Το Frapress.gr γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Τέχνης 2018 με τα έργα που εμπνέουν τους αρθρογράφους του!
Η Παγκόσμια Ημέρα Τέχνης καθιερώθηκε το 2012 από το Διεθνή Οργανισμό Τέχνης με τη διακήρυξη της Γκουανταλαχάρα, μετά από πρόταση της Τουρκίας. Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Απριλίου, ημερομηνία που συμπίπτει με αυτή της γέννησης του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, του καλλιτέχνη σύμβολο της Αναγέννησης. Το Frapress.gr δεν θα μπορούσε να μην οργανώσει το δικό του αφιέρωμα για την ξεχωριστή αυτή μέρα!
Ζητήσαμε από τους αρθρογράφους μας να μας πουν δυο λόγια για τον πίνακα εκείνο που έχει χαραχτεί στη μνήμη τους με ιδιαίτερο τρόπο. Ιδού αυτά που μας απάντησαν!
Δαυίδ Χατζηκωστής
Ο πίνακας που μου θυμίζει όμορφες χαλαρές βραδιές με τους φίλους μου.
A Friend in Need – C.M. Coolidge (1903)
Δέσποινα Μπαράκη
Ο πίνακας που έβλεπα κάθε μέρα αλλά άργησα να καταλάβω την αξία του.
In A Cafe – Edgar Degas (1875-1876)
Δήμητρα Μανώλη
Ο πίνακας που μου θυμίζει τι καπνό φουμάρω. Με κάνει να ανοιγοκλείνω τα μάτια σε μια προσπάθεια να δω τα πράγματα όπως είναι και όχι απαραίτητα, όπως τα βλέπω…
Η προδοσία των εικόνων – Rene Magritte
Φωτεινή Καρέτση
Ο πίνακας που με έκανε να καταλάβω ότι η τέχνη αντιπροσωπεύει όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από την ειδική μεταχείριση που μπορεί κάποιοι να έχουν ανάγκη. Μαζί με τον αυθεντικό πίνακα στο μουσείο Ουφίτσι εκτίθεται και ειδικός πίνακας για τυφλούς.
Η Γέννηση της Αφροδίτης – Sandro Botticelli
Μαριλίτσα Κωνσταντοπούλου
Ο πίνακας που με στιγμάτισε είναι ο χαρακτηριστικότερος πίνακας του Νταλί, η Επιμονή της Μνήμης. Η διαπίστωση ότι ο χρόνος χάνει τη σημασία του και η τελική φθορά.
The Persistence of Memory – Salvador Dali (1931)
Μαίρη Μαθιουδάκη
Ο πίνακας που με έκανε με την πρώτη ματιά να αναφωνήσω μπροστά σε ένα ήσυχο ακροατήριο, εν ώρα σεμιναρίου, πόσο υπέροχος είναι, κατατάσσοντας τον Paul Signac στην πρώτη θέση των αγαπημένων μου ζωγράφων.
Antibes, die Türme – Paul Signac (1911)
Αντώνης Μαντζαβίνος
Ο πίνακας που με έκανε από μικρό να σκέφτομαι το δικό μου προσωπικό δωμάτιο ως το χώρο που έχω για να δημιουργώ και να καλλιεργώ τη φαντασία μου, εκείνον το χώρο που αποτελεί την πιστοποίηση του προσωπικού μου εγώ και της ιδιοσυγκρασίας μου.
Υπνοδωμάτιο στην Αρλ – Βίνσεντ Βαν Γκογκ
Γεωργία Σιούπουλη
Ο πίνακας που με συγκίνησε πρόσφατα απεικονίζει τον συμβολισμό της ατομική μας σύνθεσης μέσα από πολλές σφαίρες που σχηματίζουν το πρόσωπο μιας γυναίκας και είναι δημιουργία του Σαλβαδόρ Νταλί.
Galatea of the Spheres – Salvador Dali
Ραφαέλα Χαμπίπη
Ο πίνακας που με εξέπληξε κατά την επίσκεψή μου στο μουσείο Μοντέρνας Τέχνης «Βασίλισσα Σοφία» στη Μαδρίτη. Η Γκέρνικα για κάποιο λόγο μου ήταν αδιάφορη στο νου, αν και ήξερα πως εκτίθεται εκεί. Προσπερνώντας τυχαία ένα δωμάτιο το μάτι μου έπεσε πάνω σε μέρος του έργου και το μόνο που θυμάμαι είναι πως έμεινα να κάθομαι μπροστά του για περίπου σαράντα λεπτά χωρίς να μπορώ να πω τίποτα από το δέος. Τι να πεις; Πραγματικά αδικημένος πίνακας από τις φωτογραφίες του διαδικτύου. Η φρίκη του πολέμου σε αγγίζει χωρίς να έχεις ιδέα τι θα πει πόλεμος στη σύγχρονη δυτική κοινωνία. Κι όμως αισθάνεσαι τα πάντα.
Guernica – Pablo Picasso
Ελευθερία Τσαλίκη
Ο πίνακας που δεν φεύγω από Ισπανία αν δεν τον δω είναι “Ο μεγάλος αυνανιστής” του Σαλβαντόρ Νταλί.
Ο μεγάλος αυνανιστής – Salvador Dali
Σπύρος Γούλας
Ο πίνακας που με συγκλόνισε είναι αυτός του Ιβάν του τρομερού που κρατά τον γιο του, από τον Ilya Repin. Τα μάτια του Ιβάν, τη στιγμή που συνειδητοποιεί πως σκότωσε το παιδί του, είναι η πιο απτή απεικόνιση τύψεων και τρόμου που έχω δει ποτέ μου.
Ιβάν ο τρομερός – Ilya Repin
Θανάσης Εζίρογλου
Ο πίνακας που μου γεννά το ίδιο συναίσθημα πάντα: Το ανθρώπινο είδος υπό τη σκιά του υπαρξιακού φόβου.
Η κραυγή – Έντβαρντ Μουνκ
Μαρία Μακράκη
O πίνακας που μου γεννά την αφύπνιση, τη χαρά, την ελπίδα. Αυτά αισθάνεσαι στο πρώτο αντίκρισμα του μεγάλου αυτού έργου τέχνης. Αυτά φαίνεται να αισθάνθηκε και ο ίδιος ο Βίνσεντ βαν Γκογκ, την περίοδο της έντονης κατάθλιψης και των ψυχολογικών του ζητημάτων όταν έμαθε την άφιξη ενός νέου προσώπου. Με τη γέννηση του ανιψιού του και και του συνονόματού του, γιου του αδελφού του Τεό, γεννήθηκε και η “Ανθισμένη Αμυγδαλιά”.
Almond Blossom – Vincent van Gogh (1890)
Δήμητρα Κώτση
Ο πίνακας που με έκανε να ερωτευτώ τα αστέρια. Τα αστέρια εκείνα που πριν από 1,5 αιώνα κρατούσαν συντροφιά στην ταραγμένη καλλιτεχνική ιδιοφυΐα του Βαν Γκογκ.
Έναστρη Νύχτα – Βίνσεντ βαν Γκογκ (1889)
Μαριάνθη Δόβρη
Ο πίνακας που καταφέρνει να με ηρεμήσει είναι τα Σπίτια στον ποταμό Ζάαν στο Ζαντάμ γιατί τα χρώματα βρίσκονται σε πλήρη αρμονία και καταφέρνουν να με γαληνεύουν.
Houses on zaan river at Ζaandam – Claude Mone
Δήμητρα Τσώλη
Από τότε που ανακάλυψα τον Edward Hopper νομίζω δεν έχω ενθουσιαστεί με άλλον ζωγράφο τόσο πολύ. Έχει μοναδικό ύφος και μοναδική θεματική και την αποτυπώνει στους πίνακές του με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Δυσκολευόμουν να διαλέξω τον αγαπημένο μου πίνακα, για το τυπικό νομίζω κατέληξα σε αυτόν…
Edward Hopper – Western Motel
Και φυσικά δεν μπορούσα να διαλέξω μόνο έναν πίνακα… και για 2η επιλογή έβαλα το No 34 του Jackson Pollock. Δεν είναι ότι με συγκλονίζει σαν πίνακας, δείχνει όμως πόσο διαφορετικός και πρωτότυπος μπορείς να γίνεις κάνοντας κάτι φαινομενικά πολύ απλό. Γιατί κανείς όμως δεν το έκανε νωρίτερα;
Jackson Polock – No34
