Αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων, που ίσως ακόμη και σήμερα κρατάμε καλά κρυμμένες, έρχονται να ξαναζωντανέψουν μέσα από την ιστορία του Καρυοθραύστη!
Αν θυμάμαι καλά ήταν Παρασκευή μεσημέρι, όταν πρωτάκουσα στο ραδιόφωνο ότι το Μέγαρο Μουσικής θα φιλοξενήσει για ακόμη μια φορά το θρυλικό μπαλέτο από την Ρωσία και την γνωστή σε όλους ιστορία του Καρυοθραύστη με τις υπέροχες μελωδίες του Τσαϊκόφσκι. Αμέσως έκλεισα εισιτήρια. Ετοιμάστηκα, έβαλα τα καλά μου και πήγα κουνιστή και λυγιστή! Αυτή τη φορά, όμως, παρακολούθησα την ιστορία με άλλα μάτια, καθώς πλέον δεν ήμουν το μικρό παιδί που το έσερναν οι γονείς του για να δει ακόμη μία θεατρική παράσταση. Γρήγορα κατάλαβα ότι αυτή η παιδική ιστορία έχει να σου πει περισσότερα απ’ ό,τι κι εσύ ο ίδιος πίστευες πως έχει.
Γιατί; Γιατί μας θυμίζει πράγματα που ως ενήλικοι έχουμε ξεχάσει… όπως:
Τα υπέροχα δώρα του Νονού
Ναι, ναι τα δώρα του νονού (ή της νονάς, δεν θα τα χαλάσουμε εκεί). Γύρνα πίσω. Λίγο ακόμη. Έλα λίγο ακόμη. Εδώ καλά είσαι (!) και θυμήσου τότε που ήσουν ένα τόσο μικρό και αθώο παιδί που ένα δώρο από τον νονό σου σε έκανε, όχι απλά χαρούμενο, αλλά τρισευτυχισμένο. Ό,τι και να ήταν αυτό το δώρο, ένα λούτρινο αρκουδάκι, ένα μικρό αμαξάκι για το καλό, ένα σακουλάκι καραμέλες, που λέει ο λόγος. Γιατί σημασία τότε, δεν είχε το δώρο αλλά ότι ο νονός σου, αυτός ο άνθρωπος που τον έχεις συνδέσει στο μυαλό σου με τις καλύτερες αναμνήσεις και βαθιά αισθήματα, σε θυμόταν και ήταν εκεί για σένα. Έτσι, λοιπόν, ένιωθες όταν είδες τον νονό της Κλάρας να της κάνει δώρο για τα Χριστούγεννα ένα μολυβένιο στρατιωτάκι, τον γνωστό σε όλους Καρυοθραύστη.
Τα παιχνίδια ενδέχεται και να ζωντανεύουν
Τα παιχνίδια ζωντανεύουν; Σε ποιον μεγάλο θα το πεις και δεν θα γελάσει μαζί σου; Εσύ όμως, μέσα στην παιδική σου ψυχούλα, πάντα πίστευες ότι το αγαπημένο σου παιχνίδι μπορεί να ζωντανέψει (Μην ξεχνάμε το toy story που μας έκανε να το πιστέψουμε και λίγο). Γιατί, πάντα ήθελες να το δεις να κινείται χωρίς να το κρατάς, να μιλά χωρίς να του δανείζεις εσύ την φωνή σου και που και που να παίζετε μαζί χωρίς να έχεις άλλη παρέα στο δωμάτιο. Πολλά παιδιά είχαν φανταστικούς φίλους… Κάποια άλλα, σαν εμάς και την Κλάρα, ήθελαν απλώς να ζωντανέψουν το αγαπημένο τους παιχνίδι και να κάνουν την ζωή τους λίγο πιο μαγική. Η ζωή, δυστυχώς ή ευτυχώς, είναι το παραμύθι που δημιουργείς μόνος σου και όσο καλύτερα το «φτιάξεις» τόσο πιο ευτυχισμένος θα είσαι.
Δώρα κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο
Αχ δώρα! Μικρά, μεσαία, μεγάλα. Ναι, αυτά που όλοι αγαπάμε ανεξαρτήτως μεγέθους και εποχής. Τον Δεκέμβρη, όμως, τον πιο μαγικό μήνα του έτους, τα αγαπάμε λίγο παραπάνω (μα πώς μπορούν τα δώρα που μας κάνουν και κάνουμε να μην είναι και αυτά μαγικά;!). Σαν παιδιά, περιμέναμε όλο αγωνία την μέρα που θα ανοίγαμε τα δώρα κάτω από το δέντρο. Ακριβώς την ίδια χαρά μπορέσαμε να δούμε και στο πρόσωπο της μικρής Κλάρας καθώς μετά το δώρο του νονού της αποκοιμάται κάτω από το δέντρο το οποίο ήταν γεμάτο δώρα.
Ταξίδια σε όλον τον κόσμο
Ναι, ναι! Εσύ είσαι αυτός που κάθεται στο κρεβάτι του και κάνει όνειρα, ατελείωτα όνειρα, για τα ταξίδια που θέλει να κάνει. Γιατί από μικρός ήσουν γεννημένος εξερευνητής. Σου άρεσε να φτιάχνεις νέους και μαγικούς τόπους για να ζήσεις εκεί. Τα ταξίδια αυτά που ονειρεύτηκες, αυτά που έλεγες όνειρα (που μπορεί ακόμη και τώρα να τα λες, αλλά έχεις μια παραπάνω πιθανότητα να τα υλοποιήσεις), ήταν αυτά που σου κρατούσαν συντροφιά. Αυτά τα όνειρά σου, λοιπόν, είναι πολύ εύκολο να τα πραγματοποιήσεις, αρκεί να διαθέτεις σπιριτουοζιτέ (σόρρυ) και μεγάλη φαντασία. Όπως ακριβώς και η Κλάρα, που μέσα στα όνειρά της κατάφερε και ταξίδεψε, γνώρισε, άγγιξε…
Όλες κάποτε θέλαμε να γίνουμε μπαλαρίνες
Αγόρια, ξέρω ότι αυτό δεν σας αφορά. Αλλά σκεφτείτε την κοπέλα που σας άρεσε στο σχολείο, την αδερφή σας ή τη γειτόνισσα. Αν όντως το σκεφτείτε θα καταλάβετε πως όλες μεταξύ τους είχαν ένα κοινό … το μπαλέτο.
Γιατί πάντα τα κορίτσια θέλαμε να γίνουμε μπαλαρίνες, να ζήσουμε το όνειρο, το οποίο μόνο αστείο δεν ήταν. Το να είσαι μπαλαρίνα δεν είναι απλά ένα χόμπι, είναι ένας τίτλος. Ένας τίτλος με κύρος, κάτι σαν βασίλισσα (ούτε καν πριγκίπισσα). Η ζωή όμως πάντα έχει διαφορετικά σχέδια για σένα. Από βασίλισσα αναγκάστηκες να γίνεις πριγκίπισσα και από εκεί μια υπήκοος για να καταφέρεις να επιβιώσεις σε αυτό τον δύσκολο κόσμο. Μα εσύ ποτέ δεν το έβαλες κάτω, κυνήγησες τα όνειρά σου ακόμη και όταν όλα ήταν εναντίον σου. Η κλασσική μελωδία του Καρυοθραύστη μας πάει αρκετά χρόνια πίσω και μας υπενθυμίζει τις αριστοκρατικές ρίζες μας έστω και για μιάμιση ώρα.
Και, όπως σας υποσχέθηκα, το +1
Αίσθηση του ονειρικού
Ο Καρυοθραύστης είναι η πιο ονειρική ιστορία που έχει δημιουργηθεί. Πάντα μας κάνει να σκεφτόμαστε τα Χριστούγεννα. Και αυτά με την σειρά τους μας κάνουν να θυμόμαστε πως πρέπει να κάνουμε όνειρα, πως ποτέ δεν πρέπει να τα ξεχνάμε και να παλεύουμε για αυτά. Αν τα όνειρα σου είναι δυνατά και γραμμένα με ανεξίτηλο μαρκαδόρο μέσα σου τότε θα πραγματοποιηθούν. Έτσι ήταν ακριβώς και τα όνειρα της Κλάρας… ֗ δυνατά. Κατάφερε να ζήσει όλα όσα ονειρευόταν μέσα σε λίγες ώρες.
Προσωπικά, την ιστορία την έχω απολαύσει ως ταινία, θέατρο, μπαλέτο αλλά και μπαλέτο στο πάγο. Παρόλο που ξέρω τι πρόκειται να συμβεί, ποτέ δεν θα διστάσω να τον ξαναδώ. Είναι ο λόγος που ακόμη κάνω όνειρα συναρπαστικά και μαγικά, που ακόμη ταξιδεύω στον κόσμο, που ακόμη είμαι δεμένη με το αγαπημένο μου παιχνίδι.
Ο Καρυοθραύστης, σε όποια ηλικία κι αν είσαι, σου θυμίζει ότι πότε δεν πρέπει να σταματήσεις να ονειρεύεσαι και ότι οι επιθυμίες σου μπορούν να πραγματοποιηθούν. Τα όνειρα είναι απλά η αρχή!