλοί οι συμφοιτητές μου στο ενδιάμεσο της σχολής μου ήταν απλά ξενερωμένοι και μετανιωμένοι για τη σχολή που είχαν βάλει στο μηχανογραφικό τους ως πρώτη επιλογή.
Σε βεβαιώνω δε, ότι δεν συνέβαινε μόνο στην σχολή μου.
Για αυτό λοιπόν μην είσαι τόσο αρνητικός. Μπορεί η σχολή που πέρασες εν τέλει να σ’ αρέσει.
Μεταξύ μας, αν είχες προγραμματίσει το μηχανογραφικό σου, και δεν ήταν μια απλή συμπλήρωση ενός χαρτιού, το πιο πιθανό είναι να μην απέχεις και τόσο πολύ από τις πρώτες σου προτιμήσεις.
Μπορείς να ξαναδοκιμάσεις.
Ναι καλά διάβασες, εξαιρετικά δύσκολο το ξέρω. Είναι μια επίπονη διαδικασία.
Σαν προσπάθεια, είναι λίγο σαν ταμπού σαν ρετσινιά το να ξαναπροσπαθήσεις, αλλά πραγματικά δεν το καταλαβαίνω γιατί έχει καρφωθεί αυτή η ιδέα στα μυαλά των περισσοτέρων.
Αν η σχολή έχει κατατακτήριες μπες από το παράθυρο
Έχω αρκετούς φίλους που έκαναν αυτή τη μετάβαση, πήγαν φαρμακευτική αφότου τέλειωσαν το χημικό, νομική αφότου τελείωσαν το πολιτικό.
Γεγονός που τους κάνει να έχουν ακόμα πιο διευρυμένο, γνωστικό πεδίο.
Θυμάσαι τι λέγαμε λίγο πιο πάνω, ίσως δεν απέχεις και τόσο πολύ από αυτό που ήθελες.
Μπορείς να πας σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού
Ιδίως αν πας σε μία άλλη πόλη εκτός του τόπου κατοικίας σου για 5 ή 6 χρόνια (αν βάλω μέσα και τον έκλυτο φοιτητικό βίο).
Ίσως σου κοστίσει τα ίδια χρήματα με το κόστος φοίτησης σε κάποια ελληνική πόλη και να σπουδάσει κάτι που δεν σου αρέσει.
Χώρια που διευρύνεις και τις παραστάσεις σου, ζώντας σε μια χώρα του εξωτερικού.
Πήγαινε σε κάποιο ΙΕΚ για επαγγελματική κατάρτιση
Μπορεί να αγαπάς τη μαγειρική, το σχέδιο μόδας, τη δημοσιογραφία. Δεν είναι απαραίτητο να μπεις σε μια σχολή για να κάνεις αυτό το όνειρο.
Μην το πάρεις στα σοβαρά
Προφανώς και είναι σοβαρό, αλλά δεν πρέπει να σε καταβάλλει τόσο.
Είσαι 18, έχεις πραγματικά πολλή ζωή μπροστά σου και σίγουρα μια μη επιτυχία στα ακαδημαϊκά, γιατί για αποτυχία δεν πρόκειται, δεν θα καθορίσει ποιος είσαι.
Είμαι σίγουρος, αγαπητέ αναγνώστη από μέσα σου λες, ότι ο υποφαινόμενος δεν ξέρει τι του γίνεται και μας έχει ταράξει σε ένα σκασμό κλισέ.
Όμως από προσωπική πείρα έχω να σου πω, ότι πήγα σε μια σχολή που μου άρεσε τρελά το αντικείμενο, έτυχε να δουλέψω για λίγο καιρό αυτό που σπούδασα και μου άρεσε περισσότερο.
Το χειρότερο φίλε μου, δεν είναι να μην περάσεις στην σχολή που ήθελες, αλλά να καταλήξεις σε μια δουλειά που δεν σου αρέσει, που πραγματικά δεν σε γεμίζει και δεν σε εξελίσσει.
Οπότε λοιπόν να είσαι αισιόδοξος και να ξέρεις, ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τον δρόμο σου θα το βρεις, απλά θα χρειαστεί να χαράξεις έναν άλλον δρόμο και να μην ακολουθήσεις την πεπατημένη.