Όλα όσα είδαμε και ξεχωρίσαμε την Κυριακή 11 Μαρτίου στο τέταρτο TEDxUAegean 2018!
“H κανονικότητα έγκειται στην διαφορετικότητα, όχι στην ομοιομορφία!”… κάπως έτσι ξεκίνησε το TEDxUAegean 2018 και μας υποδέχτηκε η Κόνυ Μεταξά στο πανέμορφο θέατρο Απόλλων.
Τι είναι τελικά η νόρμα; Ποιος ορίζει το σωστό και το λάθος; Τελικά οι νόρμες συμβάλουν στην κοινωνική συμβίωση ή λειτουργούν ως τροχοπέδη στην ομαλή της διεξαγωγή; Πότε γίνονται επικίνδυνες; Αυτά ήταν μόνο μερικά από τα ερωτήματα στα οποία κλήθηκαν να απαντήσουν οι φετινοί ομιλητές του TEDxUAegean 2018 μέσα από τις ομιλίες τους και τα κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό θα σας πούμε εμείς που βρεθήκαμε την περασμένη Κυριακή εκεί και γυρίσαμε από το νησί πιο αισιόδοξοι και συνειδητοποιημένοι από ποτέ.
Ας δούμε, όμως, αναλυτικά πώς κύλησε ολόκληρο το TEDxUAegean 2018 μία ημέρα που φαίνεται να ακολούθησε επίσης το θέμα του συνεδρίου και βγήκε κι αυτή εκτός νόρμας με τον καιρό να θυμίζει καλοκαίρι.
Στο πρώτο μέρος, 4 ομιλήτριες προσπάθησαν να προσεγγίσουν τη νόρμα η καθεμία από τον δικό της επαγγελματικό τομέα και να δώσουν τον ορισμό της έννοιας, ώστε να κατανοήσουμε οι θεατές την σημασία και τις πλευρές του θέματος που γίνεται απόπειρα να φωτιστεί.
Τι ονομάζουμε νόρμα τελικά; Πρόκειται για έναν κανόνα, ένα υπόδειγμα που ακολουθείται. Μια λεπτή γραμμή ίσως μεταξύ σωστού και λάθους.
Το βασικό ερώτημα που προκύπτει και θέλει η ομιλήτρια να επικεντρωθούμε είναι το «Τι θα πει ο κόσμος». Γιατί αυτό το ερώτημα ακόμα και υποσυνείδητα πολλές φορές “τριβελίζει” τόσο το μυαλό μας; Ποιες είναι οι προσδοκίες και οι απαιτήσεις που έχει μια κοινωνία από τα μέλη της, ποιος ορίζει τις αποδεκτές και τις μη αποδεκτές συμπεριφορές;
Η απάντηση στα παραπάνω σύμφωνα με την κα. Καρίκη είναι ότι όλες αυτές οι νόρμες της καθημερινής ζωής εξαρτώνται τελικά από τις πολιτικές συγκυρίες, την κουλτούρα και τον πολιτισμό καθώς και από τα εκάστοτε ήθη και ιδεώδη της εποχής. Η κοινωνική νόρμα είναι κάτι ζωντανό που αλλάζει από γενιά σε γενιά.
Επιπλέον, οι νόρμες τελικά εξυπηρετούν την βασική ανάγκη αποδοχής μας. Να υπάρχει ένα όριο, μια γραμμή συγκεκριμένη, ώστε να νιώθουμε ότι κάνουμε κάτι σωστά και αυτό “αποδεδειγμένα” μπορεί να γίνει αποδεκτό.
Ωστόσο, πότε μπορούν να γίνουν εξαιρετικά επικίνδυνες; Όταν εδράζονται στα πρέπει και στην ηθικολογία και γίνονται μορφή άσκησης κοινωνικής εξουσίας. Όταν δηλαδή καταλήγουμε να μην υπάρχει σεβασμός στο κοινωνικά αποκλίνον.
Σύνδεση κοινωνικής νόρμας με την έννοια του εαυτού
Η κ. Καρίκη συνεχίζει την ομιλία της με τα βασικά χαρακτηριστικά της έννοιας του εαυτού: Ελεύθερη βούληση, συνειδητότητα και δυνατότητα αναστοχασμού. Γίνεται διαχωρισμός ανάμεσα στην ατομική και κοινωνική ταυτότητα. Αυτό που είμαστε δεν είναι στυγνό αποτέλεσμα της νόρμας, άλλα ούτε και μπορεί να αποσυνδεθεί πλήρως από αυτήν. Όπως συνήθως, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην μέση.
Αυτό που έχει σημασία καταληκτικά είναι η δυνατότητα αναστοχασμού. Η διαδικασία είναι η εξής: Αμφισβήτηση-Αναθεώρηση-Αφύπνιση. Αυτό που μένει συνεπώς είναι μέσα από τα παραπάνω να βρεις τον εαυτό σου και να είσαι η αλήθεια του, πέρα από νόρμες και κοινωνικές επιβολές.
Αλλάζοντας ρόλους και υποδυόμενη η ίδια τον Βίλχελμ Ράιχ μας ανέφερε τόσο ιστορικά και βιογραφικά στοιχεία για τον ίδιο και την ψυχαναλυτική του μέθοδο, καταλήγοντας στο ότι ως μαθητής του Φρόιντ κατάφερε και έσπασε την υπάρχουσα και πρωτοπόρα ψυχαναλυτική φόρμα του δασκάλου και δημιούργησε την δική του σχολή.
Ταυτόχρονα μας εξήγησε γιατί αυτό που έχει σημασία δεν είναι τόσο το να είσαι, αλλά να γίνεις ο εαυτός σου!
Πώς;
Κατά τον Ράιχ «Ο άνθρωπος γεννιέται με το ένστικτο της ζωής, όχι του θανάτου» και αυτό πρέπει να ακολουθούμε καθημερινά.
Ποιες είναι οι νόρμες, λοιπόν, μέσα στο οικογενειακό πλαίσιο που δυστυχώς μας ακολουθούν σε μεγάλο βαθμό στην μετέπειτα ζωή μας;
Η πρώτη και πιο βασική σύμφωνα με την ομιλήτρια είναι η απόκτηση εξασφαλισμένης ζωής.
“Αφήστε τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με τις 5 αισθήσεις τους”… παροτρύνει.
Ο έρωτας, η εργασία και η έκφραση συναισθημάτων είναι τα 3 πιο βασικά πράγματα στη ζωή του ανθρώπου. Η λογική και το συναίσθημα χωράνε μαζί. Το τελευταίο έχει τη δική του λογική.
Τα 5 στάδια ανάπτυξης και οι νόρμες εντός τους:
1. Περίοδος τοκετού – εμβρυακή φάση. Η νόρμα έγκειται στην απομάκρυνση από τον φυσιολογικό τοκετό και τις μετέπειτα συνέπειές της για το παιδί που γεννιέται. Διαφορετική επίδραση έχει η σταδιακή διαδικασία απομάκρυνσης από το ζεστό περιβάλλον της μήτρας και διαφορετική η άμεση και απότομη αποκοπή του από την κοιλιά της μητέρας.
2.Η φάση του νεογνού. Η πρώτη στιγμή μετά την γέννα και οι επόμενοι μήνες. Η πρώτη αγκαλιά με την μάνα. Σε αυτή την φάση δημιουργούμε τους πρώτους συναισθηματικούς μας πόρους. Γίνεται λόγος για το «τραύμα της γέννησης» όταν δυσκολεύομαι να εμπλακώ στις επιλογές της ζωής μου. Το μωρό σε αυτό το στάδιο δεν είναι διαχωρισμένο από τη μητέρα. Η πρώτη βασική ενέργεια σύνδεσης είναι το πρώτο βλέμμα που θα ανταλλάξουν. Εκεί η μάνα γίνεται ο 1ος σημαντικός άλλος στη ζωή του. Είναι το στάδιο επίσης, όπου μαθαίνουμε να τρεφόμαστε. Εδώ το παιδί έρχεται σε επαφή με τις ανάγκες του.
3.18 μηνών – 3 ετών. Στο στάδιο αυτό επέρχεται ο διαχωρισμός από την μάνα και καλείται να παίξει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο ο πατέρας. Κύρια ευθύνη μετά το μπουσούλημα πρέπει να αναλάβει εκείνος. Το παιδί πρέπει να μάθει να λέει “όχι” και “εγώ”. Να βάζει όρια. Αν δεν συμβεί αυτό επέρχεται η παραβατική συμπεριφορά, ενώ μια τάση παντοδυναμίας της μητέρας μπορεί να εκτοπίσει τον πατέρα και να εκμηδενίσει τον ρόλο και την συνδρομή του.
4. 3-5 ετών. Στο στάδιο αυτό το παιδί χρειάζεται γονείς που αγαπιούνται με την ευθύνη του εαυτού τους. Αλλιώς προκαλείται στο παιδί μια συμπεριφορά θυματοποίησης και γκρίνιας. Εκείνο το διάστημα δουλεύεται συναισθηματικά η δυνατότητα του “αγαπώ” και “αγαπιέμαι.” Έξτρα σημαντικό σημείο στο συγκεκριμένο στάδιο η ταύτισή μας με το φύλο μας.
5. Το στάδιο της εκπαίδευσης και του σχολείου. Κανονικά θα έπρεπε να έχει από εκεί και πέρα 70% ευθύνη το σχολείο για την εξέλιξη και την διαπαιδαγώγηση και 30% η οικογένεια και όχι το αντίθετο που συμβαίνει σήμερα. Στο στάδιο αυτό κάνω την κυκλοστροφή μου και αρχίζω να βλέπω τα πράγματα σφαιρικά.
Όλοι θα βιώσουμε τα αναπτυξιακά μας στάδια. Τα στάδια αυτά τα περνάμε σε όλη μας την ζωή. Το παιδί θα ζει μέσα μας μέχρι να φύγουμε από τη ζωή. Αυτή είναι η μοναδική νόρμα που υπάρχει. Καμία άλλη δεν θα έπρεπε.
Παρατηρώντας, λοιπόν, όλη αυτή τη διαδικασία των 5 σταδίων και τον εαυτό μας στις 3 διαστάσεις του χρόνου μπορούμε να γίνουμε ο εαυτός μας.
Διανύστε, λοιπόν το βέλος του χρόνου, ευχαριστήστε και χωρέστε τον εαυτό σας.
Όπως αποκάλυψε απ’όλα τα συγκρουσιακά θέματα που έχει κληθεί να αναλύσει στα άρθρα της, αυτά που θέτουν ζητήματα φύλου και σεξουαλικής παρενόχλησης λαμβάνουν ακόμη πιο επιθετικά σχόλια από εκείνα που αναφέρονται σε θρησκεία ή πολιτική.
Η έννοια του μικρόκοσμου
Αυτά που θεωρούμε εμείς αυτονόητα, δεν είναι για όλους. Το πρόβλημα εδράζεται στο ότι έχουμε πολύ παρόμοιο με εμάς κοινωνικό κύκλο και έτσι δυσκολευόμαστε να έρθουμε σε επαφή με άλλες απόψεις.
Τα social media ως μορφές μαζικής αυτοοργάνωσης
Στην συνέχεια της ομιλίας της η κα. Καρπόζηλου ανέλυσε 3 περιπτώσεις-παραδείγματα όπου χωρίς τα social media δεν θα υπήρχε μαζική αυτοοργάνωση. Πορείες για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, Gezi Park και κίνημα #metoo.
Παρελθοντολαγνεία
Eίναι μια νόρμα στην οποία δυστυχώς υποκύπτουμε συχνά. Αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι παλιά δεν ήταν καλύτερα, δαιμονοποιούμε και κατηγορούμε το τώρα και εξωραΐζουμε το παρελθόν.
Καταληκτικά αφήνει την σκηνή θέτοντάς μας τα εξής ερωτήματα: Μήπως τα social media λειτουργούν ως δίχτυ; Ποιος είναι ο δικός μας μικρόκοσμος;
Ποια είναι η θέση της νόρμας στον έρωτα;
“Ο έρωτας κάνει του κεφαλιού του και η νόρμα τον επαναφέρει στην τάξη.”
Η κ. Ζουμπουρλή είναι η οδηγός μας σε μια ιστορική προσέγγιση των ερωτικών συνηθειών και των απαρχών του έρωτα. Από την Αρχαία Ελλάδα (έρωτας δίχως περιορισμούς και ταμπού), τον Χριστιανισμό(εισαγωγή της έννοιας της αγνότητας) και το πέρασμα στον Μεσαίωνα (η έννοια του φλερτ και του ρομαντισμού) μέχρι την βιομηχανική επανάσταση και το σήμερα. Η βιομηχανική ήταν ουσιαστικά και σεξουαλική επανάσταση. Ποια η επιρροή των social media όμως στη σύγχρονη εποχή; Σύμφωνα με την ομιλήτρια μάλλον μας έχουν οδηγήσει σε μια πιο έντονη επιφυλακτικότητα και σε στέρηση της μαγείας.
Ωστόσο, αν το εξετάσουμε σφαιρικά ο έρωτας με την πάροδο των ετών δεν έχει αλλάξει καθόλου. Πρόκειται για απλή βιολογία.
Ο ρόλος των ορμονών στις 3 ερωτικές φάσεις
Α)Λαγνεία
Β)Έλξη
Γ)Προσκόλληση
Παρατηρείται από τους επιστήμονες η έκκριση διαφορετικών ορμονών σε κάθε φάση. Στην πρώτη καθοριστικό ρόλο διαδραματίζουν οι φερομόνες. Δεν τις αντιλαμβανόμαστε συνειδητά αλλά λειτουργούν μέσω της όσφρησης. Παράλληλα, έρχεται να μας επηρεάσει και η τεστοστερόνη, η οποία σχετίζεται με την σεξουαλική ορμή και την επιθετικότητα.
Στην δεύτερη φάση η αδρεναλίνη, η ορμόνη της απόλαυσης γνωστή και ως ντοπαμίνη, αλλά και η σεροτονίνη, υπεύθυνη για τα επίπεδα ευτυχίας, έρχονται όλες στην ακμή τους.
Τέλος, στο τρίτο στάδιο της προσκόλλησης βασικό ρόλο παίζουν η οξυτοκίνη και η βασοπρεσίνη.
Δείτε τις ομιλίες του επόμενου μέρους του TEDxUAegean 2018 στην 2η σελίδα!
Μετά από ένα ηλιόλουστο διάλειμμα και ένα εκπληκτικό γεύμα που επιμελήθηκε και προετοίμασε για εμάς ο σεφ Γιάννης Κουτσώνης παίρνουμε θέση πίσω στο θεωρείο μας και βλέπουμε την Matina Sous Peau να ετοιμάζει τα μηχανήματά της πάνω στην σκηνή.
Ήταν έρωτας με το πρώτο άκουσμα.
Το Σαββατοκύριακό μας στο νησί «στιγμάτισαν» μουσικά τα διάσημα mashups της Matina Sous Peau. Όχι ότι δεν τα είχαμε ακούσει, αλλά live μας έκαναν κάτι διαφορετικό βρε αδερφέ.
H θαλασσινή ατμόσφαιρα δεν επέτρεπε να μην χορέψουμε στο μπαρ το Ναυάγιο, άλλωστε αυτή η νύχτα μας έμενε και εμείς ξέραμε τι ζητούσαμε: Να χορέψουμε υπό τις μουσικές της… Και μετά σιωπή.
Για να καταλάβεις κι εσύ περισσότερα και υπό μια πιο αντικειμενική σκοπιά, το πρώτο performance του TEDxAegean ήρθε να μας δείξει πώς οι μουσικές νόρμες και συμβάσεις δεν δεσμεύουν κανέναν και ειδικά κάποιον που έχει τέτοια φαντασία και συνδέει τα με το πρώτο άκουσμα φαινομενικά ασύνδετα. Μέσα από τα 4 παραπάνω κομμάτια η Matina Sous Peau έδωσε το έναυσμα για το επόμενο part των ομιλιών, ενώ ταυτόχρονα πήραμε μια πρώτη γεύση για το τι επρόκειτο να συμβεί στο βραδινό closing party του TEDxAegean 2018.
Ο τίτλος της ομιλίας του;
“Επιστροφή στη νόρμα της δημοσιογραφίας”
Ο κος Μιχάλης Γουδής, έγκριτος και έμπειρος στον τομέα της δημοσιογραφίας, παρουσίασε μια άκρως ελπιδοφόρα προσέγγιση για την σύγχρονη δημοσιογραφία και τις ευθύνες του δημοσιογράφου, που όπως ανέφερε μάλλον έχει ξεφύγει από τις νόρμες της δεοντολογίας και θα μπορούσε να παρομοιαστεί με χαμένη πυξίδα.
Εστίασε συγκεκριμένα σε 3 δίπολα: Γεγονός VS Γνώμη | Περιεχόμενο VS Αγορά | Σημαντικό VS Δημοφιλές.
Κατά αυτόν, ο κλάδος βιώνει μια περίοδο σύγχυσης και αμηχανίας. Μερίδιο ευθύνης έχουν τόσο οι ενώσεις συντακτών όσο και το ίδιο το κοινό. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει δωρεάν δημοσιογραφία. Ο τύπος χαμηλής αξίας έχει πάρα πολύ υψηλό τίμημα.
Παρόλα αυτά δεν παύει να δημιουργείται ένα πιο αισιόδοξο κλίμα: 800.000 άτομα πληρώνουν οικειοθελώς για να στηρίξουν την Guardian σε σχέση με 2 χρόνια πριν, που το αντίστοιχο νούμερο ήταν 50.000.
Τι πρέπει να προσέξει ο νέος δημοσιογράφος;
1)Αύξηση σεβασμού προς τις λέξεις και 2) Να μείνει μακριά από την λέπρα των γενικοτήτων.
Γιατί; Διότι η καλή δημοσιογραφία μπορεί να κάνει την πραγματικότητα λίγο καλύτερη.
Τα δεδομένα μας πωλούνται και πια το γνωρίζουμε. Αυτό που είναι εξίσου σημαντικό, όμως, είναι να αποσυνδεθούμε και από τα μέτα-δεδομένα μας. Κάπου εκεί ήρθε ο Tor Browser που γνώρισε τεράστια εξάπλωση μετά τις αποκαλύψεις του Edward Snowden.
Το Ίντερνετ έχει γίνει σήμερα μια νόρμα και το Dark Web είναι η “τρομακτική” απόκλιση. Όπως υπήρχε η παραφιλολογία τότε που είχε πρωτοφτιαχτεί το World Wide Web, έτσι συμβαίνει και τώρα με την τρομολαγνεία γύρω από τα site του dark web. Τα media συμβάλλουν στην όλη κατάσταση και λανθασμένα αναφέρουν το Deep web ως Dark web. Υπάρχει διαφοροποίηση όμως.
Το ζήτημα του φίλτρου στο Dark Web!
Κάθε προσπάθεια φιλτραρίσματος καταλήγει σε κατάχρηση εξουσίας. Ποιος θα αποφασίζει που θα μπει το φίλτρο; Θα ήταν παράδοξο κάτι που δημιουργήθηκε ακριβώς για να εξασφαλιστεί η προστασία των δεδομένων να καταλήγει σε λογοκρισία.
Το εντυπωσιακό είναι ότι τις υποδομές του Dark Web σπεύδουν να τις εκμεταλλευτούν σιγά σιγά όλοι. Από την New York Times και την Guardian μέχρι το Facebook.
Σημαντική επισήμανση: Η διαδικτυακή ανωνυμία δεν είναι και προσωπική ανωνυμία.
Το συμπέρασμα; Ας ξεφύγουμε από την νόρμα του Ίντερνετ. Έχουμε την ευκαιρία να δημιουργήσουμε δίκτυα που μας εξυπηρετούν και μας απελευθερώνουν.
Τεχνολόγος αποσταγμάτων με ειδίκευση στο Bar Management, καθηγητής στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και βραβευμένος bartender ήταν από τους ανθρώπους που σε πείθουν ότι παθιάζονται με αυτό που κάνουν μόλις στα πρώτα πέντε λεπτά που τους ακούς να μιλάνε.
Η ιστορία των αποσταγμάτων
Έχοντας μαζί μας το Metaxa, μας έκανε μια ιστορική αναδρομή στην παραγωγή των αποσταγμάτων με εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πληροφορίες που σχεδόν κανείς μας δεν γνώριζε. Συγκεκριμένα, γνωρίζαμε για το φιλοσοφικό-πολιτικό έργο του Αριστοτέλη, όχι όμως και ότι εκείνος έθεσε τα θεμέλια για την υλοποίηση των πρώτων αποσταγμάτων όταν παρατήρησε και κατέγραψε το φαινόμενο της αφαλάτωσης.
Σαν διαδικασία την υλοποίησαν, λοιπόν, για πρώτη φορά οι Πέρσες το 200 – 300 μΧ. Οι μοναχοί πήραν την γνώση από τους Πέρσες και την μετέφεραν στην Ευρώπη. Δημιουργήθηκε ένα εμπορικό-δουλικό τρίγωνο μεταξύ Άγγλων και Αφρικανικών λαών που για να εξασφαλίσουν ζάχαρη μετέφεραν τους λαούς αυτούς στην Κεντρική και Νότια Αμερική.
Καταλήγοντας έτσι στο τι είναι ουσιαστικά το απόσταγμα… Γεωργικό περίσσευμα της κάθε περιοχής.
Metaxa
85% της παραγωγής του γνωστού ποτού μας αποκάλυψε ο κος Ζαμανόπουλος ότι φεύγει στο εξωτερικό. Τι περιέχει όμως το συγκεκριμένο ποτό; α)Παλαιωμένο απόσταγμα οίνου, β) Φυσικά σάκχαρα από το Μοσχάτο Σάμου και γ) ένα blend από bitters και αρώματα.
Γενικές πληροφορίες – Aνάλυση του τέλειου Gin Tonic
Tο 70% της γεύσης προέρχεται από την όσφρηση. Κλείσαμε την μύτη μας και δοκιμάσαμε ένα μείγμα ζάχαρης και κανέλας και το αντιληφθήκαμε και οι ίδιοι.
Οι Μεσογειακοί λαοί έχουν μεγαλύτερη γευστική παλέτα από τους Βόρειους. Συν ότι αντιμετωπίζουμε το φαγητό και το ποτό σαν απόλαυση και όχι σαν απλή ανάγκη.
Ποιοι είναι όμως οι εξωτερικοί παράγοντες που καθορίζουν την ποιότητα ενός ποτού; Ο κος Ζαμανόπουλος τόνισε ξεκάθαρα ότι καμία μεγάλη εταιρεία δεν θα ρίσκαρε την φήμη της με ένα κακό προϊόν. Είναι οι εκάστοτε ιδιοκτήτες μπαρ που προβαίνουν σε νοθείες ή η κακή ποιότητα οφείλεται στις συνθήκες μεταφοράς και συντήρησης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα υπολείμματα καθαριστικών στα ποτήρια των μπαρ ή τα κακά φίλτρα νερού καθώς και η κακή αποκέρωση στα εσπεριδοειδή που συνοδεύουν τα ποτά μας.
Πώς είναι το τέλειο τζιν τόνικ; Προπάντων το ποτό και το τόνικ πρέπει να πέφτουν στο ποτήρι και να μην έρχονται σε επαφή κατευθείαν με τον πάγο. Τα υπόλοιπα δεν τα συγκρατήσαμε καθώς δεν πίνουμε τζιν τόνικ 😛 Πίνουμε όμως βότκα και αυτό που μάθαμε είναι ότι το κόστος απόσταξής της είναι 1 ευρώ και πληρώνουμε τόσα χρόνια το branding.
Στην επόμενη σελίδα το part Circle και extra φωτογραφικό υλικό…
Kαι μετά από αποστάγματα, επιδόρπιο και καφέ φτάνουμε στον τρίτο και τελευταίο κύκλο του TEDxUAegean 2018 και στην σκηνή μας υποδέχεται η Κατερίνα Ντούσκα.
Μια μουσική διαδρομή σε 4 τραγούδια (Somebody, One in a million, Slow και μια διασκευή του Από μέσα πεθαμένος του Αττίκ) με οδηγό την μαγευτική φωνή της.
Ξεκίνησε από την αρχιτεκτονική για να συνεχίσει με σπουδές στον βιομηχανικό σχεδιασμό που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ και να καταλήξει γυρνώντας όλα αυτά ανάποδα και δημιουργώντας το πιο “άβολο” project που ακούσαμε ποτέ.
“Τhe Uncomfortable”!
Ένα project που πάει κόντρα στον πιο βασικό κανόνα του design. Aντικείμενα όχι εντελώς άχρηστα, αλλά άβολα.
Όπως δήλωσε, αυτό ήταν ξεκάθαρα μια μεγάλη εγκεφαλική άσκηση για την ίδια καθώς το “νοητικό μοντέλο” είναι αυτό που μας εμποδίζει να βγούμε από την μορφή που ξέρουμε για το κάθε αντικείμενο. Πρέπει να διαφοροποιήσεις κάτι οικείο σε τέτοιο βαθμό ώστε αφενός ο άλλος που το βλέπει να αναγνωρίσει τι είναι, αφετέρου όμως να το έχεις αλλάξει τόσο ώστε να είναι κάτι πραγματικά πρωτοπόρο και διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Δεν το λες και εύκολο ξεκάθαρα!
Επιπλέον, το συγκεκριμένο project ήταν κομμένο και ραμμένο για τα social media. Από το 2013 είναι σταθερά viral.
Για το τέλος, η κα Καμπράνη έκανε μια ιστορική αναδρομή στην εξέλιξη των καθισμάτων και στο ανθρωπολογικό-κοινωνιολογικό πλαίσιο του γιατί και πώς καθόμαστε γεννώντας μας πολλούς προβληματισμούς που δεν είχαν ποτέ ανακύψει καθώς θεωρούσαμε το κάθισμα μια δεδομένη κατάσταση, σχεδόν ενστικτώδη ανάγκη. Γιατί όμως στην Ιαπωνία δεν είχαν καρέκλες; Πώς επηρέαζε αυτό την κουλτούρα τους και τέλος πιστεύετε ότι τον 16ο αιώνα είχαν όλοι μια καρέκλα να καθίσουν;
Τελικά αφήνει την σκηνή και εμάς μετέωρους με τον προβληματισμό: Πόσα καθίσματα μας αναλογούν;
Τροφή για σκέψη…
Διευκρινίζοντας ότι όσα θα πει συνιστούν προσωπικές του, θολές παρατηρήσεις από την μέχρι τώρα εμπειρία του ξεκίνησε από το θέμα του φετινού TEDxUAegean 2018 για να φτάσει μέχρι τον Καμύ, τον φασισμό και την επιτυχία.
Όπως δήλωσε, λοιπόν, πρόκειται για εγγενή τάση του ανθρώπου να ανήκει σε υποσύνολα και νόρμες. Έννοιες όπως το έθνος και η θρησκεία τον κάνουν να αισθάνεται ασφαλής.Δεν υπάρχει όμως τίποτα τιμητικό, θαρραλέο και ηρωικό στον πόλεμο.
Η νόρμα της επιτυχίας
Καλλιεργείται έντονα αυτή η νοοτροπία ότι όλοι έχουμε έναν μικρό θεό μέσα μας και πρέπει να πετύχουμε στην ζωή μας. Ακόμα και οι ειδήσεις συνδέουν την επιτυχία με βάση την εξουσία, την αναγνωρισιμότητα ή το χρήμα. Για κάθε άνθρωπο, όμως, που φτάνει στα αυτιά μας ότι πέτυχε, πέραν από το πόσο κόπο έχει κάνει, υπάρχουν άλλοι 100.000 που προσπάθησαν και δεν τα κατάφεραν ποτέ. Ας συμφιλιωθούμε, λοιπόν, με την αποτυχία.
“Αν η γνώση είναι δύναμη, η άγνοια είναι υπερδύναμη.”
The World Party Case: Δεν υπάρχει success story pattern. Υπάρχει πολλή δουλειά και καλό timing.
Στην συνέχεια ανέφερε πως είναι σκεπτικιστής με τους ανθρώπους που προσπαθούν να εμπνεύσουν με τα λόγια τους. Αυτοί που εμπνέουν τελικά είναι εκείνοι που είναι βουτηγμένοι στην αμφιβολία της ίδιας τους της ύπαρξης.
Πού καταλήγουμε τελικά; Τι είναι σωστό και τι λάθος;
Σωστό είναι ότι εκπορεύεται από την αγάπη και λάθος όλα τ’αντίθετα…
Yποψήφια διδάκτωρ του Εργαστηρίου Βιομαθηματικών της Ιατρικής Σχολής η κα Κόκκαλη με ιδιαίτερη αγάπη στον χορό και βραβευμένος χορευτής και χορογράφος, ο κος Γκιάτας, ήρθαν να μας αναλύσουν τις νόρμες και τα καλούπια στην τέχνη και να αναφερθούν στον σεξισμό που κυριαρχεί στον χώρο του χορού.
“Αν μπεις σε καλούπια περιορίζεις την τέχνη σου”,
“Όπως κάθε άτομο είναι ξεχωριστό με βάση τα βιώματα του έτσι και κάθε χορευτής είναι μοναδικός”… είναι δύο αποσπάσματα που ξεχωρίσαμε από την ομιλία της Χρύσας Κόκκαλη, ενώ ο Δημήτρης μας εντυπωσίαζε με το performance του σε διάφορα στυλ hip hop.
Kαι κάπου εκεί με το σούρουπο να έχει πέσει στο νησί αποχωρούμε από το θέατρο Απόλλων. Λίγα μέτρα μακριά, σε μια πανέμορφη αυλή συριανού νεοκλασσικού μας περίμενε ο Ανέστης Ζαμανόπουλος, με ένα αποκλειστικά φτιαγμένο για το TEDx κοκτέιλ με βάση το Metaxa, και όλη η ομάδα του συνεδρίου για να ανταλλάξουμε απόψεις, να πούμε τις εντυπώσεις μας και να χαλαρώσουμε μετά από μια ημέρα γεμάτη επιστήμη, τέχνη και ιδέες.
Το after μας ανέλαβε να ντύσει μουσικά η Matina Sous Peau στο “kouchico” cafe bar, όπου παρά την κούραση, συνεχίσαμε υπό τους ρυθμούς της αρκετά μετά τα μεσάνυχτα.
