Χορογραφία με θέμα την αναζήτηση της ευτυχίας θα μας παρουσιάσει η ομάδα χορού Still Pilgrim Paradox, της Στέλλας Φωτιάδη, στα πλαίσια του Summer Nostos Festival 2018 το οποίο διοργανώνεται και χρηματοδοτείται από το ‘Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος και θα πραγματοποιηθεί στο ΚΠΣΙΝ.
Μπορείτε να δείτε το Seeking Bliss στις 17 & 21 Ιουνίου, 19.30-20.00, στους Πίδακες Νερού.
Μιλήσαμε με την κυρία Στέλλα Φωτιάδη, η οποία μας αποκάλυψε αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα τόσο για την αγάπη της για το χορό, όσο και για αυτά που θα δούμε στο “Seeking bliss”, την χορογραφία με θέμα την αναζήτηση της ευτυχίας, από τους δύο χορευτές της ομάδας της, την Κάντυ Καρρά και τον Αλέξη Φουσέκη.
Υπό τον ήχο ζωντανής πρωτότυπης μουσικής, οι δύο χορευτές ξεκινούν ένα βιωματικό ταξίδι αναζήτησης της ευτυχίας. Μέσα από ισχυρές εναλλαγές συναισθημάτων και ξεδιπλώνοντας διαφορετικές πτυχές της μεταξύ τους σχέσης, θα κάνουν τους θεατές κοινωνούς του κυνηγιού της ευτυχίας.
Αρχικά ας γνωριστούμε. Πείτε μας λίγα πράγματα για εσάς.
Ασχολούμαι με το χορό από τα 4 μου. Χωρίς διάλειμμα. Το 2006 αποφοίτησα από την ανώτερη επαγγελματική σχολή χορού Ραλλού Μάνου και τον επόμενο χρόνο από το τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Χωρίς να μπω σε κάποιο ιδιαίτερο δίλημμα, η ενασχόληση με το χορό ήταν συνειδητά και με όλη μου την καρδιά, μονόδρομος για μένα. Το 2008 έφυγα για το Βερολίνο, όπου και έμεινα δύο χρόνια και στη συνέχεια μετακόμισα για 4 μήνες στις Βρυξέλλες. Έξω, συνέχισα να εργάζομαι ως χορεύτρια και δασκάλα χορού. Αλλά το κυριότερο είναι ότι συνάντησα δασκάλους, που μου έδωσαν πολύ σημαντικά εφόδια για τη μετέπειτα πορεία μου.
Ήδη όσο ήμουν στο εξωτερικό, είχε αρχίσει να γεννιέται μέσα μου η επιθυμία να χορογραφήσω. Το 2013 προχώρησα στη σύσταση της ομάδας μου, με το όνομα Still Pilgrim Paradox. Η ομάδα μετράει μέχρι στιγμής 4 παραγωγές : Tρεις παραστάσεις χορού και ένα videodance, το οποίο είχαμε την τιμή να επιλεχθεί σε διάφορα φεστιβάλ του εξωτερικού.
Το “Seeking Bliss”(2017) είναι η τελευταία παραγωγή. Μία πολύ αγαπημένη μου δουλειά, σε συνεργασία με αγαπημένους συνεργάτες, την οποία θα έχουμε την τιμή να παρουσιάσουμε στο φετινό Summer Nostos Festival.
Κατά τα άλλα, πέρα από χορεύτρια, χορογράφος και δασκάλα χορού, δε θα μπορούσα να παραλείψω να αναφέρω, ότι είμαι μητέρα ενός 4χρονου αγοριού και πως αυτή τη στιγμή είμαι σε αναμονή του δεύτερού μου παιδιού. (Ελπίζω να περιμένει μέχρι να ολοκληρωθούν οι παραστάσεις στο φεστιβάλ!)
Γιατί αποφασίσατε να συμμετέχετε στο Summer Nostos Festival 2018; Πώς σας φαίνεται γενικότερα η πρωτοβουλία για τη δημιουργία αυτού του φεστιβάλ από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος;
Η Αποστολία Παπαδαμάκη, η οποία είναι σύμβουλος στο κομμάτι του χορού στο Summer Nostos Festival, μας έκανε πρόταση να συμμετέχουμε με το “Seeking Bliss” και φυσικά δεχτήκαμε με μεγάλη μας χαρά!
Τo Summer Nostos Festival είναι μια εξαιρετική πρωτοβουλία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Ένα φεστιβάλ ανοιχτό και προσβάσιμο σε όλους, με τόση ποικιλία εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων, είναι μεγάλη υπόθεση για αυτήν την πόλη και κάτι σπάνιο. Ανυπομονώ!
Η επιλογή της χορογραφίας που θα παρουσιάσετε με θέμα το κυνήγι της ευτυχίας πού οφείλει τις ρίζες της; Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο θέμα;
Είχα ανάγκη να ασχοληθώ θεματολογικά με κάτι «φωτεινό», χαρούμενο. Nα δημιουργήσω μια χορογραφία, η οποία θα επιδιώξει να δώσει στο θεατή μια αίσθηση ψυχικής ανάτασης και ίσως καταφέρει να τον κάνει να φύγει με ένα χαμόγελο. Γενικά μου αρέσει να δημιουργώ παραστάσεις, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αποζητούν να αγγίξουν το θεατή συναισθηματικά.
Πάντως καθοριστικό ρόλο έπαιξε και η ύπαρξη του γιου μου. Σε εκείνον βλέπω να αποτυπώνεται και να εκδηλώνεται καθημερινά και αβίαστα, το συναίσθημα της ευτυχίας σε όλο του το μεγαλείο. Ίσως και αυτό που λέμε “Bliss”, η απόλυτη ευτυχία. Γι’ αυτό και στο κομμάτι υπάρχει σε στιγμές μία έντονη παιδικότητα στην ερμηνεία των χορευτών.
Θα μπορούσατε να μας πείτε λίγα λόγια για τα όσα θα προσπαθήσετε να μεταδώσετε, μέσω αυτής της χορογραφίας σας, στο κοινό που θα σας παρακολουθήσει; Έχετε κάποιο σκοπό; Θεωρείτε ότι θα προβληματιστούμε για την ευτυχία και τις διαφορετικές πτυχές της;
Δεν είναι πρωταρχικό μου μέλημα να δημιουργήσω προβληματισμό γύρω από τη θεματική της ευτυχίας. Άλλωστε δεν πρόκειται για μία μελέτη, αλλά για μία προσωπική ματιά πάνω στην έννοια, ενσαρκωμένη μέσα από τη σχέση των δύο χορευτών. Πρόκειται για δύο ανθρώπους που αποζητούν την ευτυχία, που αποζητούν ευτυχισμένες στιγμές, μέσα από τη συντροφικότητα.
Όπως είπα και προηγουμένως, πρώτα απ’ όλα με ενδιαφέρει ο θεατής να νιώσει όμορφα, παρασυρόμενος από την συναισθηματική κατάσταση και την αλληλεπίδραση των δύο χορευτών. Σαν φυσική συνέπεια, αυτό μπορεί να προβληματίσει ως προς το τι είναι ευτυχία και ως προς το πού μπορεί να τη βρει κανείς.
Πώς ορίζεται για εσάς η ευτυχία; Νιώθετε ευτυχισμένη;
Ναι, νιώθω ευτυχισμένη. Υπάρχουν διακυμάνσεις και ανεβοκατεβάσματα. Δεν είναι πάντα όλα ίδια. Δεν μπορούν να είναι πάντα όλα φωτεινά.
Ευτυχία είναι μια αγκαλιά, το να μπορείς να μοιραστείς, το να αγαπάς και να σε αγαπάνε, να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν, να αισθάνεσαι όμορφα με τον εαυτό σου, να κάνεις τους άλλους να νιώθουν όμορφα, να μπορείς να γελάς.
Με αφορμή το θέμα της χορογραφίας σας για την αναζήτηση της ευτυχίας, πιστεύετε ότι οι άνθρωποι σήμερα κυνηγούμε την ευτυχία; Καταφέρνουμε τελικά να τη βρούμε;
Ναι, νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι αποζητούν την ευτυχία. Ακόμα κι αν επιλέγουν δρόμους που τους απομακρύνουν από αυτήν, ο στόχος είναι πάντα η ευτυχία. Είναι κάτι σαν ένστικτο.
Απλά εδώ ανοίγει ένα μεγάλο θέμα προς συζήτηση. Δηλαδή πώς αντιλαμβάνεται κανείς την έννοια της ευτυχίας. Πού και πώς την αποζητά. Δεν υπάρχει αντικειμενικότητα. Δεν είμαστε όλοι ευτυχισμένοι με τα ίδια πράγματα και για τους ίδιους λόγους.
Κατά τη γνώμη σας, πού θα πρέπει να ψάχνουμε για να ανακαλύψουμε την ευτυχία; Πολλοί θεωρούν ότι την κατακτούν αποκτώντας υλικά αγαθά, ενώ άλλοι επενδύοντας σε ανθρώπους και εμπειρίες. Εσείς τι πιστεύετε;
Η ευτυχία ξεκινάει από μέσα μας. Από το πώς νιώθουμε με τον εαυτό μας και από το πώς τον τοποθετούμε στο περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Από το πώς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Έχει να κάνει με τις ισορροπίες που χτίζουμε μέσα μας.
Από εκεί και έπειτα, ο καθένας χτίζει μια κοσμοθεωρία και ένα σύστημα αξιών, βάσει των οποίων πορεύεται.
Τι συμβουλή θα δίνατε σε κάθε άνθρωπο που αισθάνεται δυστυχισμένος και ταυτόχρονα απογοητευμένος, νιώθοντας πως η ευτυχία φαντάζει σαν άπιαστο όνειρο;
Πολλές φορές υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες, τις οποίες είναι δύσκολο να αντιπαρέλθει κανείς και να νιώσει ευτυχισμένος.
Άλλες φορές, μπορεί ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα, να μας εμποδίζει από το να είμαστε ευτυχισμένοι. Σε αυτήν λοιπόν την περίπτωση, η συμβουλή μου είναι μια επαναδιαπραγμάτευση του τι είναι σημαντικό και τι όχι.
Επίσης, πολύ συχνά νιώθουμε ευτυχισμένοι αβίαστα, χωρίς δηλαδή να χρειαστεί να επεξεργαστούμε το γιατί. Και τι όμορφο που είναι αυτό!; Κάποιες φορές όμως ο δρόμος για την ευτυχία μπορεί να απαιτεί προσωπική δουλειά.
Σε κάθε περίπτωση, χρειάζεται να αποδεχτούμε ότι υπάρχουν και δύσκολες περίοδοι στη ζωή ενός ανθρώπου και πώς το να δηλώνεις ευτυχισμένος, δεν σημαίνει ότι πετάς μονίμως στα σύννεφα.
Απλά πιστεύω είναι σημαντικό, ακόμα και αν μερικές φορές τα πράγματα στη ζωή μας είναι πιο δύσκολα και «σκοτεινά», να επιδιώκουμε να επιστρέφουμε στο φως.
Να επιδιώκουμε να είμαστε καλά. Να μπορούμε να εντοπίζουμε αυτό που θα μας βγάλει (έστω για λίγο) από μια δύσκολη κατάσταση, και να το ακολουθούμε. Γιατί η ευτυχία είναι εγγενής της ζωής.
—————————————————————————————————————
Συντελεστές:
Ομάδα Χορού: Still Pilgrim Paradox -Στέλλα Φωτιάδη
Χορογραφία/Δραματουργία: Στέλλα Φωτιάδη
Συνδημιουργία & Ερμηνεία: Κάντυ Καρρά, Αλέξης Φουσέκης
Σύνθεση & Ζωντανή εκτέλεση μουσικής: Νεφέλη Σταματογιαννοπούλου
Βιολί: Άγγελος Μαστραντώνης
Κοστούμια: Ελισσάβετ Ζαχαράκη
—————————————————————————————————————
Ευχαριστούμε πολύ την κυρία Στέλλα Φωτιάδη για το χρόνο που μας αφιέρωσε και για τα τόσο ενδιαφέροντα πράγματα που μοιράστηκε μαζί μας!
Ανυπομονούμε να απολαύσουμε την ομάδα της στο «κυνήγι της ευτυχίας»!